مدیر گروه پوست دانشگاه علوم پزشکی گفت: استرس، مهمترین عامل ابتلا به بیماری صدف است.
دکترمسعود ملکی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه این بیماری انواع مختلفی دارد، اما فرم رایج آن این است که لکه‌های قرمز رنگ روی پوست ایجاد و روی آنها توسط یک پوسته‌ی سفید پوشانده می‌شود، خاطرنشان کرد: استرس یکی از عوامل اصلی بروز این بیماری است و بیماری صدف یا (پسوریازیس) جزو بیماری‌های مولتی فاکتوریال است که هم عوامل ژنتیک و هم عوامل محیطی در آن نقش دارند.
ملکی تصریح کرد: هنگامی که فرد زمینه ژنتیکی بیماری صدف را دارا باشد در صورتی که در معرض عوامل محیطی و عوامل ایجاد کننده بیماری قرار گیرد احتمال بروز بیماری در فرد وجود دارد.
وی بیان کرد: این بیماری در همه‌ی سنین دیده می‌شود، ولی شروع بیماری در سنین 30 – 20سال بوده، همچنین این بیماری در افرادی که بین 50 تا 60 سال سن دارند، بیشتر دیده می‌شود.
بیماری صدف در جهان دو درصد شیوع داشته است
ملکی خاطرنشان کرد: آمار جهانی شیوع بیماری صدف دو درصد است، ولی این آمار در نقاط مختلف دنیا متفاوت است و در بعضی نقاط به 6 درصد هم می‌رسد.
متخصص پوست دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: از جمله نقاط شایع بدن که درگیر بیماری صدف می‌شوند زانو، آرنج و پوست سر است. اگر چه بیماری می‌تواند در همه نقاط بدن دیده شود، ولی صورت جزو نقاطی است که بندرت مبتلا می‌شود.
بیماری صدف مسری نیست
مدیر گروه پوست دانشگاه علوم پزشکی اضافه کرد: این بیماری مسری نیست و نباید با بیماری قارچ اشتباه گرفته شود، بیماری "پسوریازیس" کم خطر است و بیشتر از نظر ظاهری بیمار را آزار می‌دهد.
ملکی با اشاره به اینکه ابتلا به بیماری صدف ممکن است موجب گرفتاری مفاصل و ایجاد مشکل در ناخن‌های فرد شود، افزود: این بیماری بیشتر برای فرد عوارض روانی به همراه دارد، اگر چه ریزش پوسته‌های ضایعات نیز می‌تواند برای اطرافیان ناخوشایند باشد.
متخصص پوست در خصوص عوارض این بیماری در موارد شدید یادآور شد: زمانی که بیماری شدید و گسترده باشد، به علت اینکه فرد پروتئین و املاح را از دست می‌دهد، ممکن است کمبود بعضی مواد در بدن او ایجاد می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: در مواردی که بیماری محدود است روش‌های درمان آن معمولا موضعی است و به وسیله کرم‌های موضعی و داروهایی که پزشک درمانگر تجویز می‌کند، قابل کنترل است.
ملکی یادآور شد: برای بیمارانی که بیش از 10 درصد بدن آنها درگیر این بیماری است، از درمان‌های سیستمیک استفاده می‌شود که به صورت خوراکی، تزریقی و نور درمانی است.
وی گفت: در صورت درمان اغلب بیماران به درمان پاسخ خوبی می‌دهند و در تعداد کمی از موارد بیماری برگشت پیدا می‌کند.
مدیر گروه پوست دانشگاه علوم پزشکی در پایان توصیه کرد: در صورتی که افراد سلامت روانی خود را حفظ کنند و در معرض صدمه به پوست و آفتاب شدید قرار نگیرند و همچنین از داروهای محرک استفاده نکنند، می‌توانند بهبودهای طولانی مدت، حتی برای چند دهه داشته باشند.