سایت گل- با ماجراهایی که دیشب در برنامه 90 رخ داد، یحیی گل‌محمدی بیشتر از قبل در معرض قضاوت از سوی مخاطبان و اهالی فوتبال قرار گرفت. و در این بین، آنچه بیشتر به چشم آمد ظرفیت روحی این مربی بود که به چالش کشیده شد.
یحیی گل‌محمدی سرمربی تیم بزرگی است به نام پرسپولیس و طی روزهای اخیر تصمیم بزرگی گرفته است مبنی بر خداحافظی یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ این باشگاه. اساسا طبیعت کار در تیم‌های بزرگ همین است که مربیان را در چنین موقعیت‌های سختی قرار می‌دهد. موقعیت‌هایی که مربیان مجبورند تصمیمی سرنوشت‌ساز بگیرند و بعدا –چه درست و چه غلط- پای آن تصمیم بایستند. دقیقا به خاطر همین بزنگاه‌های مهم است که مربیان تیم‌های بزرگ باید از ظرفیت روحی بالایی برخوردار باشند.
اما یحیی گل‌محمدی با رفتاری (بهتر است بگوییم با واکنش‌هایی) که دیشب از خودش بروز داد همه را در مورد ظرفیت‌های روحی خودش دچار تردید کرد. سرمربی پرسپولیس که به گفته خودش در هنگام حرف‌های مهدوی‌کیا با واکنش اعضای فامیل و چشم‌غره اطرافیان روبه‌رو شده بود، ناگهان از نظر روحی به قدری متزلزل شد که تصمیم گرفت از سمت خودش استعفا بدهد! در حالی که مربیان بزرگ ی‌دانند تصمیمات مهم‌شان همیشه بازخوردهای مثبت و منفی فراوانی دارد و باید طاقت مواجهه با تمام این بازخوردها را داشته باشند.
یحیی در آینده کاری‌اش به عنوان سرمربی پرسپولیس و یا هر تیم بزرگ دیگری بارها در موقعیت‌های این‌چنینی قرار خواهد گرفت. او باید تصمیم‌های مهمی بگیرد و پای خوب و بد این تصمیم‌ها بایستد. به عنوان مثال او اگر جای مورینیو سرمربی رئال بود امروز باید با انتخاب دروازه‌بان اول این تیم یکی از مهم‌ترین تصمیم‌های حرفه‌ای‌اش را می‌گرفت. همه می‌دانند مورینیو در این شرایط هر انتخابی انجام دهد مخالفان و موافقان زیادی خواهد داشت. ظرفیت روحی بالا، یعنی داشتن توانایی مواجهه با این واکنش‌ها.
غرض این نیست که در مورد یحیی گل‌محمدی حکم نهایی را صادر کنیم و او را برای نشستن روی نیمکت‌های بزرگ فاقد ظرفیت و توانایی بدانیم. بلکه هدف ما صرفا طرح سوالی است که با واکنش اخیر یحیی در ذهن ایجاد شده. آیا او ظرفیت روحی لازم برای تصمیم‌های بزرگ و هدایت تیم‌های بزرگ را دارد؟