عصر ایران؛ حسین احمدی - جام جهانی فوتبال 2010 آفریقای جنوبی، 2014 برزیل و 2018 روسیه، سه کشور حوزه بریکس ( همراه با چین و هند) سوای اهمیت ورزشی این تورنمنت جهانی از زاویه اقتصادی اهمیت دوچندانی دارد تا نشان دهد در اختیار داشتن 50 درصد تولید جهانی برای این مجموعه در سال 2020 دور از ذهن نخواهد بود.
بریکس (BRICS) نام مجموعه ای شامل برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی است. البته به جزء روسیه، بقیه کشورها دارای اقتصادهای در حال توسعه یا اقتصادهای نوظهور هستند. بریکس شامل نیمی از جمعیت جهان و 28 درصد قدرت اقتصادی دنیاست.
جام جهانی بستر مناسبی است که این کشورها در عرصه جهانی با برندهای مختلف ورزشی و فرهنگی ظرفیتهای اقتصادی خویش را به منصه ظهور برسانند.
در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی هزینه برگزاری آن 4 میلیارد دلار بود. هزینه جام جهانی فعلی که گرانترین جام جهانی تاریخ فوتبال است 11 میلیارد دلار بر آورد می شود.
3.5 میلیارد دلار هزینه برای ساخت 6 استادیوم جدید در برزیل که معروفترین آنها ناسیونال برزیلیا با 900 ملیون دلار در رده دوم پرهزینه ترین استادیوم جهان قرار دارد هر چند اعتراض گسترده برزیلی ها را در پی دارد توان اقتصادی برزیل را همراه فوتبال این کشور به نمایش می گذارد.
اعتراضات گسترده ضددولتی برزیلی ها نه در مورد هزینه بالای این جام بلکه به 32 میلیون نفری است که در فقر گذران زندگی می کنند و همچنین رکودی است که اقتصاد این کشور را در بر گرفته است. برآورد می شود 3.5 میلیون نفر توریست داخلی و خارجی که سهم عمده آنها به توریست داخلی تعلق دارد هزینه این تورنمنت را جبران خواهد کرد. هر چند این آمار و معادلات اقتصادی معترضین برزیلی را قانع نکرده است.
در کوتاه مدت ممکن است این تورنمنت در رشد تولید ناخالص ملی برزیل نقش چندانی نداشته باشد ولی در دراز مدت تاثیر بسزایی در اقتصاد برزیل دارد. عمده هزینه های این جام صرف زیر ساختها و بازسازی استادیوم ها و هتل ها شده است.
در کنار آن همراه با جذب و تشویق توریسم که مطمئا صنعت توریسم این کشور با توجه به در پیش بودن المپیک 2016 برنده واقعی خواهد بود. ایجاد اشتغال در کشور در حال توسعه برزیل از دغدغه های اصلی مدیران اقتصادی کشور است.
3 ملیون و 600 هزار شغل جدید دستاورد این جام جهانی برای برزیل بوده است. این تعداد شغل جهش بزرگی در اقتصاد برزیل خواهد بود. در حالی که از 8 تیم راه یافته به یک چهارم، اقتصادهای قدرتمندی چون فرانسه با بیکاری 11 درصدی مواجه هستند برزیل درصدد کاهش نرخ بیکاری با استفاده از پتانسیل های اقتصادی در مستطیل سبز است. آلمان نیز دارای کمترین میزان بیکاری در بین 8 کشور با 5.2 در صد است.
اما نبرد اصلی بین تولیدکنندگان پوشاک و لوازم ورزشی است که سهم عمده ای از اقتصاد جام جهانی را به خود اختصاص داده اند. رقابت اصلی بین آدیداس و نایکی است. دو غول تولیدی آلمانی و آمریکایی که نبض اقتصاد جام بیستم را به دست گرفته اند. از 8 تیم مرحله حذفی هیچکدام از برند پوما استفاده نمی کنند و پوما میدان را به نفع آدیداس و نایک خالی کرده است.
آلمان و آرژانتین از برند آدیداس و فرانسه، هلند و برزیل از برند نایک استفاده می کنند. شرکت آلمانی فقط 85 میلیون دلار صرف تبلیغات کرده که به نوبه خود در یک تورنمنت ورزشی بی نظیر است.
قهرمانی تیم آدیداس پوش می تواند فروش 2 میلیاردی را برای این شرکت رقم بزند. نایک رقیب آدیداس نیز در سال 2013 فروشی در حدود 2 میلیارد و 300 ملیون دلاری داشته که بیشتر دل به قهرمانی برزیل بسته است تا رشد 21 درصدی این شرکت را در 2013 افزایش بدهد.
هرچند رقابت آمریکای لاتین و اروپا در کسب جام قهرمانی بیستم از حساسیت بالایی برخوردار است حضور آدیداس در آمریکای جنوبی حیاط خلوت نایک و بالعکس نایک در اروپا رقابت را به عرصه اقتصاد کشانده است.
فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) نیز درآمدی 4 میلیارد و 600 هزار دلاری کسب کرده است تا این سازمان در کنار بازیگری غیردولتی در عرصه جهانی سهم مهمی از این اقتصاد فوتبالی داشته باشد. قهرمان شدن هر کشوری در جام جهانی شاید اقتصاد بهتری را برای آن کشور به ارمغان بیاورد اما قطعآ بیشترین سود را شرکتهای بزرگ تولید کننده پوشاک کشور پیروز به دست خواهند آورد. طبق گزارش صندوق بین المللی پول اقتصاد تیم قهرمان می تواند رشد 3.5 درصدی در شرایط مساوی با دیگر کشورها را پس از قهرمانی تجربه کند.
چشم انداز موفق اقتصاد کشورهای بریکس با افزایش سرانه و تولید ملی با میزبانی متوالی در 3 جام جهانی فوتبال نوید شکوفایی اقتصاد این کشورها رادارد. قهرمانی برزیل به این توسعه شتاب بیشتری خواهد داد.
با اون لباسای تنگش