دانشمندان دانمارکی با ردیابی عامل بروز میگرن، گام مهمی را به سوی هموارکردن شیوه‌ای برای درمان بهتر این شرایط ناتوان‌کننده برداشته‌اند.
به گزارش ایسنا، این محققان مدعی‌اند که یافته‌هایشان فرضیه‌های پیشین مبنی بر این که چرا طی یک حمله میگرنی مغز آسیب می‌بیند، را به چالش می‌کشد.
مدت‌هاست که تصور می‌شود درد میگرن ناشی از انبساط شریانهای خارج از جمجمه است؛ اما دانمارکی‌ها بر این باورند که حساس‌شدن فوق‌العاده رشته‌های عصبی در اطراف شریانهای خونی عامل بروز این دردهاست.
این دانشمندان اسکن‌های MRI متعلق به 19 زن که از میگرن رنج می‌بردند، را بررسی و شریانهای آن‌ها را طی یک حمله مطالعه کردند.
گفتنی است تمامی این زنان بدون داشتن اختلالات بینایی از میگرن رنج می‌بردند.
این بدین معناست که میگرن در آن‌ها به یک طرف سر مرتبط است و محققان حاضر در این پروژه طرف دیگر مغز را برای بررسی تفاوت‌های دو طرف این عضو مطالعه کردند.
آن‌ها دریافتند که برخلاف باور عموم، شریانهای خونی طی حمله میگرنی منبسط نشدند و بنابراین عامل دیگری برای بروز درد وجود داشت.
این محققان پس از انجام تحقیقات لازم پی بردند که شریانهای واقع در بیرون جمجمه طی حملات میگرنی منبسط نشدند و شریانهای داخل جمجمه نیز در سمتی که سردردها احساس می‌شدند، در مقایسه با طرف بدون درد سر، فقط اندکی منبسط شدند.
به گزارش دانشمندان مرکز نورولوژی لنست، این موضوع همچنین پرسش‌هایی را در خصوص چگونگی عملکرد داروی معمول برای میگرن یعنی sumatriptan برمی‌انگیزد و بنابراین پیش از داشتن یک اسکن MRI دیگر، این دارو به بیماران میگرنی داده شد.
بررسی‌ها نشان داد که شریانهای خونی واقع در درون جمجمه هنوز اندکی منبسط شده بودند (حتی پس از رفع میگرن) و این بدین معناست که دارو آن‌گونه که پیشتر تصور می‌شد، عمل نمی‌کرد.
تحقیقات آتی باید به دنبال تضمین این نکته باشد که این دارو در درون سیستم عصبی مرکز/مغز عمل خواهد کرد و این که باید قادر باشد از سد خونی مغزی عبور کند.