به گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه دیلی تلگراف، اگر چه این انتخابات که تنها یک نامزد از حزب حاکم کارگر کره شمالی دارد و آن کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی است، اما این اقدام می‌تواند یک آزمون برای تمرین دموکراسی در این کشور منزوی باشد.
همچنین این امکان وجود دارد که رای‌دهندگان به این نامزد رای ندهند و آنقدر شجاع باشند که به حوزه‌های رای‌گیری بروند و از آن عبور کنند.
یکی از پناهجویان کره شمالی که در سال 2011 از این کشور گریخت، می‌گوید: پیامدهایی نظیر انتقاد سیاسی یا محدودیت و حبس در اردوگاه کار اجباری وجود دارد.
یکی دیگر از پناهجویان نیز گفت: روز انتخابات برای مردم کره شمالی زمانی برای ابراز عقایدشان نیست. دولت پیونگ‌یانگ به دانش‌آموزان در مدارس درباره اهمیت انتخابات آموزش نمی‌دهد. مردم هیچ ایده‌ای درباره داشتن حق رای ندارند.
رای‌دهندگان به واسطه کمیته رای‌گیری محل سکونتشان به حوزه‌های رای‌گیری هدایت می‌شوند. پوسترها و پلاکاردهایی که در حوزه‌های رای‌گیری نصب شده، رای‌دهندگان را تنها وادار می‌سازد تا به یک کاندیدا که از خانواده کیم است، رای دهند.
در حالی که حزب کارگر اغلب به عنوان حزب حاکم در کره شمالی شناخته می‌شود، اما این کشور سه حزب سیاسی دیگر نیز دارد.
یکی از پناهجویان کره شمالی می‌گوید: دولت فهرست رای‌دهندگان را بررسی می‌کند و اگر نام شما در آن نباشد، این مساله را بررسی می‌کند. اغلب در زمان انتخابات است که پیونگ‌یانگ پناهجویان و مفقودین را شناسایی می‌کند.