صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

رونمایی از نخستین رایانه نانولوله کربنی جهان

این رایانه آزمایشی شامل 178 ترانزیستور تشکیل شده از ده‌ها هزار نانولوله کربنی است؛ 985 رایانه نانولوله هرکدام متشکل از 178 ترانزیستور نانولوله کربنی بر روی یک ویفر تراشه تک با استفاده از تکنیکهای استاندارد ساخت تراشه و ابزار طراحی جای داده شدند که یک رایانه بسیار ساده را تشکیل داد.
محققان دانشگاه استنفورد از نخستین رایانه ساخته شده از ترانزیستورهای نانولوله کربنی رونمایی کردند.

به گزارش ایسنا، نخستین ترانزیستور نانولوله کربنی در سال 1998 میلادی اختراع شد، اما محققان تاکنون موفق به تولید دسته‌ای از نانولوله‌ها با همترازی کامل، نظم و خلوص مورد نیاز برای ساخت مدارهای مجتمع پیچیده رایانه نشده بودند.

سدریک (Cedric)‌ نمونه اولیه‌ای از نخستین رایانه نانولوله کربنی جهان است که می‌تواند به دستگاه کوچکتر، سریع‌تر و کارآمدتری در مقایسه با مدل‌های سیلیکونی موجود توسعه پیدا کند.

رایانه سدریک پیچیده ترین سیستم الکترونیکی مبتنی بر کربن است که تاکنون توسط محققان توسعه یافته است؛ در این سیستم ورق‌های کربن به ضخامت یک اتم درون لوله‌هایی 10 هزار برابر نازکتر از موی انسان پیچیده شدند.

این رایانه آزمایشی شامل 178 ترانزیستور تشکیل شده از ده‌ها هزار نانولوله کربنی است؛ 985 رایانه نانولوله هرکدام متشکل از 178 ترانزیستور نانولوله کربنی بر روی یک ویفر تراشه تک با استفاده از تکنیکهای استاندارد ساخت تراشه و ابزار طراحی جای داده شدند که یک رایانه بسیار ساده را تشکیل داد.

«ماکس شولیکر»، مهندس برق و سرپرست تیم طراحی این دستگاه تأکید می کند: ساخت این رایانه نشان می دهد که امکان ساخت مدارهای عملکردی از نانولوله‌های کربنی وجود دارد.

در بین تمامی جایگزین‌های در نظر گرفته شده برای سیلیکون، نانولوله‌های کربنی نتایج امیدوارکننده‌تری را نشان می دهند.

این اختراع ثابت می کند که ترانزیستورهای ساخته شده از این الیاف کربنی غیر معمول جزو قوی ترین مواد کشف شده محسوب شده و می توانند برای ساخت یک رایانه چند منظوره مورد استفاده قرار بگیرند.

به گفته محققان، این رایانه قادر به اجرای یک سیستم عامل پایه، انجام محاسبات و سوئیچ کردن بین فرآیندهای مختلف در یک زمان است.

نخستین رایانه نانولوله کربنی جهان یک دستاورد مهم علمی محسوب می شود که در صورت تکمیل شدن می تواند به توسعه رایانه های سریع تر با اجزای داخلی کوچکتر منجر شود.

نتایج دستاورد محققان دانشگاه استنفورد در مجله Nature‌ منتشر شده است.

ارسال به تلگرام
تعداد کاراکترهای مجاز:1200