عصرایران ؛ جعفر محمدی - «حتما ضرورت دارد که آستانه تحمل برای
انتقادپذیری بالا رود. انتقادپذیری در جهت اصلاح به نفع نظام، کشور و
مسئولین است. آنچه که در دستورات دینی در رابطه با امر به معروف و نهی از
منکر برای همه‌ی مسؤولین و مردم آمده این است که اگر آستانه تحمل بالا
نباشد و اگر نقدهای اصلاح‌گر را نپذیرند یقین بدانند که بعدا به شرایط
بدتری تن خواهند داد و این شرایط بدتر وقتی است که این سخن از سوی دشمن
بیان شود. شرایط بدتر آن است که موضوعی که الان با یک تذکر قابل اصلاح است
بعداً به موضوعی تبدیل شود که دیگر به سهولت قابل اصلاح نیست.
»
آنچه خواندید ، بخشی از سخنان روز گذشته حجه الاسلام سیدابراهیم رئیسی ، معاون اول قوه قضائیه است که در واقع ، حرف دل همه کسانی است که دغدغه کشور و انقلاب را دارند و در این راه ، چه خون دل ها که به خاطر نقدهای صادقانه شان نمی خورند!
در باب لزوم افزایش تحمل نقدپذیری ، هر چند حرف های زیادی گفته شده و یا باید گفته شود ، اما عجالتاً می توان به این دو مورد اشاره کرد:
الف - کسی که وارد گود سیاست و پذیرش مسوولیت های اجتماعی می شود ، باید بداند که با یک شهروند عادی ، از نظر "نقد شدن" ، کاملاً متفاوت است.
هیچ رسانه ای ، یک شهروند عادی را به خاطر سوء مدیریت اقتصادی در خانه اش یا مثلاً خلف وعده او در قبال فرزندانش مورد نقد قرار نمی دهد و درباره اش تیتر و مقاله انتقادی نمی نویسد، اما اگر همین فرد ، عهده دار یک مسوولیت سیاسی و اجتماعی شد ، از رئیس یک اداره کوچک در یک شهرستان تاعالی ترین مقامات لشکری و کشوری و قضایی ، به طور طبیعی ، زیر ذره بین و در معرض نقد واقع می شود.
بنابراین ، کسی که توان تحمل نقد را ندارد ، اصلاً نباید وارد حوزه مسوولیت سیاسی و اجتماعی شود. کسانی که می خواهند با ورود به این عرصه ، از مزایای قدرت برخوردار شوند و در همان حال ، هزینه های آن از جمله "مورد نقد واقع شدن" را نپردازند، "فرصت طلبی و ضعف نفس" را با هم دارند.
مشکل عمده ای که کشور دارد نیز همین است که از این قبیل افراد کم جنبه و بی جنبه ، در پست های متعددی قرار گرفته اند و در مواجهه با انتقادات ، فوراً بر می آشوبند و اگر خود بتوانند علیه منتقد کاری کنند ، از انجامش دریغ نمی ورزند و اگر هم نتوانند رأساً ضربه ای به منتقد بزنند ، فوراً شال و کلاه می کنند و راهی دادسرا می شوند که ما از فلانی شکایت داریم که نوشته بالای چشمتان ابروست!
ب - دستگاه قضایی هم در ارتقاء سطح انتقاد پذیری مسؤولان می تواند بسیار اثرگذار باشد. متأسفانه برخی اشخاص ، مخصوصاً در حوزه سیاسیون ، تلاش زیرکانه ای دارند که با هزینه قوه قضائیه ، با منتقدانشان برخورد شود. از این رو ، محاکم قضایی ، آکنده از پرونده های شکایت اصحاب قدرت از منتقدان و رسانه هاست.
انتظار می رود محاکم قضایی ، با در نظر داشتن اصل "تفسیر به نفع متهم" و با در نظر داشتن این که "نقادی" نه فقط "حق" رسانه ها که "وظیفه"آنها نیز هست ، این حق و وظیفه را محترم بشمارند و به جز در مواردی که سوء نیت را به طور آشکار "احراز" می کنند ، حکم به محکومیت کسانی که تنها گناهشان(!) ، نوشتن یا گفتن نقد است ، ندهند.
محکوم سازی منتقدان ، در واقع نوعی رسمیت بخشی به کم ظرفیتی هاست و با سیاست افزایش سطح نقدپذیری که معاون اول قوه قضائیه به درستی بدان اشاره کرده است ، منافات دارد.
از این رو ، ضمن استقبال از سخنان معاون اول قوه قضائیه مبنی بر لزوم افزایش سطح نقدپذیری ، پیشنهاد می کنیم دستگاه قضایی در این زمینه پیشقدم باشد و با بازنگری در رویه رسیدگی به پرونده های رسانه ای ، "مسؤولان همیشه شاکیگ را به سمت افزایش سطح نقدپذیری سوق دهد.