این غزل از محمد کاظم کاظمی است بدون هیچگونه توضیح ،گویاست.
دخترم مکن بازی، بازی اشکنک دارد
بازی اشکنک دارد، سر شکستنک دارد
هم به زور خود برخیز، هم به پای خود بشتاب
رهروش نمی گویند هر که روروک دارد
از لباس جانت هم یک نفس مشو غافل
این لباس تو زنجیر، آن یکی سگک دارد
گفته ای : چرا زهرا تا سحر نمی خوابد؟
این گناه زهرا نیست ، بسترش خسک دارد
آری از درشت و ریز هر که را دهد سهمی
آسمان دغلکار است، آسمان الک دارد
آب ما و این مردم رهسپار یک جو نیست
این یکی شکر دارد ، آن یکی نمک دارد
خانه شان مرو هرگز ، خانه شان پر لو لو ست
نانشان مخور هر گز، نانشان کپک دارد
کودکم ولی انگار خط من نمی خواند
او به حرف یک شاعر ، روشن است شک دارد
می رود که با آنان طرح دوستی ریزد
می رود کند بازی، گر چه اشکنک دارد