صنعت بیمه - برگزاری
همایش های متعدد و متناسب با فضای اقتصادی کشور در جامعه ما تنها گزینه
فعال فرهنگی است که این روزها در تمامی اصناف کشور دیده می شود.
از همایش های تخصصی تا نشست های تخصصی که عموما با ارایه گواهینامه پایان دوره ویا تندیس های وِیژه همراه است.
به
راستی چه عواملی در ارزیابی شرکت های برتر مورد بررسی قرار می گیرد؟ در
کجای دنیا شرکت حامی همایش، مفتخر به دریافت تندیش شرکت برتر می شود ؟
گواهینامه های پایان دوره های آموزشی با چه شیوه سنجش مهارت ارایه می شود؟
در
اواخر هفته ای که گذشت، جشنواره کسب و کار صنعت بیمه در دانشکده مدیریت
دانشگاه تهران برگزار شد، سخنرانی ها و کارگاه های آموزشی در ساعت مقرر
برپا شد، اما می توان هزینه های دریافت گواهینامه پایان دوره را از نکات
مهم این همایش قلمداد کرد.
متقاضیان
شرکت در این همایش که در ماه های قبل از همایش نسبت به ثبت نام اقدام کرده
اند و مبلغی را به عنوان حق شرکت در همایش پرداخت کرده اند، گواهینامه
پایان دوره را به صورت رایگان از برگزار کننده دریافت می کنند.اما اگر مایل
به دریافت مدرک پایان دوره از آمریکا و اروپا باشند، باید به ترتیب 40
هزار تومان و 30 هزار تومان پرداخت کنند.
با در
نظر گرفتن نرخ ارز مرجع در حدود 2500 تومان، می توان مدرک گواهینامه پایان
دوره یک همایش دو روزه در ایران را با 16 دلار دریافت کرد.آیا صحبت های
مدیران و صاحب نظران در طول این همایش دو روزه مطابق با استاندارد های بین
المللی است؟
کدام شرکت بیمه ای داخلی از این گواهینامه های معتبر! جهت ارزیابی پرسنل خود استفاده می کند؟
صنعت
بیمه در کشور ما به عنوان صنعتی بکر مطرح است و این نکته سبب شده است تا
برخی از اتفاقاتی که در سایر صنایع و مباحث اقتصادی ایجاد شده است، با کمی
تاخیر در صنعت بیمه کشور دیده شود.
بازاریابی
نوین و بهره گیری از شیوه های جدید کسب و کار امری است که لزوم نیاز آن در
صنعت بیمه کشور مطرح است، اما صدور گواهینامه بدون مرجع شناخته شده و در
قبال مبلغی ناچیز ( نسبت به هزینه های دوره های آموزشی در خارج از کشور)
امری عجیب به نظر می رسد.اگر برای برخی نمایندگان شرکت های بیمه ای نصب
گواهینامه های انگلیسی زبان بر دیوار نمایدنگی دلنشین است، صنعت بیمه نیازی
به ظاهر عوام فریب ندارد.
بیمه
کشور در این سال ها بدون هرگونه حاشیه سازی به خدمت رسانی مشغول بوده است و
اقداماتی از این دست، تنها راه را برای فعالیت برخی سودجویان هموار می
سازد.با ادامه این مسیر در آینده نزدیک، چه بسا یک شرکت بیمه ای با پرداخت
چند میلیون تومان می تواند به تندیس برترین شرکت بیمه ای کشور دست یابد و
چه نیازی به فرهنگ سازی و رقابت در ارایه خدمات است؟
مردم را
می توان با نمایش تندیس های زیبا به سوی خود جذب کرد. به راستی آیا تعداد
این تندیس ها و گواهینامه ها در ارزیابی شرکت های بیمه ای موثر است؟