شايد تعجب آور باشد اما زنان روستايي روند طبيعي اجتماعي شدن را سير مي كنند. آنها با ورود به عرصه كار همواره از تاثيرگذارترين افراد در توليدات روستايي به شمار مي آيند.
اگر در ادامه اين روند يعني پس از ورود به اشتغال، تحصيل نيز همراه با اشتغال بود مي توانستيم آنها را نمونه رشد و توسعه به روز جهان به حساب آوريم. هر چند هستند دختراني كه وارد كار شدند و پس از مدتي نيز به تحصيل در زمينه كشاورزي، هنرهاي طبيعي و... پرداختند كه موفقيت هايي را نيز به دنبال داشتند.
به عقيده جامعه شناسان روند اجتماعي شدن در جامعه ايراني نسبت به جامعه غربي روندي معكوس دارد. در غرب اجتماعي شدن زنان ابتدا از طريق ورود گسترده آنها در بازار كار صنعتي اتفاق افتاد و سپس آنها با ورود به دانشگاه ها توانستند سرمايه فرهنگي لازم براي دستيابي به مشاغل بالاتر اجتماعي را به دست بياورند.
در حالي كه در ايران با موقعيتي تقريبا معكوس روبه رو هستيم. يعني سرمايه فرهنگي افزايش يافته ولي ورود به بازار كار عقيم مانده است. افزايش سرمايه فرهنگي به زنان امكان برخورداري از استقلال مالي از طريق يافتن فرصت هاي شغلي بالاتري را مي دهد و از اين رو آنها را در نهاد خانواده مستقل مي كند.
اما دغدغه كنوني زن شهري همراه با استقلال مالي او، سست شدن نهاد خانواده در مرحله نخست و بالارفتن نرخ طلاق در وهله بعدي است. پيام اصلي روز جهاني زنان روستايي اين است كه حمايت از زنان روستايي يكي از بهترين راه هاي به دست آوردن دسترسي پايدار به منابع غذايي و مبارزه با فقر است.
متاسفانه اين روز زير سايه برنامه هاي سياسي قرار گرفته و به فراموشي سپرده شده است. زنان روستايي در پهنه فرهنگي كشورمان داراي استعدادهاي فراوان در زمينه هاي هنري، صنايع دستي و... هستند.
در كشور ما وجود تكثر فرهنگي فراوان باعث شده كه زنان اقوام مختلف اين پهنه، همچون زنان كرد، لر، عرب، بلوچ، تركمن و... هر كدام هنر و فعاليت منطبق با موقعيت اجتماعي و جغرافيايي خود را داشته باشند.
بي شك با تدقيق و تامل بر اين استعدادها مي توان زمينه رشد و شكوفاتر شدن سرمايه فرهنگي عملي در كنار سرمايه فرهنگي آكادميك كه هم اكنون در سطح مطلوبي در بين دختران است را داشته باشيم اما هم اكنون مشكلات زنان روستايي به نسبت مردان روستايي و زنان و مردان شهري بسيار بيشتر است.
15 اكتبر، روز جهاني زنان روستايي فرصتي براي شناسايي و تقويت حضور زنان روستايي در عرصه هاي مختلف است. بانوان روستاهاي كشورمان حافظان هويت هاي بومي، دانش سنتي و هنري محيط خود هستند.
وجود آنان براي توسعه كشاورزي، امنيت غذايي و تغذيه همچنين مديريت منابع طبيعي حياتي است. زنان روستايي بيشترين كار كشاورزي را در كشورهاي در حال توسعه انجام مي دهند اما بدترين وضعيت كاري را با درآمد كم و حمايت اجتماعي ناچيز يا هيچ تحمل مي كنند.
توجه به زنان روستايي در برنامه توسعه به افزايش بهره وري برابر با افزايش در توليد ملي كمكي شگرف مي كند. با توجه به روند طبيعي رو به رشدي كه اين زنان روستايي دارند، فرهنگ فعاليت هاي جمعي آنان نيز در روستاها زبانزد است.
وجود تعاوني هاي روستايي فراوان كه به صورت خودجوش و با همكاري و كار گروهي توسط اين بانوان مديريت مي شوند گواه بر اين ادعا دارد كه استعداد كار فرهنگي جمعي و گروهي در روستاها به مراتب از شهرها بيشتر است.
در نهايت مي توان گفت كم توجهي به اين استعدادهاي نهفته بي شك ضربه يي بر پيكره فرهنگي بانوان وارد مي كند. اما شايد روند زنانه شدن جهان در آينده به داد اين هنرهاي زنانه برسد.
منبع: روزنامه اعتماد