مصطفی مستور در نامه‌ای خطاب به عزت‌الله ضرغامی، با انتقاد از صدا و سیما، پخش نشدن «ربنا»ی محمدرضا شجریان از این رسانه را «حق‌الناس» خوانده است.
در یادداشت انتقادی این نویسنده خطاب به رییس سازمان صدا و سیما که در اختیار ایسنا، قرار گرفته آمده است:
«تماشای تلویزیون ایران، هرچند دقایق اندکی از آن، حتی به کسی مثل من که دیر، خیلی دیر، انگیزه به کاری پیدا می‌کند، اغلب این انرژی ذهنی را می‌دهد تا به همه چیز آن اعتراض کنم. از معنا و محتوا گرفته تا صورت و ساختار تا اجرا و ادبیات و عناصر بصری تا فرهنگ و سواد و هوش جاری در عموم برنامه‌ها، تا سطح نازل گرافیکی تا کاربرد نادرست زبان و ادبیات فارسی و تا بی‌دانشی و کم‌دانشی انواع و اصناف مجریان برنامه‌ها. از غیبت ذوق و سلیقه گرفته تا فقدان احترام به مخاطب. برای تک تک این ویژگی‌ها می‌توان صدها شاهد آورد. کافی است به جای چند دقیقه، چند روز وقت صرف تماشای این تلویزیون کرد. اگر اصولا این کار اهمیت یا فایده‌ای داشته باشد. البته جرقه‌های درخشانی هم گاه در این جعبه دیده می‌شود، اما این‌ها فقط جرقه‌اند و روی سخن من اکنون آن استثناها نیست. روی سخن من فهرست طولانی نقصان‌های وحشتناک آن هم نیست. پرسش ساده من - درواقع یکی از صدها پرسش ساده من - به عنوان شهروندی عادی که ظاهرا قرار است مخاطب تلویزیون شما باشد، از کسی است که خود را مسئول «رسانه ملی» می‌داند. «ملی» یعنی منسوب به ملت و مردم ایران، لابد. اگر چنین است چرا و به چه دلیل چندین سال است یکی از نغمه‌های مذهبی را - که به گواه و داوری همین ملتی که قرار است تلویزیون «ملی» متعلق به آن‌ها باشد، بهترین و زیباترین و اثرگذارترین و پرخاطره‌ترین نغمه‌هاست - هنگام رمضان از رادیو و تلویزیون پخش نمی‌کنید و آن را از مردم دریغ می‌دارید؟ آیا صرفا به این دلیل که نام خواننده آن محمدرضا شجریان است؟ یا شاید به این دلیل که خواننده‌اش براساس عرف و قانون و حقوق شخصی مایل نیست تصنیف‌هایش از رادیو و تلویزیون پخش شود؟ یا شاید به دلایل سیاسی و امثال آن است؟ قطعا می‌دانید و می‌دانیم که هیچ‌کدام از این دلایل محمل حقوقی و عرفی و اخلاقی ندارند. اگر مردم ایران بخواهند - و بلکه شیفته‌اند - نغمه‌ای را که قانونا اشکالی ندارد، بشنوند تنها کاری که تلویزیون شما باید انجام دهد تا بتواند براساس آن، و البته براساس هزاران و میلیون‌ها کار دیگر مشابه آن، اسم خودش را «ملی» بگذارد این است که آن نغمه را به بهترین شکل ممکن پخش کند. اما اگر این کار را نکند دیگر این تلویزیون هر چیزی ممکن است باشد مگر رسانه «ملی». این موضوع در خصوص تک‌تک انتظارات قانونی مخاطبان تلویزیون شما صادق است. این نغمه کوتاه بدون شک و به معنای دقیق کلمه اثری است ملی و یگانه و بسیار فراتر از خواست‌های زودگذر من یا شما. حذف نغمه‌ای مذهبی - و نه سیاسی یا مبتذل - از مذهبی‌ترین تلویزیون دولتی جهان، برای ساده‌ترین ذهن‌ها هم پرسش‌برانگیز، غریب و غیرقابل درک است. این بلیّه - تعیین ذوق و سلیقه مردم به شکلی که خوشایند همه باشد به جز خود مردم - به گونه‌ای تناقض‌آلود، آشکارا نادیده گرفتن چیزی است که به آن اصطلاحا «حق‌الناس» می‌گویند. اگر شما نام دیگر آن را می‌دانید، می‌توانید توضیح دهید تا ما بشنویم. اما آیا شما صدای ما را می‌شنوید؟
متاسفم به کوته فکری شما که تا نوک بینی خود را بیشتر نمی بینید
زنده باد آقای مستور
ما نمي خواهيم صداي حق از حنجره ناحق پخش شود.
حالا مثلا ما که روزه می گیریم و ربنا هم گوش نمی دیم از ثواب روزه مون کم میشه؟!
همین شماها نیستید که میگید مردم ایران برنامه های تلویزیون ملی رو تماشا نمی کنند، حالا چی شده که اینهمه از پخش ربنا در تلویزیون صحبت و دفاع می کنید؟؟؟
مثل اینکه طرف خودش با صدا و سیما قهر کرده حالا تلویزیون جمهوری اسلامی باید بره منت کشی کنه؟؟!
بذارید کنار این سیاه بازی ها رو. ملت روزه داره نیازی به شنیدن صدای وطن فروشان خارج نشین که سالهاست به مردم و کشورشون پشت کردن ندارن.
واقعا جای تاسف است که در ماه رمضان هم علنا تجاوز بحق الناس. خب وقتی قبول نداری چرا دستکاریش میکنی که پخش کنی؟
هر افطار با پخش نشدن ربنای شجریان یاد سیاسی کاری ها می افتم و اوقاتم تلخ می شود.
خواهشا این بچه بازی ها را تمام کنید
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است با دوستان مروت با دشمنان مدارا
اصلا دوست ندارم اسمش را هم بشنوم.
نمیدانم چرا همه فکر می کنند نظر خودشان نظر همه مردم ایران است!!
ديشب اخبار ساعت 19 تو بخش جذاب! مجله خبري يه خبر راجع به تصويب قانون بر ضد بوميان كانادا گفت . بعد خبرنگار گفت بريم گزارش رو ببينيم .اگه خواجه حافظ شيرازي يك كلمه راجع به بوميان كانادا شنيده منم شنيدم !تو بگو يك كلمه !
قانون راجع به محدوديت اتباع خارجي و شهروندان مهاجر كشور كانادا بود . همين .
قطعا این حرف دل همه ما بود .
ما ناچاریم در آستانه افطار تلویزیون را خاموش و ربنا را گوش کنیم .
ارباب توی قلب آدمه! ربنای شجریان ارباب همه دل های روزه داره!
برو کنار باد بیاد...دلواپس!
آخه شجریان کجا التماس کرده که مردم نمی بینن؟!؟!
کافی است سری به آنجا زده و درددلهای کارمندانش را جویا شوید...