عصرایران - اهمیت پخش یک برنامه در تلویزیون را همواره از کنداکتور پخش می‌سنجند و از
سوی دیگر ساعت پخش و همزمانی با پخش یک برنامه دیگر نیز در دیده شدن یا
دیده نشدن آن برنامه بسیار مهم است.
رسانه ملی نشان داده که هر زمان قصد
نشاندن مردم پای جعبه جادو را داشته باشد، این کار را به انحاء مختلف حتی
رفتار غیرقانونی و غیر عرفی همچون نمایش نسخه غیر اورجینال فیلم در حال
اکران روی پرده آمریکا را نیز انجام داده است و یا پخش پشت سر هم 5 فیلم
روز دنیا از 5 شبکه به شکل متوالی.
اینکه رسانه ملی بعد از انتخابات دچار همان اشتباه استراتژیک برخی
اصولگرایان شده و از نتیجه حاصله زیاد رضایت ندارد، قابل بررسی است اما
اینکه در سه نمونه رفتاری، پخش سخنان مهم رییس دولت را با فوتبال مستقیم
همراه کرده است؛ آن هم در شرایطی که برنامه ضبط شده در اختیار رسانه ملی
بوده، تأمل برانگیز است.
رفتار رسانه‌ای تلویزیون در قبال پخش سخنرانی‌ها و گفتگوهای دکتر روحانی در
همین ابتدای کار دولت تدبیر و امید، نشانه‌های غیر مطلوبی از بی اعتنایی
به دیپلماسی فعال و البته مورد حمایت و تایید رهبر انقلاب هم دارد.
اینکه رسانه ملی مهم ترین سخنان رییس جمهور آن هم در فضای پرسوء تفاهم امروز
با وجود رسانه‌های مختلف و تحلیل‌های پیش از انتشار خبر را چند روز بعد
از واقعه و همزمان با برنامه‌های پربیننده‌ای از رسانه ملی پخش می‌کند، جز
کمرنگ کردن تاثیر سخنان رییس جمهور پس از فضای خاص غالب شده رسانه‌ای در
کشور، چه معنا و مفهومی دارد؟
آیا غیر از این است که خوشبینانه بگوییم
تلویزیون نسبت به پخش به هنگام و موثر سخنان رییس جمهور کوتاهی می‌کند؟ و
یا با تکرار این رفتار، قصد زورآزمایی و نشان‌دادن قدرت خود در بحث
اطلاع‌رسانی را دارد؟
برای نمونه، گفتگوی بسیار مهم رییس جمهور با شبکه ان بی سی در ساعتی پخش شد که بازی پرسپولیس و سپاهان در حال برگزاری بود.
و یا مصاحبه مطبوعاتی و مهم دکتر روحانی که حاوی مهمترین مواضع کشور و دولت
در خصوص تحولات جدید عرصه دیپلماتیک بود، چهارشنبه گذشته و همزمان با بازی
حساس استقلال و اف سی سئول کره از تلویزیون پخش شد.
این روند گویا به شیوه مرسوم تلویزیون تبدیل شده و دیشب نیز سخنان دکتر روحانی
در دیدار با نمایندگان مجلس بعد از چند روز تاخیر، همزمان با برنامه
پربیننده نود روی آنتن رفت تا دوستان بی طرف در رسانه ملی(!) ، خیال شان از بابت کم شدن مخاطبان رئیس جمهور ملت ایران آسوده باشد.
آیا باید با خوش‌بینی این رفتار رسانه ملی را نوعی بی دقتی در تنظیم
کنداکتور دانست و یا پشت پرده این همزمانی‌ها و تاخیرها چیز دیگری است؟
آیا رسانه ملی در خصوص بازپس گیری زمین‌های نمایشگاه بین المللی، همچنان
عصبی است و می‌خواهد کار خود را به شکل دیگری پیش ببرد و به نوعی با این
تخفیف در پخش برنامه‌های مختص رییس جمهور قصد قدرت نمایی و معرکه‌گیری
برای خود را دارد؟
آیا مدیران ارشد رسانه ملی، پیام انتخابات و انتخاب ملت
را آن طور که باید نشنیده‌اند و یا می‌خواهند خود را به نشنیدن بزنند؟!