به گزارش ایسنا، این رویداد،20 آگوست (29 مرداد)، در ساعت 8:24 به وقت گرینویچ (12.54 به وقت تهران)، رخ داد که طی آن، خورشید میلیاردها تن ذرات را به فضا ارسال کرده که این ذرات یک تا سه روز بعد به زمین می‌رسند.
ذرات مزبور نمی‌توانند از خلال جو عبور کنند و به انسان‌های آسیب برسانند اما بر سیستم‌های الکترونیکی ماهواره‌ها و زمین تاثیر می‌گذارند.
مدل‌های تحقیقاتی آزمایشی که مبتنی بر مشاهدات «رصدخانه روابط خورشیدی زمینی» هستند، نشان می‌دهد که CME خورشید را با سرعت حدود 570 مایل در ثانیه ترک کرده، که این سرعتی معمول برای این پدیده به شمار می‌آید.
این انتشارات که به سمت زمین گسیل می‌شوند، می‌توانند موجب بروز پدیده آب‌وهواشناسی به نام «توفان ژئومغناطیسی» شوند که به مدت طولانی و هنگامی که آن‌ها انرژی را به درون میدان مغناطیسی زمین (مگنتوسفر) می‌فرستند، رخ می‌دهد.
میدان‌های مغناطیسی بیرونی‌ترین لایه‌های میدان‌های زمین را به سمت عقب می‌کشند و شکل آن‌ها را تغییر می‌دهد.
در گذشته، توفان‌های ژئومغناطیسی ناشی از CME با چنین قدرتی اغلب ملایم بوده‌اند.
توفان‌های مغناطیسی می‌توانند سیگنال‌های ارتباطی را منحط کرده و موجب ایجاد امواج الکتریکی غیرمنتظره در شبکه‌های برق شوند.