به گزارش گروه بین الملل زیست نیوز، تجزیه و تحلیل جدید دانشمندان نشان داده است در صورت عدم اتخاذ اقدام‌های فوری، تحقق هدف محدود کردن تغییرات آب و هوایی به 2 درجه سانتیگراد بسیار دشوارتر و پر هزینه‌تر از آن چیزی خواهد بود که تا پیش از این تصور می شد. مطالعه‌ای که توسط "IIASA"،"ETH Zurich" و "NCAR" انجام شده، تغییرات تکنولوژیکی، سیاسی و اجتماعی مورد نیاز در آینده نزدیک برای حفظ میانگین دمای جهانی در محدوده 2 درجه سانتیگراد را بررسی کرده است. این هدفی است که مورد حمایت بیش از 190 کشور به عنوان محدویت جهانی برای جلوگیری از بروز تغییرات خطرناک آب و هوایی قرار دارد.
در این مطالعه برای نخستین بار هزینه‌ها و خطرات ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای و عبور میزان آن از آستانه بحرانی تا سال 2020 به صورت جامع و دقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. با توجه به شکست مذاکرات آب و هوایی اخیر در دوحه، نتایج این مطالعه برای اتخاذ اقدام‌های فوری و جامع برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تا پیش از سال 2020 از اهمیت بیشتری برخوردار شده است.
پژوهشگران به این نکته اشاره داشته‌اند اگرچه در صورت عدم کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تا پیش از سال 2020، همچنان می توان هدف 2 درجه سانتیگرادی را محقق کرد، اما این مساله با هزینه‌هایی بسیار سنگین‌تر، خطرات رویدادهای آب و هوایی شدیدتر و تحت مفروضات خوش بینانه در مورد فناوری‌های آینده امکان پذیر خواهد بود.
در نتیجه، هرچه میزان کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در آینده نزدیک بیشتر باشد، گزینه‌های بیشتری نیز برای تداوم این روند و تحقق هدف 2 درجه سانتیگرادی در بلند مدت وجود خواهند داشت. همچنین، هزینه‌های کمتری برای اهداف آب و هوایی جهانی پرداخت خواهیم کرد.
تیم پژوهشی سه مرکز "IIASA"، "ETH Zurich" و "NCAR" به تجزیه و تحلیل آرایه بزرگی از سناریوها برای محدود کردن افزایش دما به 2 درجه سانتیگراد نسبت به دوره پیش از صنعتی شدن جهان پرداخته‌اند. بر همین اساس، پیش بینی‌هایی که بنابر تعهدات فعلی در زمینه انتشار گازهای گلخانه‌ای شکل گرفته‌اند، افزایش انتشار سالانه دی اکسید کربن جهانی تا سال 2020 به 55 گیگاتن یا بیشتر را نشان می دهند که بیشتر از آمار تقریبا 50 گیگاتنی فعلی است. با توجه به چنین آماری، دستیابی به هدف 2 درجه سانتیگراد در بلند مدت همچنان امکان‌پذیر خواهد بود، اما نسبت به سناریو کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در آینده نزدیک، بسیار پر هزینه‌تر و دشوارتر خواهد بود.
به عنوان مثال، انرژی هسته‌ای همچنان باید به عنوان گزینه‌ای برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مورد توجه قرار بگیرد و یا مردم باید خود را به سرعت با راهبردهای فناوری پیشرفته مانند استفاده از لوازم الکترونیکی با بهره‌وری انرژی بالا در زمینه‌های مختلف حمل و نقل، ساخت و ساز و لوازم خانگی هماهنگ کنند.
در همین حال، نیروگاه‌های زغال‌سوز باید به سرعت تعطیل شده و با منابع انرژی دیگر جایگزین شوند. به گفته "کیهان ریاحی"، رئیس برنامه انرژی IIASA که در مطالعه اخیر نیز حضور داشته، اگر واقعا قصد داریم تا به هدف 2 درجه سانتیگرادی افزایش دمای جهان دست یابیم باید طی یک بازه زمانی 10 ساله و به صورت هفتگی، یکی از نیروگاه‌های زغال‌سوز را تعطیل کنیم.
نتایج مطالعه اخیر نشان می دهد تنها گزینه برای تحقق اهداف دمایی بلند مدت بدون استفاده از جذب و ذخیره کربن، حصول اطمینان از کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در آینده نزدیک است. این در شرایطی است که ما به فناوری‌های کلیدی مانند جذب و ذخیره کربن و اقدام‌های صورت گرفته در راستای استفاده از زمین مانند جنگلکاری و کشت محصولات کشاورزی برای تولید زیست‌سوخت وابسته هستیم.
از این رو، اگر قصد داریم تا وابستگی خود به این فناوری‌ها را برای تحقق هدف 2 درجه سانتیگراد کاهش دهیم باید میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا سال 2020 کاهش داده و همچنین، از انرژی به صورت کارآمدتری استفاده کنیم.