عصرایران ؛ رضا میرمحرابی - روز چهارم جشنواره سی و دوم فجر ساعت 10 صبح با نمایش فیلم "متروپل" آخرین ساخته ی مسعود کیمیایی آغاز شد.
کیمیایی در برهوتِ لاله زار
کیمیایی در دوسال گذشته چند فیلمنامه را برای صدور پروانه ساخت به وزارت ارشاد ارائه کرده بود که موفق به دریافت مجوز نشد و پس از آن وی اثر دیگرش را ارائه کرد که پس از تغییراتی تبدیل به فیلم "متروپل" شد؛ فیلمی با بازی مهناز افشار، محمدرضا فروتن، پولاد کیمیایی، ساعد سهیلی، شقایق فراهانی و سحر دولتشاهی.
متروپل اعتراض منتقدان و اهالی رسانه را در پی داشت ، فیلمی که حتی مدافعان سرسخت کیمیایی را نیز وادار به اعتراض کرد.
این از اولین فیلم روز چهارم که یک فاجعه ی اساسی بود. البته شکی نیست استاد کیمیایی در دنیای خودش این فیلم راساخته و اگر کسی با قواعد این دنیا آشنا نباشد اساسا دنیای فیلم های قبلی او را نیز درک نخواهد کرد.
نشست خبری فیلم نیز به دلیل عدم حضور آقای کیمیایی برگزار نشد. همانطور که هیئت انتخاب مراعات کسوت استاد را داشتند و مجوز ورود این فیلم را به بخش مسابقه صادرکردند ، منتقدان و اهالی رسانه نیز مراعات کردند و صدای اعتراض شان نیز به چند سوت و کف خلاصه شد. ولی همیشه باید امیدوار بود شاید استاد با اثر دیگری ما را شگفت زده کنند.
با دیگران در مشهد ناصر ضمیری فیلمساز جوان خراسانی که با آثار کوتاه خود در جشنواره های داخلی درخشیده بود ، با حمایت امیر سمواتی تهیه کننده، اولین فیلم سینمایی خود را با بازی بابک حمیدیان ، هنگامه قاضیانی و لیلازارع در مشهد ساخت.
"با ديگران" داستان زني به نام آرزو است که به دليل سقط جنين‌هاي مکرر اميد خود را به داشتن فرزند از دست داده است و زندگي مشترک او با اميرحسين در شرايط بحراني قرار دارد.
"با دیگران" جزو فیلم اولی هایی است که به دلیل حضور عوامل حرفه ای امسال خیلی ها منتظر بودند تا آن را ببینند. نمایش فیلم با رضایت نسبی منتقدان و اهالی رسانه مواجه شد.
فصل فراموشی فریبا عباس رافعی که آخرین فیلمش "آزاد راه" در اکران عمومی شکست خورده بود این بار سراغ سوژه ای زنانه رفت و با پرداختی جسورانه داستان زندگی زنی را روایت کرد که برای گذران رندگی مجبور است با وانت همسرش کار کند.
ساره بیات با بازی درخشانش به بهتر دیده شدن فیلم بسیار کمک کرده است. این فیلم نیز با استقبال نسبی اهالی رسانه و منتقدان مواجه شد.
شهابی از جنس نور باز هم همان داستان تکراری و باز هم همان فرمول های نخ نماشده ی قدیمی که دیگر مخاطب امروزی را همراه خود نمی کند.
شکی نیست اسراییل غاصب است ، شکی نیست در فلسطین و جنوب لبنان جنایات بسیاری رخ داده است ، شکی نیست گروه های تکفیری در حال رشد هستند و خطر بزرگی برای منطقه هستند ، همه ی این بدیهیات صحیح ولی وقتی قراراست روایتی سینمایی از این همه اتفاق پراکنده در یک اثر سینمایی داشته باشیم چه مقدماتی باید رعایت شود؟
اینکه شروع فیلم با شعار و حرف های بدیهی باشد و مخاطب نداند که منتظر چه اتفاقی باید باشد اصلا در تعریف سینما نمی گنجد. بهتر بود محمدرضا اسلاملو مانند گذشته اش همه ی این موضوعات را در قالب یک فیلم مستند نشان می داد تا بیشتر از این ، مسائل مهم و استرتژیک تبدیل به سوژه های تکراری و ضدتبلیغی نشود. ترک سالن توسط مخاطبانی که حوصله شان از این فیلم سررفته را نباید اظهارنظر زودهنگام ژورنالیستی دانست همانطور که کارگردانش این جمله را در نشست خبری اش عنوان کرد : "من به عنوان فیلمسازی که تمام دوران جنگ ایران و عراق با دوربین وسط میدان جنگ بودم و تصویر می گرفتم از حوادث تلخ آن روزگار به معنای واقعی نمی توانستم مانند کبک سرم را در برف کنم و بی تفاوت از کنار این قضیه عبور کنم. ضمن اینکه جنگ در سوریه یک جنگ گروهی بود که هریک از قدرت های جهان می خواستند از این نابسامانی به نفع منافع خود سهم ببرند. در واقع وقایع سوریه همه دنیا را تحت الشعاع قرار داد."
فجایع انسانی که در خاورمیانه در حال وقوع بر همه مبرهن است اما آیا تا به حال به این جمع بندی رسیده ایم تجدیدنظری اساسی در این شکل فیلمسازی داشته باشیم؟ یادمان باشد مشکل با ساختن فیلم های ارزشی نیست ، مشکل چگونگی پرداختن به این سوژه ها است که باعث می شود تبدیل به ضدارزش شود. به قول ابراهیم حاتمی کیا "کار را باید به اهلش سپرد" و هرشخص و گروهی نباید با ورود به این عرصه ارزش ها را با پرداخت ضعیف و سطحی تبدیل به ضدارزش کند.
اختتامیه بخش بین الملل اختتامیه بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر عصر سه شنبه در هتل آزادی برگزار شد و برگزیدگان خودش را شناخت. که سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی فیلم آسیایی برای فیلم "مهمان داریم" به محمد مهدی عسگرپور رسید.
دیپلم افتخار ویژه هیئت داوران نیز به ناصر ضمیری برای فیلم "بادیگران" از ایران اعطا شد.
سیمرغ بلورین جایزه ویژه بین الملل هم برای فیلم "چ" به ابراهیم حاتمی کیا رسید.
همچنین جایزه ویژه مصطفی عقاد (بیرق طلایی) به احمدرضا درویش برای فیلم رستاخیز رسید.
سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن نیز به استفان وربک برای فیلم رستاخیز رسید.
این آهنگساز که جایزه اسکار را در سوابقش دارد با حضور روی سن به زبان فارسی از مردم ایران تشکر کرد.
جوایز دیگر بخش بین الملل به فیلمسازانی از کشورهای تاجیکستان ، ترکیه ، استونی ، قزاقستان ، گرجستان ، فلسطین ، هلند ، صربستان ، روسیه ، فرانسه ، آلمان و کرواسی اعطا شد.
تا روز چهارم ، کمی نزدیک به هیچ تا پایان روز چهارم جشنواره هنوز فیلمی که بتواند حال ما را خوب کند و به معنای واقعی کلمه ، سینما را برای مان تداعی کند ندیده ایم و از آنجا که به امید زنده ایم منتظر می مانیم و صبر پیشه می کنیم تا ببینیم در روزهای آتی چه اتفاقاتی قرار است رخ دهد و چه معجونی را قراراست به اسم فیلم و سینما به خوردمان دهند.
ظاهرا نباید امیدی به اسم ها داشت ، در لابه لای این هیاهوی رسانه ای باید دنبال پدیده ها گشت ، شاید حالمان خوب و دستاوردی حاصل شد.