ستاره های مصدوم جام جهانی

 عصر ایران؛ احسان محمدی-  هم شانس با ماست هم بدشانسی! این شاید چلانده زندگی باشد. گاهی اوقات بخت با  آدم‌ها یار است، مرگ گونه‌شان را می‌بوسد اما جان شان را نمی‌گیرد و می رود، نزدیک. جوری که گرمای نفسش را روی صورت حس می‌کنی.

گاهی اما یکی راه می رود و سنگ تزئینی ساختمانی نیمه‌کاره در نتیجه یک توفان نیم‌بند از آن بالا صاف می‌افتد و جانش را می‌گیرد. اگر چند سانتی متر اینورتر بود جان به سلامت می برد، اگر موقعی که از خانه بیرون می زد خم می شد و بند کفشش را یکبار باز و بسته می کرد، اگر موقع رد شدن از خیابان ثانیه ای مکث می کرد تا یک ماشین دیگر هم رد شود، آنوقت شانس می آورد و دیرتر می رسید و سنگ می افتاد جلوی پایش و زنده می ماند..  هم شانس با ماست هم بدشانسی!

حالا این حکایت ستاره های جام جهانی است. جمعه شب مارکو رویس هافبک آلمانی بوریسیادورتموند که  چند روز پیش به عنوان بهترین بازیکن بوندس لیگا در نظرسنجی کیکر انتخاب شده بود در یک برخورد ساده، در بازی دوستانه و کم اهمیتی که آلمان با نتیجه خردکُننده 1- 6 آن را تمام کرد مصدوم شد و جام جهانی را از دست داد.

دارکوب فوتبال آلمان –  لقبی که هواداران به او داده اند -  ده ها بار در صحنه هایی از این دست زمین خورده بود اما مصدوم نشده بود و حالا درست در آستانه جام جهانی...
 
خروس های اروپا هم خوش شانس نبودند، فرانک ریبری یکی از 5 بازیکن برتر فوتبال حال حاضر دنیا نیز به همین سرنوشت دچار شد. او که با بایرن مونیخ کلکسیونی از جام ها را فصل پیش کسب کرده بود مصدوم شد و خداحافظ جام جهانی! ایتالیایی ها هم به ماتم مصدومیت ریکاردو مونتولیوی پرامید نشستند که در دیدار دوستانه مقابل ایرلند زانویش صدمه دید.

اسپانیایی ها گرچه می دانستند که ویکتور والدس در حضور ایکر کاسیاس شانسی برای بازی کردن ندارد اما دوست نداشتند او جام جهانی را مثل تیاگو آلکانترای جوان از دست بدهد.
 
لاله های نارنجی هم با مصدومیت رافائل فن در فارت و پس از آن کوین استروتمن و گرگوری وندرویل سه بازیکن خوب شان را از دست دادند. انگلستان (سه شیرها) بدون تئو ولکات که مثل یک خرگوش تیزپا می توانست هر خط دفاعی را تحت فشار قرار بدهد پا به مسابقات خواهند گذاشت.

رادامل فالکائو که او را پادشاه لیگ اروپا یا ببر لقب داده بودند هم با مصدومیتی دردناک روبرو شد که کلمبیایی ها ناگزیز از کشیدن خط قرمز روی نام او شدند. این تهدید هنوز سوارز، کریستین رونالدو و چند ستاره دیگر را تهدید می کند.
 
کارشناسان احتمالاً دلایلی مانند استرس، فشار لیگ های طولانی و مسابقات بی وقفه و تمرینات فشرده تیم های ملی را به عنوان دلایل این مصدومیت ها عنوان خواهند کرد، بازیکنان با بغض و آه و حسرت جای خالی شان را در میدان بزرگ جام جهانی نگاه می کنند و چشم تماشاگران فوتبال هم از دیدن ستاره ها  در این کارزار تمام عیار محروم می شود.

لابه لای همه دلایل این مصدومیت ها شاید بتوان با روحیه تقدیرگرایانه ایرانی بدشانسی را از همه پررنگ تر عنوان کرد، چرا که در زندگی هم شانس با ماست هم بدشانسی!