به گزارش باشگاه خبرنگاران:
کامکوات میوه‌ای از خانوادهٔ مرکبات که شبیه پرتقال است و پوست نارنجی رنگ دارد. درون آن مانند سایر مرکبات پره‌پره است، ولی اندازه و شکل آن مانند خرما است. این میوه معمولاً با پوست خورده می‌شود و از آن مربا نیز تهیه می گردد. این میوه در شمال ایران هم می‌روید.زمانی که میوه کامکوات را برش می‌زنیم ظاهری شبیه به یک پرتقال کوچک دارد که پره‌های آن به سفتی به یکدیگر و پوسته خارجی متصل شده‌اند و عموماً یک یا دو عدد هسته در مرکز هر پره وجود دارد. طعم هسته آن، مانند هسته‌های پرتقال تلخ است و هنگام خوردن میوه باید از دهان خارج شده و دور ریخته شود. کامکوآت‌هایی که در باغ یا باغچه کاشته می‌شوند (نه در گلدان)، می‌توانند تا ارتفاع 2.5 متر و عرض 180 سانتیمتر رشد کنند.
*** *** ***
چیکو نام یکی از میوه‌های گرمسیری با پوستی قهوه‌ای و مزه‌ای شیرین است. مزه آن چیزی بین شکر و نوشابه پارسی‌کولا است. درخت چیکو، ساپودیلا نام دارد و صمغ آن درخت که پیشتر برای درست کردن سقِّز (آدامس) بکار می‌رفت چیکل نام دارد. چیکو بومی منطقه یوکاتان است.
*** *** ***
فیجوآ میوه‌ای است که در برزیل بوجود آمده است. این گیاه از راستهٔ مورد (Myrtales)، تیرهٔ موردیان (Myrtaceae) است.نام این میوه به صورت‌های فیجوآ، فیجوا، فیجوآ، فیجوا و فیجووا نوشته می‌شود. آن را با نام فوجیا نیز می‌شناسند. در ایران به طور محدود در استان‌های گیلان و مازندران کشت می‌شود.
*** *** ***
سُرخالو میوهٔ گیاهی است با نام علمی سرخالوی چینی (Litchi chinesis) متعلق به تیرهٔ ناترکیان (Sapindaceae) و راستهٔ ناترک‌سانان. پوست آن سرخ و چرم‌مانند و تیغ‌تیغی و شبیه به توت فرنگی است؛ قسمت خوراکی آن سفید و شفاف و سفت و آبدار است و شکل آن از گرد و گاه بیضی و قطر آن از یک تا یک ونیم سانتیمتر متغیر است؛ شیرین و معطر و بومی جنوب چین و مناطق مجاور آن است.
*** *** ***
جک فروت(به انگلیسی: Jackfruit) در مناطق جنوبی و جنوب شرقی آسیا و همچنین در قسمت شرقی آفریقا یافت می‌شود.و میوه اش جز بزرگترین میوه‌های جهان به حساب می‌آید.وزن میوه‌های این درخت به بیش از ۳۶ کیلوگرم و درازای آن بیش ۹۰ سانتی متر می‌رسند.جک فروت سرشار از پتاسیم است و در پایین آوردن فشار خون مفید است.این درخت در مناطق گرمسیری رشد می‌کند.
*** *** ***
اختری (کوکبی یا میوه ستاره) نام میوه‌ای استوایی است از تیرهٔ ترشکیان (Oxalidaceae) سردهٔ ابن رُشدی‌ها (Averrhoa).این میوه بومی سری‌لانکا، هندوستان و اندونزی است. اختری از خویشاوندان نزدیک میوه بیلیمبی است.این میوه از میوه‌های مناطق گرمسیری می‌باشد.رنگ آن سبز و گاهی زرد می‌باشد. پوست آن براق است . از انواعی که دارای نقطه یا خطهای قهوه‌ای می‌باشد، استفاده نکنید. استفادهٔ کوکبی آسان است. نیاز به پوست کندن و جدا کردن دانه ندارد. به آرامی تغییر رنگ می‌دهد. مزهٔ بعضی از انواع آن ترش و برخی شیرین می‌باشد. (مانند انگور پوست کلفت) شکل زیبایی دارد و وقتی آن را می بریم بسیار شبیه ستاره می با شد. می توان از آن در سالاد و برای تزئین غذاها استفاده کرد.
*** *** ***
آسرولا میوه‌ای گرمسیری است که در هند غربی و شمال آمریکای جنوبی می‌روید. این میوه در هندوستان نیز کشت می‌شود.آسرولا میوه‌ای با طعم شیرین و دارای مقدار بسیار زیادی ویتامین ث می‌باشد.
*** *** ***
درخت پول با نام‌های بسیاری٬ همچون شاه بلوط مالابار، شاه بلوط گینه، درخت تدارکات، مهره صبا، مونگوبا (در برزیل)، پومپو (در گواتمالا) و گیاه پول نیز شناخته می‌شود.این درخت در آب و هوای گرمسیری و مرطوب رشد می‌کند و آن را از طریق دانه و قلمه زدن تکثیر می‌کنند.اولین کاربرد این درخت٬ استفاده از دانه‌های خوراکی آن است٬ این دانه‌ها در غلافی چوبی و بزرگ رشد می‌کنند؛ دانه‌ها به رنگ قهوه ای روشن و با خطوط سفید رنگ می‌باشد و طعمی شبیه به طعم بادام زمینی دارند، و به صورت خام یا تفت داده شده مصرف می‌شوند؛ همچنین از آرد دانه‌ها برای تهیه نان استفاده می‌کنند. حتی برگ‌ها و گل‌های این گیاه نیز خوراکی هستند.
*** *** ***
ساپادیل نام درخت و میوه‌ای است بومی مکزیک، آمریکای مرکزی، منطقهٔ دریای کارائیب و بخش شمالی آمریکای لاتین.درخت این میوه را در جنوب شرق آسیا هم می‌کارند. ساپادیل از تیرهٔ آنوناسه (Annonaceae) (تیرهٔ سیب کاستر) است. مزهٔ میوهٔ ساپادیل مانند مزه توت فرنگی و آناناس است که به آن طعم لیمو ترش افزوده شده‌باشد. یک غلظت ملایم مانند مزه نارگیل و موز نیز در مزه آن حس می‌شود. میوه، آب میوه و چای ساپادیل را برای درمان برخی بیماری‌ها مانند معده‌درد و دفع کرم‌ها استفاده می‌کنند. این میوه سرشار از ویتامینهای B1وB2وCهمچنین مقدار زیادی از کربوهیدراتها و فروکتوز می باشد.
*** *** ***
میوه فیسالیس با نام علمی (به انگلیسی: Physalis) ترکیبی از طعم میوه‌های توت فرنگی، گیلاس،کیوی و آناناس است. این میوه منبع آنتی اکسیدان و سرشار از ویتامینهای آ ، ئی ، اف ، پی و ویتامین ث است. فیسالیس بدن انسان را در مقابل خنثی‌سازی رادیکال‌های آزاد که موجب بروز بیماری‌هایی مانند سرطان، سکته‌ی قلبی ، پروستات، آسم و آلرژی می‌شود، حفاظت می‌کند. مصرف این میوه تاثیر بسزایی در شادابی و طراوت پوست و تقویت قوای‌جنسی دارد.
*** *** ***
ترگیل میوهٔ گیاهی با نام علمی گارسینی انبه‌ای (Garcinia mangostana) از تیرهٔ گل راعیان (Clusiaceae)، و راستهٔ چنارسانان (Malpighiales) که گرد و کمی کوچکتر از توپ تنیس و به قطر سه و نیم تا هفت ونیم سانتیمتر است و رنگ آن بنفش تیره و گاه بنفش مایل به قرمز است؛ قطر پوستهٔ آن شش تا ده میلیمتر و در مقطع عرضی به رنگ قرمز است؛ بخش خوراکی آن نرم و سفیدرنگ است و ممکن است بدون دانه یا دارای یک تا پنج دانه باشد؛ گیاه این میوه در مالزی و تایلند و اندونزی و جنوب هند می‌روید.
*** *** ***
مُژَکی یا سرخالوی مژکی (نام علمی: 'Nephelium lappaceum') گیاهی است درختی با اندازه متوسط که مربوط به مناطق گرمسیری و استوایی می‌باشد و در تیره Sapindaceae طبقه‌بندی میگردد. میوه این درخت، هم‌خانواده با سرخالو و چشالو است که شفت و گرد و گاه بیضی و قطر آن سه تا شش سانتیمتر است که روی خوشه‌های دو تا ده تایی قرار دارد؛ پوست آن پوشیده از مژک و معمولاً به رنگ سرخ است؛ گوشتهٔ آن شفاف و ترد و به رنگ سفید و گاه مایل به صورتی است و طعمی ترش و شیرین دارد؛ هستهٔ آن قهوه‌ای شفاف و به قطر دو تا سه سانتیمتر است.
*** *** ***
میوه اژدها (سایر اسامی: پیتایا، پیتاهایا، هو لونگ گو، گلابی توت فرنگی، نانتیکافروت یا تان لانگ) به میوه چندین نوع کاکتوس اطلاق می‌شود. این میوه بومی مکزیک و آمریکای مرکزی و جنوبی است و نیز در کشورهای آسیای جنوب شرقی همچون ویتنام، تایوان، جنوب چین، جزیره اکیناوا (ژاپن)، فیلیپین و مالزی هم کشت می‌شود.میوه اژدها تنها در شب شکوفه می‌کند؛ شکوفه‌های آن بزرگ و سفید هستند و معمولاً «گل شب» یا «ملکه شب» نامیده می‌شوند.
*** *** ***
گواوا (در چابهار به زیتون محلی نیز شناخته می‌شود.) گواوا میوه‌ای گرمسیری است. گیاه گواوا درختچه‌ای همیشه‌سبز از خانواده میرتاسه‌است که برگ‌های دربرابر هم دراز و بیضی شکل دارد. این درختچه بومی امریکای جنوبی و امریکای مرکزی، پرو، برزیل و مکزیک است و سال‌ها قبل به ایران وارد شده و به گونه پرورشی در شمال و بیشتر جنوب ایران کاشته می‌شود.پوست تنه گواوا سبز یا قهوه‌ای متمایل به قرمز است.رنگ میوه گواوا قرمز یا زرد است. میوه آن شیرین است و آن را خام یا پخته به شکل مربا و ژله می‌خورند.