محمد درویش طی یادداشتی با این مقدمه در خبرآنلاین نوشت: «حدود ساعت 19:30 دیروز - دوم آبان 1392 - در بخشی از برنامه بدون خط خوردگی که همه روزه به جز روزهای تعطیل از رادیو گفتگو پخش می‌شود، گوینده زن برنامه به سراغ دو کارشناس صاحب‌نظر رفت تا نظر ایشان را در باره محتوای گزارش جدید احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران جویا شود.
کارشناس نخست برنامه، آقای محمدحسن آصفری دبیر اول کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی بود که در رد گزارش احمد شهید، گفت: این فرد قبلاً وزیر خارجه کشور میانمار بوده که آن جنایت‌های بی‌سابقه را در حق اقلیت مسلمان این کشور روا داشته و چنین فردی اگر راست می‌گوید ابتدا مشکل حقوق بشر در کشور خودش را حل کند. آصفری این را هم اضافه کرد که اخیراً وی و چند عضو دیگر کمیسیون امنیت ملی مجلس به کشور میانمار سفر کرده و از نزدیک در جریان عمق جنایت‌های صورت گرفته علیه مسلمانان آن کشور قرار گرفته‌اند.
این در حالی است که احمد شهید، یک شهروند مسلمان‌زاده کشور مالدیو است و پیش‌تر هم سمت‌هایی چون معاون وزیر خارجه، سخنگوی رئیس‌جمهور و وزیر خارجه کشور مالدیو را از 1999 تا 2007 بر عهده داشته است.
نگارنده نمی‌تواند حیرت خود را از ارائه چنین اطلاعات غلطی، آن هم از سوی یکی از اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی پنهان کند؛ آن هم کمیسیونی که انتظار می‌رود اعضایش بیشتر از دیگر نمایندگان مجلس به مسائلی این‌چنینی اشراف داشته باشند. مسأله به‌ویژه زمانی حیرت‌انگیزتر می‌نماید که بدانیم معمولاً این شخصیت‌ها از قبل در جریان برنامه و موضوع آن قرار می‌گیرند تا بتوانند با حضور ذهن و آمادگی اطلاعاتی درخور در آن شرکت کنند! غم‌انگیز‌تر آنکه نه مجری برنامه و نه آن کارشناس دیگر - آقای شکرایی - هم هیچ تلاشی برای اصلاح این سخن جناب آصفری نکردند!
البته در طول این گفتگوی تقریباً 20 دقیقه‌ای، نکات عجیب دیگری هم از سوی دو کارشناس برنامه مطرح شد که پخش آن از رادیویی که خود را مدعی فرهیختگی می‌داند و با عنوان رادیوی اندیشه‌ها از خویش یاد می‌کند، به راستی تأسف‌بار بود! از جمله آنکه آقای شکرایی اعلام کرد تنها کشوری که تاکنون سازمان ملل برای آن گزارشگر ویژه حقوق بشر تعیین کرده ایران است و حتی وقتی مجری برنامه از شنیدن این پاسخ ابراز تعجب کرد و دوباره پرسشش را مطرح کرد، ایشان با قاطعیت بیشتری همان پاسخ را تکرار کردند. در حالی که کافی است یک جستجوی مختصر در اینترنت می‌کردند تا درمی‌یافتند که علاوه بر احمد شهید، سازمان ملل متحد تا کنون 36 گزارشگر ویژه دیگر را در زمینه حقوق بشر به کشورهایی چون بروندی، کامبوج، اریتره، هائیتی، میانمار، کره شمالی، فلسطین اشغالی، سومالی، سودان و ... گسیل داشته است. در این میان، باز فقر اطلاعاتی دست‌اندرکاران چنین برنامه سیاسی‌ای به راستی شرم‌آور است که نتوانستند همانجا این نکته غلط را تصحیح کنند.
نکته دیگر آن بود که هم آصفری و هم شکرایی تأکید داشتند که احمد شهید تاکنون به ایران سفر نکرده و بنابراین، گزارشش فاقد استانداردهای لازم از منظر حقوق بین‌الملل است چون مشاهده‌ی میدانی ندارد. در اینجا وقتی مجری برنامه پرسید: چرا ایشان به ایران سفر نکرده و آیا خودشان مایل به سفر به ایران نبودند؟ آقای شکرایی به صراحت گفت: بله، ایشان خودشان درخواستی برای سفر به ایران ندادند! در حالی که اگر سخنان سیدعباس عراقچی سخنگوی وقت وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران را می‌خواندند، در می‌یافتند که چرا دولت ایران از پذیرش درخواست سفر وی به کشور هر بار اجتناب کرده است!
البته در این گفتگو، نکات عجیب دیگری هم مطرح شد. مثلاً آقای آصفری گفتند: تمام زندانیان اوین که مطمئناً الان همه آنها دارند سخنان وی را از درون زندان می‌شنوند! هیچ‌گونه مشکلی ندارند و تنها ناراحتی زندانیان در اوین شاید دوری از خانواده و کمبود مرخصی باشد! سخنانی که حتی سبب شد که مجری برنامه هم به آن معترض شود و تذکر دهد که البته ممکن است زندانیان اوین با مشکلاتی هم روبه‌رو باشند اما نه در حدی که احمد شهید به آنها اشاره کرده است که در این لحظه، جناب آصفری ضمن اشاره به بازدید اعضای کمیسیون امنیت ملی مجلس از زندان اوین در سه ماه پیش، مجدداً بر ادعای خویش تأکید کردند و این را به عنوان تأییدی بر مدعای خود اضافه فرمودند که اخیراً یکی از زندانیانی که برای مرخصی از زندان اوین بیرون آمده بود، در مصاحبه با رسانه‌ها گفته است: زندان برای ما مثل یک هتل بوده است!
به هر حال، ضمن درخواست از شما خواننده گرامی برای گوش کردن به محتوای صوتی این برنامه که هم‌اکنون روی درگاه مجازی ایران‌صدا وجود دارد، امیدوارم از این پس کمتر شاهد پخش برنامه‌هایی چنین سطحی و شگفت‌انگیز باشیم که آشکارا به فهم و درک مخاطبینش توهین می‌کند.
آمین ...»