آپاندیس عضوی از بدن است که اغلب افراد در تمام مدت عمرشان به عملکرد این عضو کوچک توجه نمی‌کنند.
این عضو کوچک بدن که تنها پنج تا 10 سانتیمتر طول دارد در محل تلاقی روده‌های بزرگ و کوچک به راست روده متصل است و به حدی خطر دارد که در صورت ملتهب شدن دچار پارگی شده و فرد را روانه بیمارستان می‌کند.
برای سال‌ها، بسیاری از افراد تصور می‌کردند که آپاندیس نمونه دقیقی از یک عضو بازمانده است که بشر هزاران سال پیش به عملکرد آن احتیاج داشته اما اکنون نیازی به آن ندارد.
هرچند در سال 2007 میلادی متخصصان دانشگاه دوک اظهار داشتند: در حقیقت آپاندیس محل امنی برای تجمع باکتری‌های مفید در شرایطی است که وضعیت نامناسبی برای سیستم گوارشی اتفاق می‌افتد.
در جوامع مدرن که وضعیت نظافت و بهداشت مناسب است این امکان وجود دارد که باکتری‌های مفید در آپاندیس پنهان بمانند و در نتیجه اینگونه به نظر می‌رسد که این عضو کاربردی ندارد در صورتی که اگر فرد در شرایط غیربهداشتی قرار گیرد این باکتر‌ی‌ها از محل امن خود یعنی آپاندیس خارج شده و با مقابله با میکروب‌ها به حفظ سلامت روده کمک می‌کنند.
در سال 2011 میلادی نیز محققان بیمارستان دانشگاهی «وینتروپ» در نیویورک بر اساس تحقیقات خود به نتایج مطالعات پیشین اعتبار بخشیده و به این نتیجه رسیدند که آپاندیس در بیماران آلوده به باکتری «کلوستریدیوم» عملکرد مفیدی دارد. همچنین احتمال بروز این بیماری در افرادی که آپاندیس دارند تنها 11 درصد است اما اشخاصی که آپاندیس خود را از دست داده‌اند 48 درصد در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
به گزارش ایسنا به نقل از ام‌ان‌ان، تمامی این کارکردهای آپاندیس از این ناشی می‌شود که این عضو در واقع محل وجود بافت سیستم ایمنی به نام بافت لنفاوی است و عملکرد این بافت در سیستم گوارشی، حفاظت از روده در مقابل میکروب‌ها و عوامل بیماری‌زا است.