آئین نکوداشت هادی بنایی، مترجم برجسته زبان آلمانی و تنها محقق جوک و لطیفه در ایران، روز جمعه 22 دی‌ماه در باشگاه ونک تهران برگزار شد.
در این مراسم، «فرورتیش رضوانیه» طنزپرداز با بیان این که بنایی با وسواس و علاقه خاصی حدود چهار هزار لطیفه را از زبان‌های آلمانی و انگلیسی وارد فرهنگ شفاهی ایران کرد و اکنون این روند ناگهان متوقف شده است، اظهار داشت: «لطیفه چیزی نیست که هیات دولت تشکیل جلسه دهد و تصویب کند که از چین خریداری شود و بعد دولت سریلانکا کشتی حامل آن محموله را توقیف کند و بگوید ایران چون تحریم است، لطیفه‌ها ملل نباید به دستش برسد.»
رضوانیه که از دوستان مرحوم بنایی بود، با تاکید بر این که طنز گل‌آقایی تاریخ مصرف داشت و امروز کسانی که آن را دنبال می‌کنند و هنوز به آن شیوه قلم می‌زنند مخاطبان اندک دارند، گفت: «طنزهایی که هادی بنایی ترجمه می‌کرد، همیشه و در هر زمانی تازه هستند و توجه مخاطب را جلب می‌کنند».
این طنزپرداز سپس یکی از لطیفه‌های ترجمه هادی بنایی از زبان آلمانی را با کمی تغییر در شخصیت‌های آن تعریف کرد و گفت: «یک روز سه نفر در یک هواپیما نشسته بودند. اولین مقام مسؤول می‌گوید: «بیایید یک تراول چک 100 هزار تومانی را از این بالا به پایین بیاندازیم تا یک نفر پیدایش کند و خوشحال شود. دومین مقام مسؤول هم پیشنهاد می‌کند که دو تراول 50 هزار تومانی از پنجره بیرون بیاندازند تا دو نفر خوشحال شوند. اما سومین مقام مسؤول مخالفت می‌کند و می‌گوید: «بهتر است 100 قطعه اسکناس هزار تومانی بیرون بریزیم تا 100 نفر خوشحال شوند»... در همین لحظه خلبان از داخل کابین فریاد می‌زند: اگر همین حالا این بحث را تمام نکنید، هر سه نفرتان را پایین می‌اندازم تا 80 میلیون نفر خوشحال شوند....»
رضوانیه همچنین با بیان این که هادی بنایی به گریه ما نیازی ندارد، تاکید کرد: «او همیشه می‌خواست لبخند ما را ببیند. اکنون فکر می‌کنم بهتر است به یاد هادی بنایی و زحماتی که برای فرهنگ شوخی ایران کرد، لطیفه‌ای را برای دیگران تعریف کنیم.»
در ادامه این مراسم همچنین «بهداد بنایی»، فرزند هادی بنایی و «لطف‌اله ساغروانی»، مدیر نشر هرمس برای دقایقی از پشت تریبون با حضار سخن گفتند.