خواندن یا نوشتن؟ مساله این است

بسم الله الرحمن الرحیم از آخرین فرصت نگارش من در این وبلاگ چند ماهی می گذرد. اما این به آن معنا ‏نیست که از تعهد 15 دقیقه ای خود در هفته کوتاهی کرده باشم و وقتی که در عمل ‏صرف شده است به مراتب بیشتر از زمان معهود بوده است. در حقیقت استقبال خوانندگان ‏بسیار بیشتر از حد انتظار بود و باید تصمیم می گرفتم که وقت محدود خود را صرف ‏نوشتن مطالب جدید کنم یا به احترام کسانی که سخاوتمندانه من را شریک افکار و ‏اندیشه های خود کرده بودند، به مطالعه انبوه پیام های واصله بپردازم.‏ همانطور که می دانید هدف من از ایجاد این پایگاه، برقراری ارتباطی بی واسطه و دو ‏سویه با مخاطبان بود از این رو علیرغم تذکرات فراوانی که از جانب خوانندگان برای بروز ‏رسانی سریعتر دریافت می کردم ترجیح دادم گزینه دوم را انتخاب کنم وکمتر بنویسم و ‏بیشتر بخوانم و اجازه ندهم این بستر ارتباطی نیز تبدیل به رسانه ای یکجانبه شود.‏ ‏***‏ بسیاری از پیامهایی که در آنها رعایت اختصار شده بود را خود شخصاً خوانده ام. حتی ‏پیام هایی که در ابتدای آنها نوشته بودید ((می دانم که این پیام به دست رئیس جمهور ‏نمی رسد اما...)) نیز به دستم رسید. پیام های بلندتر نیز توسط تعدادی از دانشجویان امینم ‏خلاصه شدند و در قالب گزارشهای آماری به اطلاع من رسیدند. مجموعه پیام ها نیز مورد ‏تحلیل و بررسی قرار گرفته اند که نتایج جالب توجه آن را اگر عمری بود در آینده در ‏همین جا منتشر خواهم کرد.‏ ‏***‏ خوشبختانه در مجموع وضعیت بررسی پیام ها به نقطه ای رسیده است که بتوانم دوباره ‏نوشتن را از سر بگیرم و از شرمندگی کسانی که مدت هاست منتظر نوشته های جدید ‏مانده اند خارج شوم.‏ از این فرصت استفاده می کنم و از کسانی که قصد مکاتبه با من از طریق این وبلاگ را ‏دارند می خواهم پیام های خود را حتی المقدور مختصر بنویسند.‏ منبع:وبلاگ محمود احمدی نژاد

صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

خواندن یا نوشتن؟ مساله این است