وبلاگ دیدگاه - نخستين ملتي که از ارقام براي نمايش عدد استفاده کردند، بابليان بودند. چون نظام عدد نويسي آنها بر مبناي ۶۰ بود، قاعدتا مي‌بايست از شصت نشانه مستقل استفاده ميکردند، چنانکه در نظام عدد نويسي دهدهي ما، ده نشانه مستقل براي نمايش اعداد از صفر تا ۹ مورد نياز است.
با داشتن اين نشانه‌ها و با علم بر اينکه هر نشانه‌اي در جايگاه يکان و دهگان و صدگان و غيره همواره ارزش ده برابر پيدا ميکند، ميتوانيم کليه اعداد قابل تصور را به نمايش درآوريم.
بابليان نيز براي بيان منظورشان به همين نظام وابسته بودند، منتهي به جاي استفاده از شصت نشانه، از نشانه‌هاي ترکيبي نيز استفاده کرده بودند تا تعداد نشانه‌ها محدود باشد، ضمنا آنها صفر را نمي‌شناختند و در نظام عدد نويسي به جاي صفر از يک «مکان خالي» استفاده ميکردند.
اين «مکان خالي» خود يک نشانه کامل براي صفر بود.