پاییز با طنز مدل 91: مه پاشی برای کاهش آلودگی هوا !

عصرایران - پاییز که می آید ، تن و بدن مردم کلانشهرها می لرزد ، چه آن که وارونگی هوا و آلودگی مرگبار آن ، عمدتاً در این فصل رخ می دهد.

در استقبال از پاییز امسال ، معاون استاندار تهران وعده ای پر سر و صدا برای کاستن از آلودگی هوای پایتخت و شهرهای بزرگ داده است: " استفاده از مه پاش"!

مه پاش چیست؟

 کار دستگاههای مه پاش در زمان حاضر بالاخص در بخش صنعت، تولید مه و کنترل میزان رطوبت روی درصد مشخصی است. مه در واقع ذرات ریز آب معلق در هوا است که دستگاههای مه پاش با استفاده ازیک پروانه سه تکه که شکل بسیار خاص و غیر طبیعی دارد ساختمان فیزیکی آب را از هم پاشیده و ذرات بسیار ریز را به صورت پودر با هوای فشرده مخلوط و از دریچه خود به بیرون پرتاب می کنند.



کاربرد این دستگاهها، تنظیم اتوماتیک میزان رطوبت محیط مکان هایی مثل سالن های تولید و پرورش قارچ، مرغداری ها، دام داری ها، چای سازی ها،سرد خانه ها،بیمارستان ها ، انبار های نگه داری میوه و گلخانه ها بالاخص گلخانه های پرورش گلهای زینتی و … است.

سمپاشی محیط، اضافه کردن مواد خوش بو کننده و یا ضد عفونی کننده به محیط و یا به دستگاه هوا ساز در پاساژ ها، مساجد، نمایشگاه ها، هتل ها و مراکز خرید و…، استفاده به عنوان خنک کننده هوا برای نمایشگاه ها، کار خانه ها ،مساجد و…از دیگر کاربر های دستگاه های مه پاش در مقطع فعلی می باشد.(نوروزی - وحید "کارشناس ارشد محیط زیست" ؛ آوای سبز)

مگر تهران تالار پذیرایی است؟!

دو سال قبل ، وقتی آلودگی هوا در تهران به اوج رسید و حتی کار به تعطیلی مدارس کشید ، مردم پایتخت ناگهان سر و کله چند هواپیمای ملخی سمپاش را دیدند که دارند بر فراز شهر ، آب پاشی می کنند!

نام مبتکر این طرح ، هرگز فاش نشد ولی قاعدتاً مقام ذی نفوذی بوده است که توانست طرح عجیب و غریبش را بقبولاند و برغم تمام مخالفت ها ، اجرایی نماید.

در آن زمان ، آب پاشی هوای تهران ، هر چند از آلودگی نکاست ولی لااقل زنگ تفریحی برای مردم شد تا در میان آن همه آلودگی ، زمینه انبساط خاطری هم فراهم شود ، هر چند که آنچه موجب خنده همگان شد ، تلخی نهفته در آن طنز بود که نشان از تفکرات سطحی در میان برخی مدیران بود!

اینک اما طرح جدیدی از سوی استانداری تهران مطرح می شود تا برغم شگفتی کارشناسان ، برای مدتی فکر مردم به موضوعی مشغول شود که نتیجه ای برایشان نخواهد داشت.

به راستی آیا مه پاشی که برای سالن های کوچک و تالارها و مساجد و گلخانه ها و نظایر این به کار می رود ، می تواند برای یکی از بزرگ ترین شهرهای جهان با وسعت 730 کیلومتر مربع نیز به کار رود و نتیجه دهد؟!
این همه دستگاه مه پاش را از کجا می خواهند بیاورند و کجا نصب کنند و چگونه موادش را تأمین کنند و نیز نیروی انسانی اش را که لابد باید به اندازه یک وزارتخانه یا بیشتر باشد؟!

حرف های معاون استاندار در این باره را بخوانید: یکی از راهکارهای کاهش ذرات معلق آب پاشی بود که انجام نشد اما روشهای مدرن تری مانند استفاده از دستگاههای مه پاش است که با تبدیل آب به مه رطوبت هوا را افزایش داده و ذرات را سنگین می کنند. روشهای پیشنهاد شده علمی است و برای اجرا نیاز به هزینه دارد که باید برای سلامت شهروندان این هزینه ها پرداخت شود.

توجه کنید که ایشان همچنان معتقد است که "یکی از راه های کاهش آلودگی هوا ، آب پاشی است که اجرا نشد" و حالا با همان دیدگاه ، از مه پاشی به عنوان راهکار مدرن یاد می کند و صد البته هم از هزینه هایش می گوید که باید برای سلامت شهروندان پرداخت شود!

باید از ایشان پرسید که در کجای دنیا "خودروهای غیراستاندارد و فرسوده ، سوخت های فسیلی آلاینده ، کارخانه های قدیمی در مجاورت شهر ، سیستم های گرمایش خانگی دودزا و ..." را که لحظه به لحظه ، مرگ را به درون ریه های شهر پمپاژ می کنند ، رها می سازند و بعد سراغ طرح های تخیلی مانند آب پاشی و مه پاشی می روند و فوراً هم از هزینه های این طرح های خلاقانه سخن می گویند؟!

واقعاً تا کی باید دنیا به طرح های آقایان بخندند؟ آن از طرح آب پاشی هوای تهران با هواپیماهای کوچک ملخی ، آن از پیشنهاد جدی برای ساختن پنکه های غول پیکر برای نصب در تهران و این هم از خلاقیت مدرن آقایان ، مه پاشی!

اگر راست می گویید ، نگذارید سوخت های غیراستاندارد در پمپ بنزین ها به مردم عرضه شود ، خودروسازان را موظف به رعایت آخرین استانداردهای زیست محیطی کنید ، خودروهای فرسوده را فوراً از رده خارج کنید ، سیستم گرمایشی خانه های کلان شهرها را از گازی به برقی تبدیل کنید و کارخانه ها را از حریم شهرها دور نمایید.
در این صورت هم مردم نفسی به راحتی خواهند کشید و هم نیازی نیست شما طرح های عجیب الخلقه بدهید و روی اعصاب مردم راه بروید.
آقایان ! فکر نان باشید که خربزه آب است.