حالا یک امتیاز داریم...
عصر ایران؛ احسان محمدی - « بعضی شب ها با کابوس
استفان کشی از خواب می پرم!» این جمله را
کارلوس کی روش چند ماه پیش گفته بود؛ وقتی تمام فکر و ذکرش بازی با نیجریه بود. از شب قرعه کشی و مشخص شدن حریفان و ترتیب بازی ها روی بازی با نیجریه تمرکز کرد و گفت جام جهانی برای ما یعنی بازی با نیجریه!
حالا بازی تمام شده است؛یک امتیاز برای ایران. کی روش آشکارا خوشحال است. گذر از نخستین خوان با یک امتیاز، اتفاقی بود که به نظر می رسد سرمربی موزامبیکی- پرتغالی ایران به آن دل بسته بود.
این نخستین بازی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی است که گل نخورده ایم و
علیرضا حقیقی که حضورش به عنوان دروازه بان شماره یک، غافل گیرکننده بود به اولین دروازه بان ایرانی تبدیل شد که در جام جهانی «کلین شیت» کرده است.
از این منظر به همان نگاه همیشگی کی روش می رسیم؛ ساده اما کاربردی. کی روش به قلعه دفاعی اعتقاد دارد. وقتی حریف از شما قوی تر است، به قلعه تان پناه ببرید، تمام روزنه ها را ببندید و دفاع کنید، اگر موفق شدید آن وقت ممکن است بتوانید با یک ضربه دشمن تان را شکست هم بدهید.
کی روش اصل را بر گل نخوردن گذاشته است، به همین دلیل و با توجه به توان و سرمایه بازیکنان ترجیح می دهد مالکیت توپ و بازی را به حریف بدهد تا آنها با توپ سرگرم باشند. به نظر می رسد او از 270 دقیقه سه بازی با نیجریه، آرژانتین و بوسنی قصد دارد 200 دقیقه اش را به این سه حریف ببخشد. اتفاقی که در دیدار نخست رخ داد. اما آیا می توان با این حربه مقابل تیمی مثل آرژانتین مقاومت کرد؟
بازی نخست تمام شد و حالا بخشی از تاریخ شده است، حالا مهم ترین بازی، بازی بعد است. مقابل آرژانتین. یک بازی کاملا متفاوت. نیجریه کُند و سنگین نشان می داد، فاقد خلاقیت برای شکستن سپر دفاعی ایران. آرژانتین اما با بهره گیری از ستاره هایی که قادر هستند مثل الماس هر جسم سختی را بشکافند خطرناک است.
مثلث هجومی
هیگواین، مسی و آگوئرو وقتی از سوی
فرناندو گاگو و دی ماریا حمایت می شوند می توانند از فضاهای خالی پشت هافبک ها استفاده کنند.
تیم ملی ایران نخستین امتیاز را از جام جهانی 2014 کسب کرد. در حال حاضر این اتفاق خبر خوشی برای فوتبال ماست حتی اگر از بازی لذت نبرده اید و به نظرتان بازیکنان بیش از اندازه دستپاچه
می آمدند باز خوشحال باشیم که حالا امتیاز داریم؛ یک امتیاز:
امتیازی که می تواند در روزهای آینده بازیکنان را به بازی های بعد امیدوار کند.
کی روش نشون داد مربی بزرگ و با داشته هاش تیم خوبی جمع کرده.
خوب دفاع کردن هم به اندازه خوب حمله کردن اهمیت داره.
وقتی باید از بازی انتظار لذت داشته باشی که تیم ات هم تراز با حریف ات باشه. وقتی ضعیف تری باید منطقی بازی کنی
این چه تحلیلیه که نوشتی از 270 دقیقه 200 دقیقش مال حریف؟ مگه ماها بیکاریم یک بازی تدافعی کسل کننده ببینیم؟
نه جوگیر شدید نه آیه یاس خوندید.
ولی لذت از فوتبال واقعا در حد صفر بود. نه پاسکاری ، نه دریبل جیگر خنک کن و نه موقعیت گل. هیچی !
البته تقصیر کی روش نیست خداییش. اون با توجه به داشته هاش بهترین تاکتیک رو انتخاب کرد. مشکل از بازیکن سازی فوتبال ماست که دیگه افرادی مثل کریمی و مهدوی کیا که بازی رو هیجان انگیز میکردن دیگه ساخته نمیشن...