پاسخ
شما به هریک از این پرسش با توجه به شرایط کنونی بازارهای جهانی باید بدون
شک "بله" باشد. با سقوط شرکت آمریکایی "لهمن برادرز" و کاهش ناگهانی
فعالیت های ادغام و تملیک (M&A) باید بپذیریم که شرایط اضطراری فقط مربوط به تجارت
های آمریکایی نمی شود و تمامی فعالیت های مالی در سرتاسر جهان را در برمی
گیرد. برای درک درست تر می توانیم اتفاق های سال 2008 میلادی را بررسی
کنیم، سالی که در آن بانک های بسیاری ورشکسته شدند؛ اما از این سال به
عنوان سالی که مدیران به ارزش واقعی مدیریت ریسک پی بردند، نیز یاد می شود.
برای
اتخاذ استراتژی های قدرتمند در مدیریت ریسک، باید عوامل مختلفی درنظر
گرفته شود؛ عواملی مانند منابع، مردم و جوامع تجاری. همچنین این عوامل باید
به دقت تحلیل شود. در شرایط نامناسب اقتصادی، مدیریت ریسک با درنظرگرفتن
تصمیم های مهم تجاری، دستیابی به تمامی اطلاعات مورد نیاز و خلاقیت فروش در
سطوح اجرایی، نقس اساسی در این استراتژی ها بازی می کند. زمانی که نقش شما
در این مسیر مشخص شد و ارزشتان در شرکت تان به حداکثر رسید، سیاست ها و
پوشش های حمایتی، کارایی بهتری خواهند داشت.
اصولا
شرکت های بدون اجرای مدیریت ریسک نمی توانند نسبت به تولید حق بیمه خود
اقدام كنند. اگر شرکتی نسبت به صدور بیمه نامه بدون توجه و در نظرگرفتن
مدیریت ریسک و ضریب خسارات احتمالی اقدام کند، در نهایت به جایی می رسد که
متاسفانه چاره ای جز اعلام ورشکستگی ندارد.
اما
نکته جالب این است که تمامی شرکت ها از فلسفه خوبی برای مدیریت ریسک
برخوردار نیستند. این فلسفه باید بر اساس چگونگی نگاه تیم اجرایی به نقش
مدیریت ریسک، اندازه و مقدار ریسکی که شرکت می تواند آن را تحمل کند و
توانای شرکت برای اجرای داده ها، شکل بگیرد.
شما
به عنوان یک مدیر باید بدانید که این عوامل دائما در حال تغییرند و میزان
تاثیرات این عوامل باید دوباره بررسی شود. داشتن اطلاعات کامل و درست، کلید
موفقیت در تعیین استراتژی است. پس با تحلیل های درست شما می توانید مزایا و
ضررهای احتمالی را به درستی ارزیابی کنید. در این شرایط است که نقش بیمه
برای کنترل آسیب ها و انتقال خطرات احتمالی به خوبی نمایان می شود.
اما نباید این نکته را فراموش کرد که انتخاب یک شریک بیمه ای بسیار بااهمیت است. از
آنجایی كه میزان تعیین شده ریسك توسط بیمه گران اولیه درصد كمی از كل ریسك
است. انتخاب یك بیمه گر اتكایی مناسب در رابطه با ریسك های واگذاری به
ویژه ریسك های صنایع نفت و گاز و پتروشیمی بسیار مهم است. بیمه
گران اتكایی نقش بسیار مهمی در صنعت بیمه دارند چرا كه به طور قطع این
امكان برای كارفرمایان و حتی شركت های بیمه وجود ندارد كه متخصصانی را
استخدام كنند كه وظیفه تحلیل كردن عواملی نظیر ظرفیت، توانایی و قابل
اطمینان بودن بیمه گران داشته باشند بنابراین موسسه های تاسیس شده اند كه
این مهم را بر عهده دارند و موقعیت كاركردی شركت های بیمه را مورد بررسی
قرار می دهند و در نهایت آنها را درجه بندی می كنند.
شركت
های بیمه از دو لحاظ درجه بندی می شوند، درجه بندی بر اساس قدرت مالی و
درجه بندی بر اساس چارت سازمانی؛ درجه بندی بر اساس قدرت مالی، یك نظریه در
مورد توانایی پرداخت خسارت و تعهدات مالی است، در حالی كه درجه بندی
سازمانی، تعیین كننده قابل اعتماد بودن شركت بیمه بر مبنای چارت سازمانی
است. روش درجه بندی بر اساس قدرت مالی بسیار كاربردی تر است چرا كه در این
روش یك شركت از همه جهات و جنبه ها مورد تحلیل قرار می گیرد.
فرآیند
مدیریت ریسک در حقیقت از انتخاب بیمه گذار و تحت پوشش قراردادن نوع خطراتی
که مورد درخواست اوست، آغاز می شود و در نهایت شرایط متناسب با ریسک و نرخ
آن اعلام و سپس بعد از توافق بیمه نامه صادر و قرارداد منعقد می شود.
مهم ترین بخش این مراحل همان ارزیابی ریسک و خسارات احتمالی است تا در
نهایت بیمه نامه با درنظرگرفتن فنی ترین نرخ و شرایط صادر شود.
هیچ
خدمت بیمه ای بدون مدیریت ریسک ممکن نیست؛ کنترل ضریب خسارت شرکت نیز با
مدیریت ریسک امکان پذیر است که حیات یك شرکت بیمه به این موضوع بستگی دارد.
همانطور که می‌دانید ضریب خسارت برخی رشته‌ها بالا و در برخی رشته‌ها
پایین است. بیمه گران با ارزیابی ریسک ها و بررسی ضرایب و نسبت های
خسارت این رشته ها را به دو گروه پرتفوی زیان ده و سودده تقسیم کرده اند
و با مدیریت درست این پرتفوی ها و حداکثر خسارات محتمل بر پوشش های
ارائه شده، درخصوص صدور بیمه نامه ها و شرایط قبولی ریسک ها تصمیم گیری
خواهند کرد.
همچنین
موضوعی که در بحث مدیریت ریسک حائز اهمیت است و تاکنون چندان به آن توجه
نشده، تجمیع ریسک در یک شرکت بیمه است، تا این شرکت در نهایت بتواند در هر
زمان و در بدترین حالت نسبت به ادامه فعالیت و ایفای تعهدات خود اقدام
کند.
منبع: سایت ریسک کامرشال