سایت الف نوشت: عجب حکایتی دارد در کشور ما روزهای تعطیل! علاوه بر تعطیلات آخر هفته که در همه دنیا مرسوم است روزهای پرشماری از سال نیز به مناسبت های مختلف تعطیل می باشد.
کافیست تقویم رسمی کشور را ورق بزنیم خواهیم دید بالغ بر بیست روز قرمز است و با احتساب ۵۲ روز جمعه، مجموع تعطیلات رسمی کشور بیش از هفتاد روز می شود. این در حالیست که اکثر ادارات دولتی در روزهای پنجشنبه تعطیل یا به صورت نیم وقت فعالیت می کنند. ۳۰روز هم مرخصی استحقاقی برای کارمندان در سال که برای مناطق محروم ۶۰روز می شود.
علاوه بر این عباراتی چون بین التعطیلین یا تق ولق در فواصل بین تعطیلات و روزهای پایانی سال و آغاز سال تحصیلی، آشنای ذهن بسیاری از کارمندان، دانش آموزان و دانشجویان است.
مراکز آموزشی که تقویم ویژه خود را دارند. سه ماه خالص! تابستان تعطیل هستند که این امر برای بعضی مراکز آموزشی تا چهار ماه توسعه می یابد؛ تعطیلات میان ترم، تعطیلات فرجه های امتحانی، به پیشواز و یا بدرقه تعطیلات رفتن خصوصاً برای دانشجویانی که در شهری غیر از محل سکونت خود تحصیل می کنند، همه و همه سبب می شود که در چنین روزهایی یعنی از ۲۰ و در نهایت از ۲۵ اسفند همه دانشگاه ها و مراکز آموزشی تعطیل گردند.
علاوه براین اضافه بفرمایید تعطیلات ویژه قطع گاز، برق و یا سرما و یخ بندان شدید هوا و… را که شکر خدا از این منظر هم جزو رکورد داران جهانیم!
همچنین تعطیلات سه ماهه تابستان و ایام نوروز برای فرهنگیان از دیرباز وجود داشته و عملاً تمامی فعالیت ها از جمله انتشار جراید و روزنامه ها در این ایام تعطیل شده و همه چیز تحت الشعاع این تعطیلات در قبل و بعد از آن قرار می گیرند، به گونه ای که حتی تا چند روز بعد از عید نوروز، بسیاری از ادارات سروسامانی ندارند و بیمارستان های سراسر کشور، بیماران عادی را قبل از عید ترخیص و سطح درمان در اکثر بیمارستان ها تا پزشکان کشیک و انترن تقلیل می یابد و تا روزها بعد از عید، اعمال جراحی سنگین در مراکز درمانی دولتی صورت نمی پذیرد، مگر در حالت کاملاً اورژانسی. خدا نکند در این روزهای پایانی سال کار اداری داشته باشی.
در بسیاری از موارد یا کار شما به سختی انجام و یا اینکه به سال بعد حواله داده می شود. نتایج حاصل از پژوهش های علمی بیانگر آنست که میزان کارایی بعد از تعطیلات به شدت پایین می آید. هر روز تعطیلی میلیاردها ریال به اقتصاد ملی آسیب می رساند و درآمدهای دولت را کاهش می دهد. حال با یک حساب سرانگشتی محاسبه فرمایید سالانه تعطیلات برای کشور ما چقدر هزینه در بردارد.
ضرورت دارد مراکز تصمیم گیری کشور در جهت کاستن تعطیلات و همچنین بهینه سازی روند کار وافزایش راندمان کار مفید چاره اندیشی نمایند.
مسلماً کاستن تعطیلات اگر همراه با افزایش بهره وری ساعات کاری نباشد کاری بیهوده است و اگر مدیریت اوقات فراغت نیز در ایام تعطیل برای خانواده ها تعریف نشود و بهره گیری از تعطیلات برای تمدد اعصاب و کسب انرژی و یا تعظیم شعائر دینی و ملی بسترسازی نشود در نتیجه تعطیلات به بطالت خواهد گذشت.
کلام آخر اینکه آیا با این تعطیلات پرشمار و این سطح از کار و تلاش، دستیابی به توسعه ی متوازن در دنیای پر سرعت کنونی میسر است و کشور می تواند به اهداف متعالی خود برسد؟ آیا واقعا وقت آن نرسیده است که در این زمینه اقدامی اساسی صورت پذیرد؟