عصرایران - سیران یگانه ، دختر 10 ساله ای که در کلاس چهارم درس می خواند ، چهارشنبه گذشته ، با پای خود به مدرسه رفت و امروز ، بر دوش مردم تشییع و به خاک سپرده شد.
او نه در آتش بخاری نفتی کلاس فرسوده مدرسه اش که در آتش بی کفایتی مسوولان وزارت آموزش و پرورش سوخت و بعد از سپری کردن چند روز پر از درد و رنج ، مظلومانه جان داد. عکس از کردپرس است.
خدارحمتش کنه
خواهش می کنم این شعر رو درسایت درج کنید مرسی
درسوگ رفتن تو
یک نامه می نویسم
از گریه بهر داغت
من همچنان حریصم
درسوگ رفتن تو
بی کس شدیم غریبم
از کل دار دنیا
بی تو چی بی نصیبم
از داغ رفتن تو
من با دلم چه گویم
وقتی تو زیر خاکی
پس من چه گل ببویم
آنقدر اشک بریزم
از داغ و سوگ سیران
جاری شده ز چشمم
چیزی شبیه یک رود
بعد از غروب عمرت
گویی که غرق خوابم
دائم شکسته هستم
دائم در اضظرابم
او یگانه بود و برای تاریخ هم یگانه خواهد ماند.
اسم او برای آیندگان و هم کلاسیهایش یاد آور مظلومانه مردن خواهد بود.
اگر برای همکلاسیهایش که زنده ماندند و تا اخر عمرشان درد و اثرات سوختگی بر چهره و بدنشان خواهد ماند فکر نشود، آنها هم هر روز ارزوی مر گ خواهند کرد.
چرا که جامعه ما دخترانی با چهره سوخته و نازیبا را برنمی تابد.
.
.
اما لبخند وزیر محترم هم برای او تا ابد نخواهد ماند و تقدیر گریبان او را خواهد گرفت.
هرشب از هر خبر جديد و بد اين اتيش سوزي اشك ميزيزم
و چقدر احساس استيصال ميكنم در مقابل دلم كه اتيش ميگيره
خدا به داد دل مادر و پدر دردمندش برسه
دل همه مون از غصه آفتابی شه
این عکسا رانذارید آتش می گیریم
ما که وزیر نیستیم که به مرده وزنده مردم بخندیم
ما انسانیم بله انسانیم ودل داریم وزیر که نیستیم
این موضوع دقیقا به وزیر مربوط میشه، نه به شما.
مگه ارث باباشه که به تخت و تاجش لم داده؟
ما کمبود افرادی که لیاقت وزیر شدن داشته باشند نداریم.
چون حداقل باعث می شه ما یک کم در مورد این اتفاقات فکر کنیم
دلیلش واقعا چیه؟ و راه حلش چی؟