محققان دانشگاه کیل با بررسی یک مرجان هیدرا به عنوان یک موجود خارق العاده که به نظر می رسد هیچ نشانی از پیری در آن وجود ندارد، یک موضوع مهم را در رابطه با فرآیند پیری انسان کشف کردند که می تواند به ایجاد درمانهای جوان سازی کمک کند.
به گزارش مهر، به نظر می رسد که مرجان هیدرا در آبهای شیرین با تولید مثل از طریق جوانه کردن به جای جفتگیری نامیرا است. هرکدام از این مرجان ها دارای سلولهای بنیادین هستند که می توانند تکثیر مستمر داشته باشند و بدون این ذخیره بی پایان تولید سلولهای بنیادین این موجود نمی تواند تولید مثل کند.
ژن شناسان دانشگاه کیل با همکاری مرکز پزشکی شلسویگ هولستاین این دانشگاه به این نتیجه رسیدند که همین ژن طول عمر که موجب نامیرا شدن این مرجان می شود می تواند توضیح دهد که چرا انسانها پیر و ناتوان می شوند.
آنا ماری بوهم دانشجوی دکترا و نویسنده اول این تحقیق اظهار داشت: نکته جالب این است که جستجوی ما برای ژنی که موجب می شود این مرجان نامیرا باشد باعث شد که ما به ژنی به نام " FoxO " برسیم.
همه حیوانات و انسانها دارای یک ژن " FoxO " هستند این ژن توضیح دهنده این است که چرا وقتی انسان پیرتر می شود، سلولهای بنیادین آن کمتر می شوند و فعالیت آنها نیز کاهش می یابد. افزایش این عدم فعالیت هنگام پیر شدن بسیار مهم است، چرا که سلولهای بنیادین ما توانایی تکثیر و تشکیل سلولهای جدید را از دست می دهد و بافت درحال پیر شدن نمی تواند خود را بازسازی کند در نتیجه ماهیچه های ما کاهش پیدا می کنند.
محققان دانشگاه کیل به بررسی " FoxO " در چندین مرجانی که از نظر ژنتیکی اصلاح شده بود پرداختند. مرجان هیدرا با ژن عادی " FoxO " با ژن غیرفعال " FoxO " و با ژن ارتقا داده شده " FoxO " از مرجانهای بررسی شده بود. دانشمندان دریافتند که موجودات بدون " FoxO " به طور قابل توجهی از تعداد سلولهای بنیادین کمتری برخوردار هستند.
توماس بوش از موسسه جانورشناسی دانشگاه کیل اظار داشت: گروه تحقیقاتی ما برای اولین بار نشان داد که بین ژن " FoxO" و پیر شدن یک ارتباط مستقیم وجود دارد. مشخص شده است که این ژن به طور خاص در افرادی که بیشتر از یک صد سال عمر دارند فعال می شوند به همین علت ما اعتقاد داریم که این ژن نقش مهمی در پیر شدن ایفا می کند.
این تحقیق به دو نتیجه رسیده است. یکی این که ژن " FoxO" نقش کلیدی در حفظ سلولهای بنیادین ایفا می کند و از این رو طول دوره زندگی حیوانات و انسانها را مشخص می کند. دوم اینکه پیر شدن و طول عمر ارگانیسمها به دو عامل بستگی دارد: حفظ سلولهای بنیادین و حفظ عملکرد سیستم ایمنی بدن.