7 نکته مفید درباره بیماری ام اس که افراد مبتلا به، باید آن را بدانند.
به گزارش تبیان، بیماری ام اس یک بیماری است با چهره های مختلف که شدت و دامنه علایم آن، از فردی به فرد دیگر متغیر است. بنابراین آشنایی با علایم شایع آن و تشخیص آن در فرد اولین گامی است که برای مبتلایان اهمیت دارد.پس از آن که فرد توانست بیماری خود را قبول کند،وقت آن می رسد که یاد بگیرد چگونه تا حدی بر علایم آن غلبه پیدا کند.نکات زیر می تواند برای مبتلایان به بیماری ام اس مفید باشد:
1- ام اس یک بیماری خاص است که علایم آن از فردی به فرد دیگر متغیر است و در همه افراد به یک شدت بروز نمی کند.
خیلی از بیماران مبتلا به ام اس در سطح جامعه وجود دارند که علایم خفیفی دارند و می توانند کارهای روزانه خود را به طور عادی انجام دهند و وضعیت سلامتی شان در مدت زمان طولانی تغییر چندانی نمی کند.اما متاسفانه بسیاری از افراد وجود دارند که به محض شنیدن نام بیماری ام اس، تصویر فردی معلول را در ذهن می آورند که جز با اتکا به ویلچر نمی تواند راه برود.
در حالی که آمار نشان دهنده این واقعیت است که معلولیت ناشی از بیماری ام اس، تنها درصدی از مبتلایان را درگیر می کند.
2- ام اس یک بیماری خود ایمنی است، به این معنی که در این بیماری، دستگاه ایمنی بدن فرد به سلول های عصبی حمله می کند و آنها را بیگانه تلقی می کند و غلاف میلین اطراف سلول های عصبی مغز و نخاع را از بین می برد.میزانی از مغز و نخاع که تحت تاثیر این حملات از بین می روند، شدت و وخامت بیماری را مشخص می کند و به همین علت است که شدت آن در افراد مختلف متفاوت است. بیماری ام اس در بانوان شایع تر از آقایان می باشد و بیشتر سنین 20 تا 40 سال را درگیر می کند.
3- درصد زیادی از مبتلایان به بیماری ام اس، وضعیت عود کردن و بهبود یافتن را تجربه می کنند، به این معنی که برای مدتی علایم بیماری ام اس بروز پیدا می کنند (عود کردن). سپس این شرایط بهبود یافته و علایم ام اس از بین می روند و شرایط فرد به حالت عادی برمی گردد.
مرحله عودکننده زمانی است که حملات سیستم ایمنی بدن به سلول های عصبی آغاز می شود و تخریب هایی در این قسمت ها رخ می دهد. اگر حملات سیستم ایمنی به سلول های عصبی در فاصله زمانی کم و با تعداد دفعات زیاد رخ دهد، بیماری حالت پیشرونده پیدا می کند.
بنابراین بیماران مبتلا به ام اسی که بر روی ویلچر مشاهده می کنید و یا بیمارانی که دچار عدم توانایی کنترل دفع ادرار و مدفوع خود می شوند، در حقیقت دچار تخریب های عصبی فراوان شده اند. دیگر تغییراتی که حملات سیستم ایمنی به سلول های عصبی در درازمدت ایجاد می کند، گرفتگی یا اسپاسم عضلانی، از دست دادن قدرت تکلم و تمرکز، فراموشی، افسردگی و حتی تشنج می باشد که خوشبختانه شیوع این علایم شدید و حاد، تنها در تعداد کمی از مبتلایان به ام اس مشاهده می شود.
4- مبتلایان به ام اس باید بدانند که گرما علائم بیماری ام اس را تشدید می کند. اگر چه برخی از بیماران ممکن است تحت تاثیر گرما، علایم وخیمی را در خود نشان ندهند، اما معمولا به تمامی مبتلایان به بیماری ام اس توصیه می شود که هرگز خود را در معرض گرما قرارندهند، مثلا از سونا استفاده نکنند، دوش آب داغ نگیرید و در محیط گرم به تنهایی قرار نگیرند تا اگر مشکلی برایشان رخ داد، فرد دیگری به آنها کمک کند.
گرما سبب بروز واکنش سریع در اندام ها می شود. بنابراین یکی از شایع ترین مشکلات بیماران ام اسی پس از قرارگرفتن در معرض گرما، احساس ضعف در اندام ها می باشد. هم چنین احساس سوزن سوزن شدن در ناحیه پاها از شایع ترین مشکلات قرارگیری این افراد در معرض گرما می باشد. متاسفانه امروزه هیچ گونه راه درمان ام اس به صورت قطعی برای این مشکلات وجود ندارد.
5- اگر چه درمانی برای بیماری ام اس وجود ندارد، اما راه مناسبی که برای کمک به این بیماران وجود دارد این است که همیشه در دسترس آنها باشیم و آنها را تنها نگذاریم. اگر چه ممکن است معلولیت آنها جزئی باشد و بتوانند از پس کارهای روزانه خود برآیند، اما بروز حملات عصبی به آنها خبر نمی دهد و اگر این بیماران خود را در شرایط حمله تنها و ناتوان ببینند، شرایط روحی شان آسیب می بیند و ممکن است خیلی زود بیماری، آنها را از پا درآورد.
بنابراین سعی کنید در دسترس بیمار باشید و او را تنها نگذارید. در صورت لزوم برایش پرستار بگیرید و کارهای سخت را به او نسپارید. شرایط منزل را طوری فراهم کنید که سرشار از صمیمیت باشد و کمترین استرسی به بیمار وارد نشود، چون استرس بیماری را بدتر می کند. از کم هزینه ترین چیزها برای بهبود شرایط او استفاده کنید، مثل خندیدن و شاد بودن.
6- محرم اسرار و مشکلات بیمار باشید و گاهی اجازه دهید با شما درد دل کند و مشکلاتش را بازگو نماید. کمترین فایده این کار، سبک شدن و آرام شدن اوست. علاوه بر این شما با مشکلات او آشنا می شوید و سعی می کنید آنها را برطرف نمایید.
7- رژیم غذایی مناسبی برای بیمار در نظر بگیرید و او را تشویق به رعایت آن کنید تا از مواد غذایی سالم و تازه استفاده کند.