فارس - علیرضا منصوریان در خصوص شایعاتی که پیرامون قهر وی شنیده می شود اظهار داشت: بحث قهر من مطرح نیست ولی دلم برای مجموعه ای می سوزد که نه قراردادی دارد و نه پولی.
وی افزود: منصوریان در این مجموعه فقط یک اسم است ولی تمام فکر و ذکر من ساختن یک تیم خوب بود. من قهر نیستم ولی ناراحت هستم. از این همه اجحاف ناراحت هستم و از این همه تفاوت در دیدگاه ها.
سرمربی تیم زیر 22 ساله ها در ادامه گفت و گو با فارس تاکید کرد: تیمی که باید هم و غم فدراسیون باشد و پشتوانه تیم ملی بزرگسالان شود ماه هاست که رها شده و فقط و فقط می گویند نتیجه می خواهیم. مگر من چقدر می توانم بازیکنان تیمم را با زبان نگه دارم و از روی آنها خجالت می کشم. مدتهاست که می گویند امروز و فردا و هفته آینده اما خبری نمی شود.
منصوریان تاکید کرد: من پولکی نیستم که همه فکر کنند به خاطر پول کار می کنم اما قرارمان این بود که تیمی بسازیم که در سطح آسیا اول شود. برای تشکیل این تیم آرامش می خواهم ولی مشکلاتی که گفتم آرامش ما را گرفته است.
وی گفت: از فدراسیون ناراحت هستم چون هیچ وقت به حرفم گوش نکرد و از این همه تبعیض که اتفاق رخ می دهد دلم گرفته است.
سرمربی تیم ملی زیر 22 سال در ادامه گفت و گو با فارس ضمن ابراز ناراحتی از وضعیت تیمش گفت: 14 ماه پیش و هنگامی که قرار بود تیم ملی را تحویل بگیرم حتی نمی دانستم صاحب این تیم چه کسی هست. با این وجود به عنوان یک سرباز انجام وظیفه کرده و افتخار هم می کنم اما ناراحتی من شخصی نیست. این روزها اعتبارم در بین گروهی که جمع کرده ام زیر سوال رفته است. گروهی که بعد از 14 ماه بدون هیچ دریافتی به این شکل کار کرده است.
وی تاکید کرد: هنگامی که به مسابقات مقدماتی آسیا رفتیم به بازیکنانم گفتم هیچ کس حق صحبت در مورد پول را ندارد چون ما به فوتبال بدهکار هستیم اما دیدید که همه سرشان را برای این تیم دادند. می دانید چرا 36 سال است به المپیک نمی رویم؟ به خاطر همین مشکلات است. به خاطر این است که نظارت درست و حسابی روی این تیم صورت نمی گیرد. قبول دارم که از نظر فنی با کادرفنی بزرگسالان فاصله داریم و خودمان را در سطح کی‌روش نمی بینیم اما به عنوان سرمربی اعتقاد دارم چرا باید این همه تبعیض و تفاوت بین تیم ها باشد.
منصوریان تصریح کرد: چطور آنها قرارداد بستن و ما یا علی گفتیم و به حرف آنها به کارمان ادامه دادیم البته همان طور که گفتم افتخار می کنم که سرباز این مملکت هستم. کل مبلغ دریافتی ما برای تورنمنت دوحه نفری 100 دلار بود که اگر کفاشیان بخشی از این پاداش را نمی داد نمی توانستم سرم را مقابل شاگردانم بلند کنم. بازیکنی که به خاطر من جانش را برای تیم امید می دهد نباید شاهد چنین رفتارهایی باشد. شاید باور نکنید اما کم کم تبدیل به چوپان دروغگو شدم و هر بار که بحث پول می آید مجبورم دروغ بگویم. بالغ بر 10 بار به همراه منصور رشیدی برای قرارداد به فدراسیون رفتیم. جالب تر اینجا است که همه می گویند منصوریان دوست صمیمی نبی است.
وی ادامه داد: حرف من این است حالا که تیم امید زنده است به داد ما برسند نه اینکه اگر خدای ناکرده اتفاقی افتاد همه کاسه داغ تر از آش شوند. اینکه بحث قهر و آشتی مطرح شده درست نیست و بحث بچه ها است.بحث تیم ملی امید ایران است. وقتی خرمگاه، رشیدی و کادر پزشکی تیم ملی با من تماس می گیرند و می گویند ما به خاطر تو آمدیم اما قرارداد نداریم چه باید به آنها بگویم؟ اینجا است که اعتبارم زیر سوال می رود. اینقدر خسته شده ام که به آنها می گویم باید فی سبیل الله کار کنیم.
منصوریان در پایان گفت: در تورنمنت دوحه 5 بازیکن تیم در اتوبوس به من می گویندچرا بین ما و تیم ملی بزرگسالان تفاوت می گذارند؟ مگر ما بازیکن تیم ملی این مملکت نیستیم؟حق ما نیست که اینگونه برخورد شود. امیدوارم یک اتفاق خوب برای ما بیفتد. ما می خواهیم آماده مسابقات قهرمانی آسیا شویم ولی با این استرس و شرایط امان پذیر نیست.