عصر ایران ورزشی - در خبرها آمده بود که بازیکنان استقلال و پرسپولیس، در واکنش به مقایسه عملکرد فوتبالیست های ایران با قهرمانان افتخارآفرین ایرانی در المپیک 2012، مصاحبه با رسانه ها را در روز برگزاری دربی تحریم کرده بودند.
فوتبال ورزشی جمعی است و اگر چه فوتبالیست های ایرانی در این ورزش جمعی، تبحر و جایگاه چندانی در دنیای امروز ندارند، ولی آنها در تحریم دسته جمعی رسانه ها در روز دربی، تقریباً موفق عمل کردند و جز یکی دو نفرشان که تن به مصاحبه با خبرنگاران دادند، دیگران به سوال هیچ سائلی پاسخ ندادند و بر عقد و عهد خود پای بند ماندند. پس همین که آنها موفق شدند یک کار جمعی را به خوبی انجام دهند، جای امیدواری است!
اما چرا ستاره های فوتبال ایران از مقایسه عملکرد و دستمزدشان با ستاره های سایر ورزش ها ناراحتی می شوند؟ اختلاف دستمزد آنها با سایر ورزشکاران، اگر از نظر خودشان قابل دفاع است، پس چه بهتر که در گفتگو با رسانه ها به دلایل موجه بودن این اختلاف بپردازند. اما اگر این اختلاف دستمزد از نظر خود ستاره های فوتبال نیز غیر قابل دفاع است، پس چرا آنها هیچ گاه به این تبعیض اعتراضی نکرده اند؟
ستاره های فوتبال از نردبان همین رسانه ها بالا رفته و ستاره شده اند. آنها همیشه به رسانه ها نیاز دارند. روزهای آینده هم در راه است و دوران بازنشستگی و فراموش شدگی نیز! پس وقتی که سیاست قهر کردن با خبرنگاران نمی تواند دوام و بقایی داشته باشد، چرا چنین سیاستی اتخاذ می شود؟
این کار دلیل عقلانی ندارد بلکه بیشتر علت دارد؛ یعنی واکنشی از سر خشم و احساس حقارت ( در برابر ستاره های سایر ورزش ها ) است.
آیا اگر فوتبالیست های ایران با رسانه های این کشور قهر کنند، دیگر بحث اختلاف دستمزد آنها با سایر ورزشکاران در رسانه ها مطرح نمی شود؟ بدیهی ست که می شود!
پس بهتر است فوتبالیست های این کشور اهل گفتگو باشند و به جای قهر کردن و عقد سکوت بستن، به شکلی مستدل از منافع خود دفاع کنند. سکوت در این جا، صرفاً برخورداری از منافع ناموجه را به افکار عمومی القا می کند و بس.
برای خواندن سایر خبرهای ورزشی کلیک کنید