عجب حکایتی شده است این مراسم ختمِ آدم‌های سرشناس در این مملکت؛ کلی هوادار جمع می‌شود آن هم نه برای عرض تسلیت، بلکه فقط برای دیدن و عکس گرفتن از چهره‌های سرشناسی که به مراسم آمده‌اند. این جماعت شیفته به تازگی نشان داده‌اند اگر فرصتی پیدا کنند، حتی ترجیح می‌دهند با خود صاحب عزا هم عکس یادگاری بگیرند!
به گزارش ایسنا، حضور مردم و علاقه‌مندان به چهره‌های هنری و ورزشی کشور در مراسم ختم و یادبودی که به بهانه درگذشت یکی از آن‌ها یا وابستگان نزدیک‌شان برگزار می‌شود، تقریبا به یک رسم و روال تبدیل شده است؛ جایی که بازار عکس و امضا گرفتن از هنرپیشه‌ها و ورزشکاران آن‌قدر داغ می‌شود که در روند برگزاری مراسم هم اختلال ایحاد می‌شود. هرچند بعضی‌ها نه به صرف علاقه به فردی خاص، بلکه کلا به عنوان یک پای ثابت به اینگونه مجالس می‌روند و در هر گزارش و تصویری از چنین مراسمی، ردی از آن‌ها دیده می‌شوند.
حضور این مردم همیشه در صحنه، گاهی چنان ازدحام ایجاد می‌کند که عده‌ای از این افراد سرشناس، از حضور در مسجد یا محلی که برای برگزاری مراسم ختم درنظر گرفته شده، پشیمان می‌شوند؛ یکی از نمونه‌های بارز این اتفاق هم زمان درگذشت ایرج قادری بود که تعدادی از بازیگران سینما از جمله مهران مدیری ومهناز افشار پس از رسیدن به مسجد الجواد (ع) در میدان هفت تیر، به دلیل شلوغی و فشار جمعیت، امکان حضور در مسجد را پیدا نکردند و برخی از همان راهی که آمده بودند، برگشتند.
این ازدحام جمعیت در مواردی از جمله همان مراسم ختم ایرج قادری علاوه برآنکه باعث ایجاد محدودیت‌های ترافیکی شده، آسیب‌هایی را به مکان‌های برگزاری مراسم هم وارد کرده است. سرانجامِ چنین اتفاق‌هایی هم، به اینجا رسید که وقتی خانواده عسل بدیعی قصد داشتند در مسجد جامع شهرک قدس مراسمی را برای این بازیگر سینما برگزار کنند، با مخالفت متولیان مسجد روبه‌رو شدند، چراکه آن‌ها از هجوم مردم و دوستداران این هنرمند و ناتوانی در کنترل جمعیت واهمه داشتند.
نمونه‌های این چنینی از شور و علاقه مردم به هنرمندان کشور که باعث بی‌نظمی فراوان در برگزاری مراسم‌ها شده، کم نیستند؛ مثل زمان درگذشت خسرو شکیبایی که پرویز پرستویی بارها از مردم حاضر درمحوطه تالار وحدت درخواست می‌کرد همراهی لازم را برای برپایی مراسم داشته باشند. با چنین اوضاع و احوالی بود که ثریا قاسمی ترجیح داد مادرش، حمیده خیرآبادی (نادره) را بدون هیچ سروصدایی به خاک بسپارد.
حتی در سال‌های اخیر، میزان کثرت گوشی‌های تلفن همراهی که در حال عکس گرفتن از چهره‌ها در اینگونه مراسم بوده‌اند، دستمایه‌ی عکاسان خبری برای گرفتن عکس‌های جالب توجه و عرضه‌شده در جشنواره‌ها قرار گرفته‌اند.
نکته تاسف‌بار ماجرا جایی است که این شور و علاقه به بی‌احترامی به باورها و مقدسات منجر می‌شود. زمانی که ایرن، یکی از هنرمندان ارمنی کشور درگذشت، برخی از مردم برای عکس یادگاری گرفتن روی قبوری پاگذاشتند که علامت صلیب برآن‌ها نصب شده بود و این کار اعتراض مسیحیان حاضر در قبرستان ارامنه را در پی داشت.
نمونه آخر این دست اتفاقات هم مراسم ختم همسر بنیامین بهادری – خواننده پاپ - بود که دیدن تصویر چهره رنجور و غمدیده‌ی بنیامین در حالی‌که اطرافیانش از حضور هنرمندان مطرح ذوق زده بودند، پارادوکسی را از یک واقعه تلخ نشان می‌داد.
البته علاقه دوستداران این قشر از جامعه فقط به تجمع برای دیدن افراد محبوبشان و عکس گرفتن از آن‌ها ختم نمی‌شود، بلکه گاهی شاهد آوازخوانی دسته‌جمعی یا سوت و کف زدن آن‌ها هنگام حضور یکی از افراد مطرح هم بوده‌ایم.
اما این بار اتفاق جالب توجه، نه در مراسم یادبود یکی از چهرهای هنری و ورزشی، بلکه در مراسم یادبود مادر یک چهره‌ی سیاسی، یعنی وزیر امور خارجه کشور رخ داده است، آن جا که جناب «وزیر خوشرو» در مراسم یادبود مادر تازه درگذشته‌اش، خودش سوژه دوربین موبایل‌ها می‌شود و با خنده‌ی همیشگی و معروفش در کنار دوستدارانش عکس یادگاری می‌گیرد.
االبته محمد جواد ظریف به‌تبع منش و کردار خود مردمداری می‌کند اما ای کاش ما هم حرمت مجلس و صاحب عزا را نگه داریم تا دست‌کم خودمان در اینگونه مجالس سوژه نشویم! ضمن آن‌که مشخص نیست با این روند رو به رشد، در آینده در مراسم مربوط به اطرافیان یا خود چهره‌های سرشناس، چه وضعیت‌های احتمالی را شاهد خواهیم بود؟!