مرحوم حسن حبیبی هم از میان ما رفت و به دیار باقی پیوست.
وقتی خبر درگذشت او آمد ، آنچه در میان شنوندگان خبر غالب بود ، "خدابیامرزی" بود و این جمله که " آدم خوبی بود" و "افسوس".
سخن این نوشته کوتاه ، البته پرداختن به زنده یاد حسن حبیبی نیست بلکه تلنگری است بر سیاستمدارانی که این روزها ، در صدر هستند و قدر می بینند ، اما معلوم نیست در روزگار بعد از صدر نشینی شان هم ، قدر خواهند دید و نامشان به نیکی باقی خواهد ماند؟
آیا دولتمردان کنونی از نظر کارکرد ، اخلاق ، منش ، رفتار و خصائل فردی و رویکردهای اجتماعی شان ، به گونه ای هستند که اگر مثلاً 10 سال بعد از مسؤولیت شان هم از دنیا بروند ، مردم افسوس بخورند و یادشان را به نیکی گرامی بدارند؟
سوال مهمی است!