"بسیاری از کشور‌هایی که در دهه‌های اخیر اسم و رسمی در صنعت طلا نداشتند، اکنون به صادر‌کننده بزرگ طلا تبدیل شده‌اند، سوال اینجاست که چرا آنها پیشرفت می‌کنند، ولی ما نمی‌توانیم تولید کنیم."
به گزارش ایسنا، احمد حبیبی - رییس انجمن صنفی کارگران سازنده طلا و جواهر تهران - در نشستی خبری افزود: ترکیه که در اوایل انقلاب اجناس درجه دو و سه ایران را وارد می‌کرد، اکنون بازار ایران را قبضه کرده است. در حالی که این کشور در دهه‌های اخیر هیچ اسم و رسمی در صنعت طلا نداشت ولی به یکباره پیشرفت کرده است، در حالی که ما نمی‌توانیم از خود تولید کنیم.
وی ادامه داد: در حال حاضر رشته جواهرسازی در ایران وجود ندارد و کسانی که می‌گویند این رشته هنوز وجود دارد تنها مدعی آن هستند.
حبیبی با اشاره به فعال‌بودن بیش از 76 هزار واحد صنفی طلا و جواهر در کشور افزود: اگر سال 84 قیمت هر گرم طلای 18 عیار پنج هزار تومان بود با تزریق دو میلیون تومان پول به بازار 400 گرم طلا خریداری و حداقل دو کارگر برای ساخت طلا به کار گرفته می‌شد ولی اکنون اگر توان خرید مردم پنج برابر شده باشد و 10 میلیون تومان پول به بازار وارد شود، تنها می‌توان 90 گرم طلا خریداری کرد که با این شرایط کارفرما به تنهایی می‌تواند کار کند و دیگر نیازی به استخدام کارگر هم ندارد.
رییس انجمن صنفی کارگران سازنده طلا و جواهر تهران با اشاره به ریزش شدید کارگران سازنده طلا در چند سال گذشته اظهار کرد: اگر در طول چند سال اخیر کارگران بسیاری از این حرفه ارتزاق می‌کردند اکنون با ریزش شدید کارگران این صنف روبه‌رو هستیم به نحوی که در حالت خوشبینانه دو تا سه کارگر در هر واحد صنفی مشغول به کار است که به‌طور متوسط 150 هزار نفر را شامل می‌شود.
به گفته وی روند صعودی قیمت طلا موجب رکود و کسادی بسیاری از واحد‌های صنفی طلا و جواهر شده است.
حبیبی با بیان این‌که هر صنفی سختی‌های کار خود را دارد، ادامه داد: صنعت جواهرسازی را باید جزو مشاغل سخت به‌شمار آورد، زیرا اگر راهبرد اسید‌ها، تیزاب، جوهر گوگرد و کاتمیون را که همه آنها سرطان‌زا هستند و تهدیدی برای سلامت کارگران این صنعت به‌شمار می‌روند در نظر بگیریم سختی‌های این حرفه ملموس خواهد بود.