ماده 6 قانون وظايف و اختيارات شوراي اسلامي شهر، تشويق و ترغيب مردم در خصوص گسترش مراكز تفريحي، ورزشي و فرهنگي با هماهنگي دستگاههاي ذيربط را یکی از مسئولیت های شوراهای اسلامی شهر تعیین کرده است.
رشد آپارتمان نشینی و توسعه شهرها بصورت عمودی، که امروزه تبدیل به اصلی ناگزیر برای مردم شده است، حکایت از تغییر آداب و عادات جامعه دارد. به این معنا که بسیاری از رفتارهای سنتی در منازل آپارتمانی رنگ باخته و امکان انجام ندارد.
بعنوان نمونه: در خانه های بزرگ قدیمی بزرگترها دارای حریمی بودند که کوچکترها همواره ملزم به رعایت حدود آن بودند، البته مسکن های قدیمی و تعدد اتاق های آن این امکان را به ساکنین می داد تا هر گروه از افراد خانواده (والدین و فرزندان) دارای مکانی مختص خود بوده و به راحتی و بدون آنکه مزاحمتی برای دیگران ایجاد کرده و خدشه ای به حرمت یکدیگر وارد سازند، در کنار یکدیگر با آرامش زندگی کنند.
زندگی محدود آپارتمان نشینی نه تنها موجب تغییر رفتار خانواده های امروزی در مقایسه با خانواده چند دهه اخیر شده است، بلکه به دلیل همان محدودیت فضای زندگی، باعث بروز ناهنجاری های رفتاری مانند کم حوصلگی و پرخاشگری در غالب افراد نیز شده است.
از این رو قانونگذار با دقت نظر در شکل زندگی امروزه مردم شهر نشین و نیاز مبرم به وسایلی که بتواند از شدت این ناهنجاری ها بکاهد، ماده قانون مذکور را مصوب نموده و شوراهای شهر را مکلف به پیگیری آن نموده است.
سالن های ورزشی، سالن های تئاتر و سینما، گالری های مختلف هنری، کتابخانه، رصدخانه نجوم، پارک های تفریحی و فضاهای سبز، دریاچه های مصنوعی از جمله محیط های لازم برای زندگی شهری امروزی است.
با وجود احداث برخی از اقلام ذکر شده طی سال های اخیر، اما از سوئی به دلیل آنکه جمعیت شهری در طول سال های گذشته افزایش یافته و روند رشد آن همچنان ادامه دارد و از سوی دیگر رشد آپارتمان نشینی نیز روز به روز فزونی می یابد، مکان های فرهنگی، ورزشی و تفریحی موجود پاسخگوی شهروندان بخصوص در آینده ای نه چندان دور نخواهد بود. بدیهی است شوراهای شهر آینده لازم است این مهم را در اولویت برنامه های کاری خود قرار بدهند.