سکته چشمی، وضعیت خطرناکی است که در اثر فقدان یا کاهش جریان خون به بافت های بخش جلویی عصب بینایی رخ می دهد. سکته چشمی باعث کاهش ناگهانی بینایی شخص می شود.
اگر رگ های خونی که از عصب بینایی بیرون می آیند و به سمت شبکیه چشم می روند دچار انسداد و گرفتگی شوند و خون نتواند جریان پیدا کند، به نام انسداد شریان (سرخرگ) مرکزی شبکیه چشم خوانده می شود.
در صورتی که سرخرگ بسته شود، خون به بافت نمی رسد و بافت شبکیه می میرد. اگر سیاهرگ بسته شود چون رگی است که خون را از بافت خارج می کند، دراین صورت خون در بافت ها جمع می شود و ورم ایجاد می گردد و این امر باعث خونریزی برخی از بافت ها می شود.
حالت دیگری که باعث سکته چشمی می شود این است که خون به عصب بینایی نمی رسد و باعث کاهش بینایی می گردد.
علل سکته چشمیکاهش جریان خون در رگ های قسمت جلویی عصب بینایی باعث سکته چشمی می شود.
عصب بینایی مثل یک سیم فلزی، مغز را به چشم وصل می کند و حاوی میلیون ها رشته عصبی و رگ خونی است.
اگرچه سکته چشمی می تواند در اثر انسداد کامل رگ خونی تغذیه کننده عصب بینایی رخ دهد، ولی می تواند در اثر کاهش جریان خون چشم هم اتفاق بیفتد.
اگر ذخیره غذایی و اکسیژن عصب بینایی قطع شود، بافت عصبی دچار آسیب شده و از بین می رود و در نتیجه باعث کاهش بینایی می شود.
برخی پزشکان معتقدند داروهای ضد فشارخون جدید که قوی هم هستند، فشارخون را در هنگام خواب خیلی پایین می آورند و باعث سکته چشمی می شوند
عوامل خطر سکته چشمیسکته چشمی بیشتر در افراد میانسال و مسن دیده می شود.
بیماری های قلبی عروقی احتمال ابتلا به سکته چشمی را افزایش می دهند.
در برخی بیماران قلبی عروقی، فشارخون هنگام خواب به طور قابل توجهی کاهش می یابد.
این کاهش فشار خون باعث کاهش جریان خون در سرخرگ ها می شود و احتمال ابتلا به سکته چشمی را افزایش می دهد.
برخی پزشکان معتقدند داروهای ضد فشارخون جدید که قوی هم هستند، فشارخون را در هنگام خواب خیلی پایین می آورند و باعث سکته چشمی می شوند.
برخی اشکال دیسک بینایی نیز خطر سکته چشمی را بالا می برند.
رشته های عصبی که از سمت مغز به چشم می آیند، باید از طریق سوراخ بینایی وارد چشم شوند. اگر این سوراخ کوچک‌تر از حد طبیعی باشد، رشته های عصبی تحت فشار قرار می گیرند و خطر سکته چشمی زیاد می شود.
همچنین گفته می شود افراد دچار بیماری های قلبی عروقی که داروی دیاگرا مصرف می کنند، در خطر ابتلا به سکته چشمی هستند، هر چند که این مطلب هنوز به طور دقیق ثابت نشده است.
سکته چشمی با بیماری های داخلی بدن رابطه مستقیمی دارد. فشار خون بالا، بیماری دیابت، بالا بودن چربی خون، سیگار کشیدن و کم تحرکی نیز احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند.
علائم سکته چشمیافرادی که دچار سکته چشمی می شوند معمولاً علائم هشداردهنده کمی دارند.
بیشتر این افراد به محض بیدار شدن از خواب در صبح، دچار کاهش بینایی در یک چشم می شوند که دردی هم ندارد.
برخی از این افراد یک ناحیه تاریک یا سایه ای را در نیمه بالایی یا پایین میدان بینایی خود می بینند.
سایر علائم سکته چشمی شامل کاهش کنتراست (تقابل) بینایی و کاهش واکنش به نور است.
تشخیص سکته چشمیاگر پزشک به وجود سکته چشمی در شما شک کند، تاریخچه پزشکی و سلامتی و بیماری های شما را بررسی می کند و از شما می پرسد که آیا بیماری های قلبی عروقی، دیابت، فشارخون بالا و کلسترول خون بالا دارید یا خیر؟
پزشک با بزرگ کردن چشم شما، عصب بینایی و شبکیه را امتحان می کند. همچنین عصب بینایی را از نظر کمرنگی یا ورم دیسک بینایی بررسی می کند.
چشم سالم شما با چشم دچار سکته مقایسه می شود تا تغییرات آن مشخص شود.
پزشک از شما می پرسد علائمی مثل تب، سردرد، سوزش پوست سر، درد فک صورت، کاهش وزن، کاهش اشتها و خستگی را دارید یا نه؟
برخی تحقیقات نشان داده است که داروهایی که از سلول عصبی محافظت می کنند، می توانند باعث ساختن مجدد رشته های عصبی در عصب بینایی گردند
درمان سکته چشمی
زمانی که سرخرگ بسته شود و یا اینکه خون به عصب بینایی نرسد، راهی برای درمان وجود ندارد، در حالی‌که اگر سیاهرگ بسته شود، آمپول هایی به چشم وارد می‌کنند که ورم چشم را کاهش می دهد و تا حدی بینایی را به چشم بر می گرداند.
اگر درمان با داروهای کورتیکواستروئیدی به موقع شروع شود، می تواند میزان بینایی را در این افراد افزایش دهد. این داروها جریان خون و ورم چشم را بهبود می دهند.
برخی پزشکان داروهایی را برای کاهش فشار چشم تجویز می کنند تا جریان خون را در عصب بینایی بهبود دهد.
برخی تحقیقات نشان داده است که داروهایی که از سلول عصبی محافظت می کنند، می توانند باعث ساختن مجدد رشته های عصبی در عصب بینایی گردند.
سایر روش های درمانی بر اساس کنترل عوامل خطر بیماری قلبی- عروقی هستند تا چشم دیگر هم دچار سکته نشود، زیرا 30 درصد احتمال دارد که چشم دیگر هم طی سه سال بعد دچار سکته گردد.
منبع: تبیان