چهره های اردیبشهت 1393

در مراسم اکران خیریه که به همت تهیه کننده و پخش کننده فیلم «طبقه حساس» برگزار شد، مهتاب کرامتی و مهناز افشار در مجموع ۱۰۰ میلیون تومان، حسین هدایتی مدیرعامل سابق باشگاه استیل آذین ۱۰۰ میلیون تومان، پخش کننده،تهیه کننده و سازندگان  فیلم «طبقه حساس» ۲۸ میلیون تومان، منیژه حکمت و علی سرتیپی تهیه کنندگان «شهر موش‌ها» ۱۰ میلیون تومان، بهاره رهنما و پیمان قاسم خانی ۱۱ میلیون تومان، مصطفی انصاری ۱۰۰ میلیون تومان، الهه کولایی ۵۰۰ هزار تومان و هومن بهمنش ۵ میلیون تومان کمک کرد و رضا بهبودی نیز مبلغی را کمک کرد اما نخواست که آن را اعلام کنند.

همچنین در ادامه برنامه؛ صندوقی برای جمع آوری سایر کمک‌های مردمی در بین تماشاگران سینما گردانده شد و تماشاگران هر کدام بنا به وسع خود از ۵۰ هزار تومان تا ۳۰۰ هزار تومان را به صورت نقدی یا با استفاده از دستگاه کارت خوان به انجمن حمایت از زندانیان کمک کردند.

در پایان مراسم مبلغی بیش از ۶۵۰ میلیون تومان جمع آوری شد که پخش کننده و سازنده فیلم «طبقه حساس» و بانک پاسارگاد اعلام کردند باقیمانده مبلغ تا سقف ۷۰۰ میلیون تومان را پرداخت می‌کنند تا این سه جوان از اعدام رهایی یابند.

تهیه کننده و پخش کننده فیلم "طبقه حساس"‌،‌ چهره هایی که دست به جیب شد و مردمی که با حضور در این اکران خیریه کمک کردند و نیز مسوولان بانک پاسارگاد به خاطر تقبل تکمیل کردن مبالغ جمع شده برای آزادی سه جوان از زندان و اعدام،‌ همگی شایسته آنند که خوبان ماه نام بگیرند و به عنوان چهره های مهربان ماه اردیبشهت 1393 معرفی شوند.

بهاره رهنما و عوامل اکران خیریه "چ"

با پیشقدمی بهاره رهنما و همکاری پخش کننده فیلم "چ"‌و موسسه فیلمیران ،‌ اکران ویژه و خیریه فیلم "چ"‌در سینما فرهنگ تهران انجام شد تا نوجوانی که ناخواسته وارد یک نزاع شده و نهایتاً‌ به اعدام محکوم شده بود از مرگ رهایی یابد.

رهنما در این مورد می گوید: از سال گذشته تا به امروز در مراسم مختلف برای آزادی جوانان محکوم به اعدام شرکت داشتم و به عنوان سفیر حمایت از کودکان همیشه تلاشم بر این بوده است که بتوانم در این مراسم خیریه حضور داشته باشم و کاری کنم. در تمام دنیا کودکان زیر 18 سال وقتی مرتکب جرم می شوند، از اعدام رهایی پیدا می کنند. 

در این اکران،‌یک سوم پول دیه با حضور تعدادی از سینماگران مانند بهنوش بختیاری، علی سرتیپی، شیرین بینا و ... تأمین شد و قرار شد در فاز بعدی ،‌بهنوش بختیاری پیشقدم شود تا با کمک هنرمندان و مردم ،‌ بقیه پول دیه تأمین شود.

کسانی که در این روزگار غریب که هر کسی سر در گریبان خود دارد ،‌در اندیشه زدودن اشکی از چشم ها هستند ،‌ بی گمان خوبان جامعه ما هستند و شایسته تقدیر و سپاس های بی پایان.

 دکتر هاشمی و چشمانی که بعد از 2 سال دیدند

شوخان براخاسی دختر شش ساله اهل دیوان دره کردستان است که بر اثر حساسیت به پنی سیلین دو سال پیش از دو چشمش نابینا شد و با وجود دو جراحی در بیمارستان فارابی تهران نور به چشمانش برنگشت.
 
وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی شخصاً‌ در فروردین ماه  با استفاده از پیوند سلول های بنیادی چشم راست شوخان را جراحی کرد. هر چند این کار خوب وزیر در فروردین انجام شد، ولی منتظر ماندیم تا نتیجه عمل مشخص شود و سرانجام در اردیبهشت ماه ،‌خبر رسید که به لطف خدا ، چشمان شوخان بار دیگر می بیند و او دیگر مجبور نخواهد بود تا آخر عمر با نابینایی سر کند.
 
آن طور که ایرنا در شرح حال این دختر معصوم نوشته، شوخان دو سال پیش هنگامی که تنها چهار ساله بود، برای درمان سرماخوردگی به بیمارستان دولتی دیواندره رفت، ولی مدتی بعد از تزریق پنی سیلین، بینایی خود را از دست داد.
 
پزشکان بیماری را سندرم استیون جانسون تشخیص دادند که به زبان ساده می شود حساسیت به برخی داروها از جمله پنی سیلین، پزشکان گفته بودند بعید نیست چشم های دختر درگیر این سندرم شود که پیش بینی درست بود و جانسون، دید چشم های شوخان را گرفت، اما امروز دیگر شوخان نابینا نیست.

هر چند در ماه گذشته ،‌ اجرای طرح تحول نظام سلامت در وزارت بهداشت ، کار بزرگی بود که قابل تقدیر است ،‌اما آنچه دکتر سید حسن قاضی زاده هاشمی درباره شوخان انجام داد، فراتر از وظایف سازمانی اش بود و به عنوان یک کار خیر در کارنامه شخصی اش ثبت شد و فارغ از سمت وزارتی اش ،‌ نام او را در دفتر خوبان ثبت کرد.

 مردم مهربان "روانسر"

تعداد زیادی از اهالی شهر «روانسر» در استان کرمانشاه با تجمع در مزار یک مقتول از خانواده او خواستند تا از خون قاتل فرزندشان بگذرند.

شرق ماجرا را چنین روایت کرده است که جمعی از بازاریان، اعضای شورای شهر، فعالان مدنی و شخصیت‌های مذهبی و فرهنگی شهر روانسر ابتدا بر سر مزار «امید مرادی» -مقتول- حاضر شدند و سپس مقابل منزل خانواده مقتول رفتند و با اعزام هیأتی به داخل خانه آنان، از اولیای دم خواهش کردند که بزرگواری کنند و قاتل را که در یک اتفاق ناخواسته مرتکب قتل شده بود،‌ عفو کنند.

این قتل 12بهمن سال 87 به‌وقوع پیوست و در جریان آن جوانی به‌نام عادل دوست خود امید را از پا درآورد. عادل مغازه کبابی داشت و قتل در همین مکان اتفاق افتاد. روز حادثه امید با عادل تماس گرفت و از او کباب خواست. وقتی امید به کبابی رسید دو دوست شروع به شوخی کردند که در میان این شوخی ها ، چاقو در قلب امید فرو رفت. امید بعد از انتقال به بیمارستان جانش را از دست داد.

در زمانه ای که خیلی ها برای تماشای اعدام جمع می شوند،‌شنیدن این که در یکی از شهرهای کرمانشاه،‌ مردم برای تقاضای عفو و اهدای زندگی تجمع می کنند،‌ خبر امیدوار کننده و مسرت بخشی است. امیدواریم که خانواده محترم امید،‌ با بزرگواری عفو پیشه کنند.

مردم روانسر کرمانشاه که به زندگی می اندیشند و در برابر زندگی دیگران هم بی تفاوت نیستند،‌خوبان ماه و چهره های انسانی اردیبشهت 1393 هستند.

پلیسی که برای انجام وظیفه اش سیلی خورد

روزنامه جمهوری اسلامی ماجرا را چنین روایت کرده که در یکی از محورهای مواصلاتی استان کرمانشاه،‌ خودرویی به دلیل سرعت غیر مجازتوسط یکی از افسران پلیس راه متوقف می شود. راننده که فرماندار یکی از شهرستان های استان بوده ، برای فرار از قانون خود را معرفی می کند ولی افسر وظیفه شناس به او می گوید که فرماندار بودنش توجیه کننده تخلف رانندگی نیست و باید قانون درباره همه به طور یکسان اعمال شود. 

هر چند اصرار پلیس به اعمال قانون باعث می شود آقای فرماندار با سیلی به گوش مأمور راهنمایی و رانندگی بنوازد اما این افسر وظیفه شناس -که نامی از او برده نشده- برغم آن که می توانست از فرصت دوستی با فرماندار بهره مند شود،‌اما قانون را بر همه چیز مقدم دانسته و حتی به بهای خوردن سیلی از فرماندار قانون شکن، حاضر به تخطی از قانون نشده است.

وجود چنین روحیه قانونمدارانه ای به ویژه در برابر صاحبان قدرت، بسیار ارزشمند است و این افسر قانونگرا که در برابر یک مقام قدرتمند محلی از شرف شغلی و اجرای قانون نگذشت،‌ تهدید شد و سیلی هم خورد ، در زمره چهره های ماه قرار دارد.

آنان که بخشودند و زندگی بخشیدند

هر چند در ماهی که گذشت ، افرادی به دلیل ارتکاب به قتل عمد، قصاص شدند ولی در این میان ،‌ برخی اولیای دم ،‌ با بزرگواری  از حق قانونی و شرعی شان گذشتند و به کسانی که در آستانه قصاص و مرگ بودند،‌ فرصت دیگری برای زندگی و جبران اشتباهات شان دادند. عفو در عین قدرت برای انتقام ،‌ هنر انسان های بزرگ است و همه آنان که در اردیبهشت این گونه کردند،  بزرگان عصر ما هستند هر چند که شاید نام شان را ندانیم ولی قدرشان را باید دانست. آنان تلطیف کننده روح جامعه در میان خشونت هایی هستند که منجر به مرگ عزیزان شان شده است.