گروه بین الملل زیست نیوز، بنابر نتایج مطالعات مختلف، تغییرات آب و هوایی نه تنها برای سیاره زمین مخرب است، بلکه سلامت انسان‌ها را نیز تهدید می کند. در ادامه این مطلب و در قالب پنج نمونه، تاثیر تغییرات آب و هوایی بر سلامت انسان را بررسی می کنیم.
گرمایش جهانی می تواند روند افزایشی امواج گرما را در پی داشته باشد. امواج گرما نیز می توانند با عوامل دیگری مانند آلودگی از جمله آلاینده "ازن"، جز اصلی مه دود، ترکیب شود. مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که سطوح بالای آلودگی با افزایش مراجعین به بیمارستان‌ها به واسطه مشکلات قلبی در ارتباط است.
دمای بالا و ازن می توانند به بدتر شدن سلامت قلب منجر شوند. همچنین، این دو عامل می توانند بر عملکرد سیستم عصبی خودکار بدن تاثیرگذار باشند. سیستم عصبی خودکار بخشی از سیستم عصبی مرکزی است که به تطابق بدن با محیط اطراف کمک می کند. تنظیم عملکردهای بدن مانند فعالیت‌های الکتریکی قلب و جریان هوا به داخل شش‌ها بر عهده سیستم عصبی خودکار است. افزون بر این، دمای بالا می تواند حساسیت بدن نسبت به سموم مانند ازن را افزایش دهد.
مطالعات مختلف نشان داده‌اند که آلرژی‌ها در کشورهای توسعه یافته رو به افزایش بوده که بخشی از آن می تواند به واسطه افزایش سطوح دی اکسید کربن و دماهای بالاتر باشد. بنابر نتایج مطالعه‌ای که در سال 2005 منتشر شد، گیاهان زودتر از زمان همیشگی در سال گل داده و مجموع گرده تولیدی نیز رو به افزایش است.
مطالعه‌ای جدید در ایتالیا نیز نشان می دهد نه تنها سطوح گرده افزایش یافته، بلکه جمعیت حساس به آلرژی نیز افزایش یافته است. در شرایطی که آلرژی منشا ژنتیکی دارد، اما فصل طولانی‌تر گرده افشانی و حجم بیشتر گرده‌ها می توانند موجب تشدید علائم آلرژی شوند.
گرمایش جهانی می تواند رویدادهای آب و هوایی شدیدتر مانند امواج گرما، سیل و توفان‌های سهمگین را در پی داشته باشد. بی شک، این رویدادها می توانند آمار مرگ و میر بالاتری را ثبت کنند. گرما و خشکسالی در میان مرگبارترین بلایای طبیعی قرار دارند. بنابر مطالعه‌ای که در سال 2007 انجام شد، مدت امواج گرما در اروپا دو برابر طولانی‌تر از آمار 100 سال پیش از آن بوده است. اروپا در سال 2003 با امواج گرمایی شدیدی مواجه شد که موجب مرگ 70 هزار نفر شد.
استفاده نادرست از زمین به همراه تغییرات آب و هوا می توانند به بیابان‌زایی جهانی و یا تخریب خاک در نواحی خشک منجر شوند. بنابر نتایج مطالعه‌ای که در سال 2010 انجام شد، مناطق خشک 38 درصد جهان را تشکیل داده و این مناطق در معرض خطر بیابان‌زایی قرار دارند. پس از تخریب، دیگر خاک آن منطقه نابارور و بی فایده خواهد بود. این مساله می تواند زمین‌هایی که برای کشاورزی و تغذیه جمعیت جهان استفاده می شوند را محدود کند.
افزون بر این، بیابان‌زایی جهانی می تواند رشد باکتری‌های مضر در اقیانوس را افزایش دهد. گرد و غبار بیابان، آهن مورد نیاز اقیانوس را تامین می کند که بسیاری از ارگانیزم‌های دریایی برای ادامه حیات خود به آن نیازمند هستند. اما مطالعات اخیر نشان داده‌اند که گرد و غبار بیابان موجب رشد ویبریوها، گروهی از باکتری‌های اقیانوسی که موجب اسهال، استفراغ و بیماری‌های عفونی در انسان می شوند، شده است.
افزایش دما و بارش باران که ناشی از تغییرات آب و هوایی هستند می توانند شرایط لازم برای گسترش بیماری‌ها را فراهم کنند. بر همین اساس، برخی بیماری‌های انتقالی - بیماری‌هایی که ارگانیزم میزبان مانند یک حشره آن را حمل کرده و انتقال می دهد - تحت تاثیر تغییرات آب و هوا و دماهای بالاتر قرار می گیرند.
از آنجایی که این حاملین خونسرد هستند برای کنترل دمای دورنی بدن به محیط زیست اطراف خود وابستگی بسیاری دارند. در نتیجه، افزایش دما به طور بالقوه به سود زندگی حشره بوده و این امکان را فراهم می کند تا بیماری‌هایی مانند مالاریا به نواحی جدیدی منتقل شوند.
بارش باران نیز می تواند به سود زندگی حشرات تمام شود. بنابر نتایج مطالعات مختلف، افزایش بارش باران با شیوع بیماری‌ها به ویژه بیماری‌های منتقله از آب در ارتباط هستند.