عصر ایران- «هابیل و قابیل» عنوان نخستین برنامه ای است که از رادیو پس از پیروزی انقلاب پخش شد. بسیاری گمان می کردند و هنوز نیز بر این باورند که این متن را دکتر علی شریعتی نوشته و حتی صدا هم متعلق به اوست. نویسنده این متن اما «پرویز خرسند» روزنامه نگار پیش کسوت است که قرار است روز شنبه 17 اسفند در آیین اختتامیه جشنواره مطبوعات مورد تجلیل قرار گیرد.
ستاد اطلاع رسانی بیستمین جشنواره گزارش داده است: شورای سیاست گذاری جشنواره به پاس نیم قرن خدمات فرهنگی و مطبوعاتی، پرویز خرسند را به عنوان چهره برگزیده بیستمین جشنواره برگزیده است.
پرویز خرسند متولد 1319 در مشهد است و پس از پیروزی انقلاب نخستین سردبیر هفته نامه تازه منتشر شده " سروش" شد و چند ویژه نامه تاریخی و جامع درباره دکتر شریعتی و آیت الله طالقانی منتشر کرد. او که سال ها ویراستاری و سردبیری آثار و نشریات حسینیه ارشاد را بر عهده داشت به دلیل نوشته ها و سخنرانی های خود در دوران پهلوی زندان را نیز تجربه کرد.
بیش از هر اثر دیگر او اما «هابیل و قابیل» گل کرد و آن قدر به روح نوشته های شریعتی نزدیک بود که انتساب آن به دکتر شریعتی قابل قبول تر می نمود تا خودش! اثری که به قلم و با صدای او، نخستین برنامه ای بود که از رادیو و تلویزیون پس از انقلاب پخش شد.
او روزنامه نگاری و نویسندگی را در دوران نوجوانی در دهه 30 آغاز کرد. بعدها در مشهد به کانون نشر حقایق (زیر نظر استاد محمد تقی شریعتی) پیوست. در سال ۱۳۴۱ تحت تعقیب قرار گرفت و به یک روستا گریخت. در همین روستا دو کتاب نوشت: «آنجا که حق پیروز است»- (با مقدمه محمد رضا حکیمی) و «مرثیه‌ای که ناسروده ماند»- (با مقدمه محمد تقی شریعتی)
این دو کتاب نام او را بر سرزبان ها انداخت. به دانشگاه فردوسی مشهد هم رفت و در آنجا درپی نگارش مقاله های ادبی و انقلابی بازداشت و زندانی شد. در این وقت بود که کتاب "برزیگران دشت خون" را نوشت و سپس به تهران آمد و با حسینیه ارشاد همکاری کرد و با اندیشه های شریعتی عجین تر شد. هنگامی که حسینیه ارشاد تعطیل شد به بنیاد شاهنامه رفت و زیر نظر استاد جلال الدین همایی به کار مشغول شد.
گفته می شود به سفارش و حتی با حکم آیت الله خامنه ای بود که سردبیر اولین مجله بعد ازانقلاب - «سروش» – که سازمان رادیو وتلویزیون به جای «تماشا» منتشر می کرد. او از سال 1358 تا 1360 سردبیر این مجله بود . دوره ای که تنها با زمان مدیریت مهندس مهدی فیروزان قابل قیاس است و بعد ها هیچ گاه تکرار نشد. خرسند سپس کتاب «پیغام زخم» را نوشت که در سبکی میان نثر و شعر نو است. خرسند پس از آن به شرح ادبی نهج البلاغه پرداخت. خاطرات زندان او را نیزسازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران به همت حجت الاسلام زم منتشرکرده است.
بعدها در گذر زمان خانه نشین شد و به تدریس نثر ادبی در خانه خود و پرورش شاگردان پرداخت. از مهم‌ترین کتاب های او که نایاب هم شده می توان به «برزیگران دشت خون»، «آن جا که حق پیروز است»، «مرثیه ای ناسروده مانده»، «هابیل و قابیل»، مجموعه سرمقاله های مطبوعاتی و «شهید همه اعصار» اشاره کرد.
خرسند، «هابیل و قابیل» را در صبح عاشورای سال 50 خورشیدی نوشت و ظهر همان روز در حسینیه ارشاد با صدای خود دکلمه کرد . بعدها از طریق برادرش پنهانی در رادیو مشهد ، آن را به صورت ویژه تولید و تدوین کرد و در همان سال ها در قالب صوتی به جامعه عرضه کرد. این اثر در تیراژ میلیونی در داخل و خارج منتشر شد و بسیاری از بزرگان، این اثر شورانگیز را مورد تحسین قرار داده اند. پس از اعلام خبر پیروزی انقلاب در ۲۲بهمن۵۷ نخستین برنامه پخش شده از رادیو ایران، همین نوار هابیل و قابیل با صدای استاد بوده است.
بر این اساس می توان گفت حضور پرویز خرسند در آیین اختتامیه حال و هوای دکتر شریعتی را در فضا احیا می کند و جا دارد از دکتر احسان شریعتی یا عضو دیگری از خانواده شریعتی نیز دعوت شود. نام و یاد شریعتی میهمان ویژه مراسم اختتامیه خواهد بود.(زندگی نامه پرویز خرسند بر اساس گزارش ستاد اطلاع رسانی جشنواره تنظیم شده اما عینا همان نیست و در چند مورد اطلاعات و توصیفات دیگری نیز به آن اضافه شده است).