عصر ابران؛ سروش بامداد - جنجال بر سر دیدار اعضای هیات پارلمانی اتحادیه اروپا با چهره هایی چون جعفر پناهی و نسرین ستوده در تهران در حالی است که این سفر در مجموع می تواند به نفع دیپلماسی ایران تمام شود و تعهد دولت روحانی به رعایت حقوق بشر را نشان دهد و تصویر بهتری از ایران در اذهان اروپاییان ترسیم کند.
حتی اگر آنان پیشتر از تصمیم خود برای دیدار با چهره های غیر حکومتی نگفته باشند حدس این که مراجع امنیتی مراقب اوضاع و در جریان هستند، دشوار نیست.خاصه این که یک عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی نیز گفته است :"این بحث که اعضای پارلمانی اتحادیه اروپا بدون هماهنگی با مراجع قانونی ، دستگاه های اجرایی ذی صلاح، روابط بین الملل مجلس و نهادهای اطلاعاتی و امنیتی برنامه هایی در داخل کشور دارند و دیدارهایی را باچهره های سیاسی و غیر سیاسی در طول سفر بدون هماهنگی قبلی انجام می دهند نمی تواند حقیقت داشته باشد."
صرف امکان دیدار اعضای این هیات با دو چهره منتقد که پیشتر با محکومیت هایی روبه رو بوده اند از تغییر فضای امنیتی خبر می دهد و می تواند نشانه مثبتی تلقی شود.
به عبارت دیگر هیات اروپایی با داعیه ها و پرسش هایی به تهران آمده و دیدار با چهره هایی چون کارگردان و حقوقدان ایرانی اتفاقا می تواند به حل مشکل کمک کند. اگر برای مقامات ما تاثیر وضعیت چهره هایی از این دست بر نگاه جهانی اهمیت نمی داشت اساسا دستور آزادی خانم ستوده را در آستانه سفر رییس جمهور به نیویورک صادر نمی کردند و اگر هم ارتباطی با این ماجراها نداشته و مشکلی ندارد این همه حساسیت بر سر ملاقات با او وجهی نمی یابد.
این قضیه را از منظری کلی تر هم می توان تحلیل کرد. برخی بر آن سرند که بگویند در همچنان بر همان پاشنه می چرخد که می چرخید و گروه دیگر که با روی کار آمدن حسن روحانی دست بالا را دردولت پیدا کرده اتفاقا از هر نشانه ای که از تغییر حکایت کند استقبال می کنند.
این نکته را هم در نظر داشته باشیم که سخن از دایر شدن دفتر اتحادیه اروپا در تهران نیز در میان است. طبعاً وقتی دفتر داشته باشند امکان مراجعه وجود دارد. کما این که سازمان ملل هم در تهران دفتر دارد.تا پیش از این پارلمان اروپا بیشتر تحت تاثیر گزارش گروه هایی چون (سازمان مجاهدین خلق) منافقین بوده است و بخشی از تأثیر پذیری آنها به خاطر قطع ارتباط با داخل ایران بوده است. گسترش ارتباطات نزدیک ، می تواند جریان هایی مانند منافقین را به حاشیه براند.
نمی دانیم در گفت و گوهای اعضای هیات با چهره های مورد اشاره چه گذشته، اما چنین سفرها و ملاقات هایی از اعتماد به نفس سیاسی حکایت می کند چرا که اگر ریگی در کفش نباشد علی القاعده جای نگرانی هم نیست.