اگر مادران ورزش کنند چه تاثیری در شادابی و نشاط خانواده می‌گذارد؟ چرا اکثر ما با آن که به فواید ورزش کردن آگاهیم برای این امر مهم کمترین وقت و هزینه را می‌گذاریم؟ این یک سئوال کلی است اما مهم‌تر از آن این است که آیا ما در همه جا شرایط و امکانات ورزش کردن را داریم؟ چقدر در شهرها و روستاها امکانات و فضای ورزش کردن برای مادران ما فراهم است؟
به گزارش ایسنا، خمودگی، بی‌حالی، بیماری، ضعف و ناتوانی هر انسانی را با مشکل مواجه می‌کند، خصوصا اگر زن باشی و به ویژه اگر مسوولیت اعضای یک خانواده را برعهده داشته باشی و در کنار آن بیرون از خانه نیز کار کنی. در این میان هستند شهرها و شهرستان‌هایی که مادران و دختران و در یک کلام زنان آن از کمترین امکانات ورزشی و رفاهی و حتی تفریحی بی‌بهره‌اند.
شهر زواره یکی از این شهرهاست. به جرأت می‌توان گفت اکثر زنان زواره‌ای از کسالت‌های ناشی از بی‌تحرکی و کم‌تحرکی و ورزش نکردن رنج می‌برند. اکثر زنان قدیمی شهر زواره از بچگی برای امر معاش در زمین‌های کشاورزی مشغول کار بوده و در کنار آن به بافت قالی مشغول می‌شدند و در کنار این کارها، بعضا نگهداری خواهرها و برادر‌های کوچکتر نیز به عهده آنها بوده است. در میان این قشر از تحصیل هم که خبری نبوده است. این افراد وقتی کمی نیز بزرگ‌تر می‌شدند، در سنین کم ازدواج کرده و بار دیگر مشکلات خانه، فرزندان و غیره ادامه پیدا می‌کرد و بی‌سوادی، کار و زحمت، کارهای سنگین همه دست به دست هم داده است تا زنانی که در حال حاضر در سنین بالا قرار دارند، با بیماری‌های مختلف روبه‌رو باشند. تفریح اکثر این قشر نیز دور هم‌نشستن در کنار هم در کوچه و ساباته‌ها( قسمتی از کوچه باریک که سقف دارد) بوده است و دوباره روز از نو روزی از نو.
طاهره 54 ساله خانه‌دار در این باره گفت: از بچگی قالی‌بافی می‌کردم، نگهداری از خواهر و برادرهایم بیشتر با من بود تا مادرم به کارهایش برسد و کمتر وقت بازی‌کردن پیدا می‌کردیم، نه جایی برای تفریح و بازی داشتیم نه وقت این کار را و نتیجه آن این است که الان همه دردی دارم.
زهرا - س نیز با اشاره به همین مسائل گفت: مادرم مخالف تحصیل کردنم بود، و می‌گفت دختر را چه به درس خواندن، ولی با تلاش پدرم تا سوم ابتدایی خواندم. یکبار حساب کردم با توجه به مشکلات جسمی‌ام به هشت دکتر متخصص برای رفع ییماری‌هایم نیاز دارم. در صورتی که یک متخصص نیز در شهرستان ما وجود ندارد و همه دکتر‌های حاضر عمومی هستند.
به گفته اهالی زواره، اکثر پزشکان زواره‌ای از بهترین متخصصان ایران هستند، ولی به دلیل کمی امکانات، در شهرهای بزرگ مشغول طبابت بوده و ایامی خاص با حضور در دارالشفای ابوالفضل(ع) زواره به صورت رایگان به طبابت می‌پردازند، ولی به دلیل کمبود امکانات پزشکی نمی‌توان مشکل بیماران را حل کرد.
امکانات ورزشی و تفریحی زنان زواره حتی در این برهه که عصر ارتباطات بوده بسیار ناچیز است. تنها در بعضی روزها استادیوم زواره امکاناتی را برای ورزش بانوان در نظر می‌گیرد تا آنها کمی از این سستی و خمودگی در بیایند، ولی فقط اکثرا جوانترها از این امکانات استفاده می‌کنند و بانوان مسن‌تر استقبالی از این مساله نمی‌کنند.
مریم 25 ساله در این رابطه به خبرنگار ایسنا، می‌گوید: وقتی به مادرم نگاه می‌کنم دلم می‌خواهد گریه کنم. مادرم جوان است ولی زندگی او را پیر کرده، به دلیل آرتروز گردن و پا به سختی از زمین بلند می‌شود. تا وقتی جوان بود و سالم، کار کرده و اکنون وقتی راه می‌رود صدای استخوان‌های زانویش که به هم می‌خورند را می‌شنوم.
وی گفت: زنان زواره زنان زحمتکش و بی‌توقع هستند. برای خود هیچ نمی‌خواهند. تمام ذهن و فکرشان خانواده است و کمتر به سلامتی خود توجه کرده و می‌کنند. زواره امکانات درمانی و تفریحی ندارد. امکاناتی هم اگر وجود دارد، در شهر اردستان است.
متاسفانه زواره حتی مسوول اداره ورزش و جوانان هم ندارد تا بتوان با او در این رابطه مصاحبه کرد، چون این اداره حدود دو سال است حتی بدون سرپرست مانده و کسی پاسخ‌گو نیست چه برسد به این‌که امکانات ورزشی برای بانوان شهر زواره فراهم کند.
به غیر از امکانات ورزشی، زنان و حتی مردان زواره جایی برای تفریح و سرگرمی ندارند. زواره نه سینما دارد نه پارک‌های محلی. تنها پارک زواره در ابتدای شهر زواره واقع شده که بیشتر محل رفت و آمد مردان و جوانان است و به دلیل دور‌بودن اکثر مردم تنها در ایام خاص مانند عید نوروز آن هم برای چند ساعت از سایه درختان آن استفاده می‌شود. هر چند وسایل ورزشی از سوی شهرداری زواره در این پارک وجود دارد ولی به دلیل این که مردم شهرستان همدیگر را می‌شناسند، زنان حاضر نیستند از این امکانات استفاده کنند.
در شهر تاریخی و فرهنگ دوست زواره که هر ساله بیش از 90 درصد فرزندان آن - به ویژه دختران- در بهترین رشته‌های دانشگاهی با بهترین رتبه‌ها قبول می‌شوند، به دلیل برخی اختلاف نظرها و اختلافات سلیقه‌ها، مسوولان استانی کمتر به این شهر سفر کرده و در جریان مشکلات آن قرار می‌گیرند.
خلاصه آن‌که قالی بافی رمق و شادابی زنان زواره‌ای را گرفت و آنها را با انواع بیماری‌ها روبرو کرد اما اگرچه امروزه دیگر این صنعت در این شهر رو به زوال رفته و دیگر کسی از بابت این شغل دچار بیماری‌هایی مثل کمردرد و پا درد و دست درد و انواع آرتروز نمی‌شود، اما آثار این مساله بر چهره و جسم مادران و مادر‌بزرگ‌های ما دیده می‌شود و کسی نیست تا با نوشتن یک نسخه ساده پزشکی کمی از درد‌ها و آلام آنها بکاهد.
اخیرا نیز یک فرد خیر با اعطای 100 میلیون ریال به منظور ارتقاء سطح کیفی و کمی ورزش بانوان در شهر زواره هزینه کرده است.
کاظم عامری خیر زواره‌ای خواستار توسعه ورزش قهرمانی و عمومی در شهر زواره شد و گفت: سرمایه گذاری در حوزه ورزش به سود همه بخش‌های جامعه است و با این کار به جامعه پویا و تحول آفرین نزدیک خواهیم شد.
وی در ادامه سلامتی جسم را لازمه سلامتی روح و سلامتی روح را پیش شرط سلامتی اجتماع خواند و افزود: باید روح و جسم جوانان را از طریق ورزش نجات دهیم و از آلوده شدن آنها جلوگیری کنیم.
عامری افزود: ورزش جوانان را از بسیاری از مفاسد اجتماعی حفظ کرده و آنها را آماده ایفای نقش بهتر در جامعه اسلامی خواهد کرد.
به گزارش ایسنا، امیدواریم این مساله اولین قدم برای حل مشکلات جسمی دختران این شهر باشد تا به مانند مادران‌شان دچار ضعف و بیماری نباشند و مادرانی شاداب و سالمی برای فرزندان‌شان باشند.