بورس اوراق بهادار تهران در سال ۱۳۴۶ تأسيس شد. فلسفه وجودي تشکيل بورس ايجاد بازاري منصفانه و شفاف بود که در آن ابزارهاي متنوع ارائه گردد و عموم مردم با دسترسي آسان به آن از ارزش افزوده اقتصادی خلق شده بهره مند گردند.
به گزارش بانکی دات آی آر، رشد و توسعه اقتصادی، نیازمند برخورداری از بازار‌های مالی گسترده و کارا است. بازار‌های مالی از دیدگاه اقتصادی به دو بخش بازار پول و بازار سرمایه تقسیم می‌شوند.
بازار پول، بازار مبادله منابع کوتاه‌مدت است و حداکثر سررسید آن یک دوره مالی (معمولا یکسال) است.
در کنار بازارپول، بازار سرمایه از جایگاه و اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. بازار سرمایه که براساس ویژگی آن، مختص منابع بلندمدت است، امکان مبادله منابع را میان دارندگان مازاد منابع با متقاضیان کسری منابع فراهم می‌آورد.
از آنجا که رشد و توسعه اقتصادی نیازمند ایجاد سرمایه‌گذاری‌های کلان است و این سرمایه‌گذاری‌ها هیچ‌گاه نمی‌توانند براساس بازار منابع کوتاه‌مدت (بازارپول) تامین مالی شوند، ایجاد یک بازار سرمایه قوی و کارآمد زیرساخت اساسی تامین مالی بلندمدت طرح‌های اساسی هر کشور را تشکیل می‌دهد.
بازار سرمایه مکانیزمی را فراهم می‌آورد تا براساس آن امکان تجهیز پس‌انداز‌های اندک به سرمایه‌گذاری‌های کلان اقتصادی فراهم شود که این اقدام براساس تخصیص بهینه منابع امکان‌پذیر می‌شود.
در یك اقتصاد سالم و بازار بورس پویا می توان از طریق فروش سهام و اوراق مشارکت به تجهیز منابع مالی پرداخت، می توان با تقویت حس مشارکت درعموم افراد جامعه به هدایت سرمایههای اندک آنان به سمت فعالیت های تولیدی و تجاری گام برداشت، می توان از حرکت سرمایه ها به سوی فعالیت های سفته بازانه جلوگیری نمود.
ورود به فعالیت های سفته بازی مثل خرید ارز و گاهی مسکن و امروز خرید خودرو، خروج پول از چرخه تولید است و این به معنی کاهش اشتغال، تشدید بیکاری و تورم است واضح است که تشکیل اقتصادی سالم و بورسی پویا تنها از طریق شعار و صرف طرح آرزو ایجاد نمیگردد بلکه ابتدا باید زیرساخت های لازم فرآهم آید و این نقش دولت و مجلس است که فضا را مهیا نمایند و در سیاست گذاری های اقتصادی خود همسو با سند چشم انداز و برنامه های توسعه اقتصادی پنج ساله کشور، قانونمند، هدفمند و با ثبات عمل نمایند.
وجود پتانسیل‌های بالقوه و ضرورت‌های ایجاد شده با وجود محدودیت‌ها و مشکلات پیش‌رو، جایگاه بورس اوراق بهادار را در طی سال‌های اخیر بیش از پیش برجسته و با اهمیت ساخته است.
هرچند که بورس اوراق بهادار کشور از نظر نماگر‌های جمعیتی، صنعتی و اقتصادی از موقعیت ممتازی برخوردار است، اما در دسترس نبودن ابزار‌ها و زمینه‌های لازم برای مشارکت برابر و گسترده صاحبان منابع پس‌اندازی در بازار سرمایه ایران سبب شده تا درصد کمی از سرمایه تجهیز شده کنونی توسط این بازار به سهامداران جزء یا حتی بخش‌خصوصی تعلق داشته باشد.
محدود بودن پوشش جغرافیایی بازار سرمایه باعث ناشناخته بودن بورس اوراق بهادار در اکثر نقاط کشور شده است و حضور کمرنگ شرکت‌های فعال در نقاط دوردست کشور در این بازار نیز از همین رو است.
همچنین عدم مدیریت صحیح در منابع ارزی نقدینگی های سرگردان و حتی برخی سپرده های بانکی به سوی بازار ارز سراریز گردید و این ها همه در حالی است که می توانستیم با تزریق این نقدینگی به بازار بورس در فعالیت و تولید اقتصادی سهیم باشیم و از این طریق زمینه ایجاد اشتغال، گسترش تولیدات داخلی و به تبع آن کاهش تورم و بهبود رفاه اجتماعی و خصوصی را فراهم آوریم.