از 36 میلیون هکتار سطح زیر کشت پنبه درجهان، پنج کشور حدود 30 میلیون هکتار آن را در اختیار دارند که چین ازجمله اعمال‌کنندگان سیاست دامپینگ برای تصاحب بازارهای بین‌المللی به‌شمار می‌رود و در این میان کشورهای واردکننده ازجمله ایران باید چشم‌انتظار سیاست‌های چینی‌ها باشند.
رئیس مرکز تحقیقات پنبه کشور در گفتگو با ایانا با بیان اینکه بازار طبیعی پنبه جهان را پنج کشور نخست تولیدکننده آن تشکیل می‌دهند، گفت: با در پیش گرفتن واردات، همیشه باید منتظر سیاست‌هایی مانند دامپینگ باشیم که با عرضه کالاها به پایین‌ترین قیمت، موجب نابودی صنایع در کشورها و در نتیجه تصاحب بازارهای آنها می‌شوند، اما بسیاری از کشورها برای مقابله با این نوع سیاست‌های مخرب، یارانه‌هایی را به‌طور مستقیم به تولیدکنندگان پرداخت می‌کنند که بعضاً تا 40 سنت نیز برای هر کیلوگرم می‌رسد.
قربانعلی روشنی افزود: این در حالی است که صنعت پنبه در کشور مغفول واقع شده و باید تابع دامپینگ باشد، چرا که نرخ تضمینی اختصاص‌یافته به این محصول دقیقاً همان میزان هزینه تولید بدون احتساب سود کشاورز است.
وی تصریح کرد: هرچند هدف دولت از خرید تضمینی این است که خرید پایین‌تر از نرخ تضمینی صورت نگیرد، اما جای تأمل دارد که این نرخ تضمینی سودی هم داشته یا خیر؟!
این استاد دانشگاه ادامه داد: اختصاص یارانه مستقیم به کشاورز و تولیدکننده که در بسیاری از کشورها برای مقابله با دامپینگ صورت می‌گیرد، اهدافی را ازجمله فراهم کردن حداقل‌ها برای تولید و علاقمندی به آن و همچنین توان کشاورز برای ادامه تولید دنبال می‌کند.
روشنی تأکید کرد: چین، هندوستان، پاکستان، ازبکستان و آمریکا با در اختیار داشتن 30 میلیون هکتار، ابرقدرت‌های پنبه جهان هستند که شش میلیون هکتار تولیدی باقی‌مانده را نیز 70 کشور دیگر عرضه می‌کنند.
وی یادآور شد: تصمیمات این کشورها غالب بر تمامی سیاست‌های این 70 کشور و حتی سایر کشورهایی که تولید پنبه ندارند، است و با تصمیمات آنها بعضاً قیمت محصول در بازارها کم یا زیاد می‌شود.
روشنی در پایان خاطرنشان کرد: با اعمال دامپینگ، تمامی تولیدکنندگان ورشکست می‌شوند و بازار انحصاری در اختیار چین قرار می‌گیرد که مدت‌ها است این کشور دامپینگ را درباره پنبه در پیش گرفته است.