عصرایران ؛ جعفر محمدی - هر چند رد صلاحیت آیت الله هاشمی برای کاندیداتوری ، محل مناقشه و انتقاد است ولی هیچ چیز ، نباید باعث شود اخلاق به محاق رود و کنج نشین شود.
بعد از آن که شورای نگهبان ، هاشمی را به دلیل آنچه کهولت سن و ناتوانی جسمی خواند ، رد صلاحیت کرد ، علی مطهری که بحق می توان او را از صریح ترین و مردمی ترین نمایندگان مجلس شورای اسلامی دانست ، در انتقاد از تصمیم سیاسی شورای نگهبان ، با تأکید بر سلامت جسمانی آیت الله ، گفت: " بنده پیشنهاد می کنم برای ارزیابی توان جسمی آقای هاشمی، یک مسابقه دو صدمتر بین ایشان و آقای جلیلی و یک مسابقه کشتی بین آقای هاشمی و آقای حداد برگزار کنند."
اصل قضیه ، یعنی تلاش برای اثبات عملی این که هاشمی ، دارای سلامت و توانایی کافی برای اداره قوه مجریه است ، اشکالی ندارد هر چند که طبق اصول حقوقی ، "البیّنه علی المدعی" و این این شوراست که باید برای مدعای خود دلیل داشته باشد. با این حال ، از آنجا که قانوناً نظر شورای نگهبان ، نهایی است ، وارد این مقوله نمی شویم و نقدی اخلاق محور بر اظهار نظر علی مطهری درباره مسابقه دوی هاشمی و جلیلی را مطرح می کنیم.
مطهری از بین همه کاندیداها ، سعید جلیلی را به مسابقه دو با هاشمی فراخوانده است. جلیلی در زمان جنگ ، یک پای خود را از دست داده است و با پای مصنوعی تردد می کند.
لذا بدیهی است که چنین شخصی نتواند از عهده مسابقه دویدن بر آید و پیروز شود.
این سخن مطهری ، از آن جهت غیراخلاقی بود که یک نقص جسمانی را به رخ می کشاند. این در حالی است که اگر کسی به طور مادرزاد ، دارای نقصی در بدنش باشد ، هیچ انسان اخلاق مداری آن را به رخش نمی کشد ، چه رسد به این که یک نفر برای دفاع از دین و میهن اش ، بجنگد و بخشی از وجودش را از دست بدهد.
رد صلاحیت هاشمی ، هرگز دلیلی موجه برای نکوهش جسمانی یک جانباز جنگ تحمیلی نبوده و نیست و فارغ از این که سعید جلیلی ، تجربه و توان لازم برای ریاست جمهوری را دارد یا نه و رأی خواهد آورد یا خیر ، علی مطهری ، اخلاقاً یک عذرخواهی شخصی به او و یک عذر خواهی عمومی به موکلانش بدهکار است.