سجاد محمدی در الف نوشت:
درست در روزهایی که «هر کسی از ظن خود»، موضوع امتناع آمریکا از صدور روادید برای نمایندة ایران در سازمان ملل را در بوق و کرنا کرده است، و دولت محترم با بی‌تدبیری هرچه‌تمام‌تر، یک موضوع فرعی را به مسئلة اصلی سیاست خارجی تبدیل کرده، و وزارت امور خارجه، دیپلمات مورد بحث را بی‌بدیل و بی‌جایگزین می‌داند و کوس قحط‌الرجالی را به صدا در آورده است؛ خود ما، از ورود جنازة یک ایران‌شناس آمریکایی به ایران ممانعت به عمل می‌آوریم و کار را به ناسزاگویی به مرده هم کشانده‌ایم.
شک نداریم که کار آمریکایی‌ها بد است ولی کار خود ما چطور؟ آن‌ها راه را بر زنده بسته‌اند و ما راه را بر مرده. آن‌ها از زندة ما می‌ترسند و ما به مردة آن‌ها گیر داده‌ایم. پیرمرد ایران‌شناسی رخت از جهان فروبسته است و همین مایی که چند سال پیش، بر حلوا حلوا کردن او توسط بالاترین مقام اجرایی کشور چشم فرو بستیم، اکنون از جنازة ایشان به عنوان «زبالة غربی» یاد می‌کنیم و برای کسانی که خیال باطل دفن او در ایران را در سر می‌پرورانند، خط و نشان می‌کشیم.
پرواضح است که:
۱ـ امتناع آمریکا از صدور روادید برای دیپلمات ایرانی، غیرمنطقی، قلدرمآبانه، فاقد وجاهت قانونی و ناشی از خوی استکباری سردمداران کاخ سفید است.
۲ـ اصرار دولت در اعزام نماینده مورد نظر خود، خلاف مصلحت و نقض غرض است؛ زیرا به تعبیر امام امت –رضوان خدا بر او باد- سفیر باید بهترین روابط را با محیط مأمورییتش داشته باشد و پیگیری قبولاندن فرد معرفی شده، ولو توأم با موفقیت باشد، در راستای منافع ملی نیست و مأموریت چنین سفیری از پیش شکست‌خورده است و به دلیل سلطه ای که متاسفانه آمریکا دارد، جناب ایشان در مأموریت احتمالی خود، کاری از پیش نخواهد برد.
۳ـ مخالفت‌های توهین‌آمیز، افسارگسیخته و فاقد منطق مخالفین دفن ایران‌شناس آمریکایی در ایران، دون شأن ملت، در تعارض با آموزه‌های دینی است.