عصر ایران - کاندیداتوری حمید سوریان در انتخابات شوراهای شهر و روستا، با انتقاد محمد بنا مواجه شده است. بنا معتقد است سوریان با روی آوردن به عالم سیاست، بزرگترین اشتباه زندگی اش را مرتکب شده است؛ چرا که او تا چندین سال دیگر می توانست در مسابقات کشتی برنده مدال طلا باشد.
البته حضور سوریان در شورای شهر، در صورت پیروزی او در انتخابات، لزوماً به معنای کنارکشیدنش از عالم کشتی نیست. سوریان احتمالاً مثل رسول خادم که عضو شورای شهر بود و سرمربی تیم کشتی آزاد شد، در شورای شهر حضور خواهد داشت و در مسابقات جهانی هم شرکت خواهد کرد!
اما چرا سوریان و دیگر کشتی گیران ایرانی علاقه زیادی به حضور در نهادهای مدنی و سیاسی دارند؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که سوریان و دبیر و چند کشتی گیر دیگری که پرستییژ اجتماعی بالایی در جامعه ایران دارند، در مجموع راه امیر خادم و رسول خادم را طی می کنند.
برادران خادم نخستین کشتی گیران پس از انقلاب بودند که دغدغه سیاست و جامعه را داشتند و کوشیدند با راهیابی به نهادهای سیاسی و مدنی، تاثیری بیش از یک کشتی گیر در جامعه ایران بر جای بگذارند. امیر خادم به مجلس هفتم رفت و رسول هم به شوراهای شهر و روستا رفت.
با ورود دبیر و ساعی به شوراها، الگوی "ورزشکار موثر در حوزه‌های غیر ورزشی" همچنان تداوم یافت و اینک حمید سوریان، که برترین کشتی گیر ایران در سال‌های پس از انقلاب است، می‌خواهد عضو شورای شهر تهران شود.
ولی به راستی حضور در شورای شهر تهران، اگر به جدایی سوریان از دنیای قهرمانی منجر شود، چه فایده ای برای این کشتی گیر در بر دارد؟ سوریان یک طلای دیگر بدست آورد، به تنهایی برترین کشتی گیر تاریخ کشتی ایران می شود. او می تواند تا المپیک 2016 برای کسب سه طلای جهانی و یک طلای المپیک دورخیز کند و با کسب ده طلای جهانی و المپیک، به جمع ده کشتی گیر برتر تاریخ کشتی دنیا بپیوندد.
آیا واقعا استفاده از موقعیت ستاره‌بودن در شورای شهر، به رهاکردن این همه افتخار می‌ارزد؟ سوریان چهار سال دیگر هم می تواند کاندیدای شورای شهر تهران شود. او بهتر است همچنان با جدیت در ورزش کشتی بماند و گام نهادن در دنیای سیاست را به زمانی موکول کند که از همه ظرفیت هایش برای کسب موفقیت در کشتی استفاده کرده باشد.