جام جم آنلاين: نمايشگاه مد مانتو و پوشش سر در حالي 20 آبان پايان مي‌يابد كه در بخش فروش و عرضه اين نمايشگاه كه امسال براي اولين بار در كنار بخش نمايشي راه‌اندازي شد حضور طرح‌هاي برگزيده دوره‌هاي قبل كمرنگ بود.
امسال براي اولين بار در كنار بخش نمايشي طرح‌هاي منتخب در نمايشگاه مد مانتو و پوشش سر، بخش فروش نمايشگاه مد و لباس نيز در محوطه باز تالار وحدت برپا شد تا طرح‌هايي كه در نمايشگاه مد و لباس جشنواره فجر سال پيش از سوي توليدكنندگان براي توليد انبوه انتخاب شده بود به فروش برسد.
اين اقدام براي اين صورت گرفت تا طرح‌هايي كه طراحان لباس ارائه مي‌دهند فقط جنبه نمايشي نداشته باشد و با توليد انبوه طرح‌هاي منتخب اين الگوها وارد بازار مصرف شود.
هنگام ورود به تالار فروش و عرضه لباس انتظار مي‌رفت لباس‌هايي با طرح‌هاي خلاقانه سنتي و هنري عرضه شود، اما نكته جالب اين بود كه بيشتر مانتو‌هايي براي فروش گذاشته شده بود كه مشابه آن در ميدان هفت تير كه بورس مانتوفروشي است مشاهده مي‌شد؛ آن هم با رنگ‌هاي تيره.
اين در حالي ست كه هدف از برگزاري چنين نمايشگاه‌هايي پيوند طراح و توليدكننده براي ارائه پوشاكي با الگوهاي ايراني و اسلامي و با استفاده از طرح‌هاي خلاقانه است.
بي‌اطلاعي طراحان از نياز بازارسيامك زنديه به عنوان توليدكننده حاضر در اين نمايشگاه در پاسخ به اين پرسش كه چرا نوآوري‌هاي طراحان مد و لباس در نمايشگاه گذشته كمتر در بخش فروش ديده مي‌شد به جامجم مي‌گويد: متاسفانه طراحان از كف بازار و سلايق و نياز بازار اطلاع كافي ندارند. معمولا طراح براي توليد همان يك لباسي كه در نمايشگاه عرضه مي‌كند فكر كرده است و در دوخت آن از يك پارچه خاص و يراقي در اندازه يك متر يا دو متر كه از يك مغازه تهيه كرده استفاده مي‌كند، اما وقتي آن طرح بخواهد به توليد انبوه برسد تهيه مواد اوليه و پارچه مورد نظر اهميت بسياري دارد، چرا كه ديگر از آن پارچه و يراقي كه طراح استفاده كرده در بازار وجود ندارد.
به گفته وي، گاهي طراحان لباس مدل‌هايي را طراحي مي‌كنند كه در سطح جامعه كاربردي نيست و شايد تنها اقشار خاصي تمايل به استفاده از آن مدل‌ها دارند كه معمولا از قيمت بالاتري هم برخوردار است.
وي با اشاره به اين‌كه طراحان بايد از توقعات خود كم كنند، مي‌افزايد: طراحان گاهي ادعا مي‌كنند كه توليدكنندگان طرح ما را مي‌دزدند و در مقابلش چيزي به طراح نمي‌دهند، اما اين برداشت درست نيست. بر اين باورم كه طراحان بايد با توجه به شناختي كه توليدكنندگان از كف بازار و سلايق مردم دارند طرح‌هاي خود را ارائه دهند تا در آخر با اين وضع مواجه نشويم كه طرحي پارچه‌اش براي دوخت انبوه وجود نداشته باشد.
اين توليدكننده همچنين مي‌گويد: در بخش پالتو و مانتوهاي زمستاني تلاش كرديم تا از طرح‌هاي كلاسيك استفاده كنيم، براي آن‌كه با توجه به قدرت خريد مردم ترجيح مي‌دهند پالتويي را خريداري كنند كه خيلي زود از مد نيفتد و بتوانند چند سالي آن را بپوشند.
تغيير نگاه به مدزنديه در مورد تاثير برگزاري نمايشگاه‌هاي مد و لباس در كشور بر الگوسازي در نوع پوشش مردم نيز مي‌گويد: به هر حال برگزاري اين نمايشگاه‌ها شروع خوبي براي الگوسازي است كه البته كاري زمانبر است و بايد آن را به فال نيك گرفت چون زماني بود كه وقتي از واژه مد استفاده مي‌شد بسياري از افراد واكنش نشان مي‌دادند، اما در حال حاضر نگاه‌ها تغيير يافته و به لزوم توجه به مد بر اساس الگوهاي ايراني و اسلامي به عنوان يك واقعيت توجه شده است.
وي تامين مواد اوليه از جمله پارچه را براي توليد پوشاك بسيار بااهميت مي‌داند و مي‌افزايد: درصد قابل توجهي از پارچه مورد نياز كشور وارداتي است و در حال حاضر با افزايش نرخ ارز و افزايش تعرفه‌هاي واردات پارچه هزينه توليد پوشاك نيز افزايش يافته است و شرايط به گونه‌اي شده كه به دليل مشكل تهيه پارچه تنوع در توليدات نيز كاهش يافته است.
نياز به حمايت داريممكه سادات ابراهيم‌زاده يكي از طراحاني است كه خودش توليدكننده است و در بخش تالار فروش، طرح‌هاي سنتي خود را براي فروش به نمايش گذاشته بود. وي يكي از افتخاراتش اين است كه تمام مراحل توليد پوشاكش، از مواد اوليه گرفته تا طرح و دوخت آن داخلي است. او كه در كاشان زندگي مي‌كند با استفاده از پارچه‌هاي دست‌بافت كه به «شعربافي» معروف است مانتوهاي نخي با مدل‌هاي سنتي مي‌دوزد.
او به جامجم مي‌گويد: براي توليد پوشاك در داخل كشور بايد ابتدا از صنايع نساجي كشور حمايت شود تا بتوان پارچه‌هاي مورد نياز را در داخل توليد كرد. متاسفانه اين حمايت‌ها وجود ندارد. ابراهيم‌زاده مي‌گويد: ما در حال حاضر 10 دستگاه شعربافي (نخ باريك‌بافي) داريم، اما به دليل نبود حمايت‌هاي كافي تنها سه دستگاه فعال است. اين در حالي است كه با فعال شدن اين دستگاه‌ها كه پارچه‌هاي نخي سنتي توليد مي‌كند، مي‌توان توليدات اين نوع پوشاك‌ها را افزايش داد و از طرف ديگر اين كارگاه‌هاي پارچه‌بافي مي‌تواند محلي براي آموزش دانشجويان نساجي باشد كه متاسفانه مجبورند بسياري از دروس خود را به صورت تئوري بياموزند.
وي برگزاري چنين نمايشگاه‌هايي را در شناسنامه‌دار شدن طرح‌هاي ارائه شده از سوي طراحان موثر مي‌داند و مي‌گويد: گاهي طرح‌هايي در نمايشگاه ديده مي‌شود كه كپي‌برداري از طرح‌هاي طراحان دنياست و ايده خود طراح نيست. بر اين باورم اگر قرار است كاري در نمايشگاه ارائه شود بايد طرح و حتي مواد اوليه‌اي كه در آن به كار رفته كاملا ايراني باشد.
طرح طراحان ارزان خريداري ميشوديكي ديگر از طراحان شركت‌كننده در نمايشگاه كه تمايلي به گفتن نامش نداشت به جامجم مي‌گويد: چهار سال است كار طراحي لباس مي‌كنم، اما متاسفانه در بخش فروش حتي طرح‌هايي كه تائيد شده بود اجازه عرضه پيدا نكرد.
وي در مورد ارتباط طراحان با توليدكنندگان در اين نمايشگاه‌ها مي‌افزايد: طرحي را كه طراح مي‌زند متاسفانه با قيمت پايين‌تري نسبت به آنچه خود طراح مي‌تواند به بيرون بفروشد خريداري مي‌كنند. او معتقد است: وقتي در اين جشنواره‌ها طرحي از يك طراح انتخاب مي‌شود و تن مانكن مي‌رود هيچ تجليلي از آنها صورت نمي‌گيرد.
سميرا آسوده، يكي از دانشجويان كارشناسي طراحي لباس كه براي بازديد از اين نمايشگاه آمده است نيز به خبرنگار ما مي‌گويد: بسياري از مدل‌هايي كه در تالار نمايش براي بازديد به نمايش گذاشته شده تكراري است و برخي از طرح‌ها آنقدر ضعيف است كه مشابه آن را در سطح شهر هم بسيار مي‌بينيم.
وي افزود: در اين نمايشگاه برخي از طرح‌ها بسيار شبيه هم و حتي كپي بود و در اكثر آنها از برش‌ها و يراق‌هاي رنگي استفاده شده است. به نظر مي‌رسد نمايشگاه فجر سال گذشته از خلاقيت و نوآوري بيشتري در مدل‌ها برخوردار بود.
پيشتر يوسفي‌فر، عضو ستاد اجرايي بنياد ملي مد و لباس ايراني ـ اسلامي به جامجم گفته بود در بخش فروش نمايشگاه توليدكنندگان برتري كه آثار انتخاب شده نمايشگاه و جشنواره دوره گذشته را توليد كردند حضور خواهند يافت و آثار برتر طراحان منتخب به توليد انبوه مي‌رسد.