عصرایران - المیپک 2012 لندن ، اگر چه نتایج خوبی را برای کاروان ورزشی ایران به همراه داشت و در مجموع رضایت نسبی را در میان مردم ایجاد کرد ، اما پایان آن ، مصادف شد با حادثه تلخ و غم انگیز زلزله آذربایجان. از این رو ، با توجه به اولویت خبرهای مربوط به این حادثه - که هنوز هم این موضوع انسانی باید در اولویت باشد - بحث المپیک به حاشیه رفت.
مع الوصف انصاف حکم می کند که نتایج خوب ورزش ایران در المپیک لندن ، ارج نهاده شود و در این میان ، علاوه بر ورزشکاران و مربیان که در خط مقدم این رقابت ها زحمات زیادی را متقبل شدند ، از مدیران ورزشی نیز به نیکی یاد شود.
عصرایران ، در تقسیم بندی های رسانه ای کشور ، به عنوان رسانه ای منتقد شناخته می شود ولی معنای واقعی انتقاد ، صرفاً بازگو کردن نقایص نیست بلکه در کنار این مهم ، بخش دیگر نقد ، اشاره به نکات مثبت نیز هست. بنابراین ، در کنار انتقاداتی که در طول این سال ها بر دولت و مشخصاً بر افرادی مانند علی آبادی ، سعیدلو و وزارت ورزش داشته ایم و بر آنیم که نقدهایمان نیز اصولی بوده است ، باید سهم این مدیران در پیروزی های اخیر ورزشی مان را یادآور شویم و بپذیریم که اگر ورزش ایران توانست در لندن توفیقاتی به دست آورد و رکورد مدال های ایران در تمام دوره های المپیک را بشکند ، بخش مهمی از این موفقیت رهین برنامه ریزی و مدیریت همین افراد و سایر مدیران میانی ورزش کشور در 4 سال اخیر است.
بیایید فرض کنیم که کاروان ورزشی ایران با تنها یک مدال برنز ، در رده هفتاد و چهارم می ایستاد و یک افتضاح ورزشی در لندن برای کشورمان رقم می خورد. در چنان صورتی ، همه رسانه های منتقد و از جمله عصرایران ، انتقادات تند و تیزی را متوجه مدیریت ورزش می کردند و البته حق هم همین بود.
حالا آن اتفاق نیفتاده و کاروان ایران با 12 مدال طلا و نقره و برنز در رتبه هفدهم جهان قرار گرفته است که موفقیت خوبی به شمار می رود.
همان طور که در صورت شکست ، نوک تیز حملات باید متوجه مدیران ورزشی می شد ، اکنون نیز انصاف و وجدان حکم می کند که قدر السهم مدیران در این پیروزی ها به رسمیت شناخته شود و مورد احترام و تقدیر قرار گیرد.
نمی شود که در صورت شکست گفت مدیران دولتی بد کار کردند و در حالت پیروزی ، روش محاسبه را عوض کرد و مثلاً گفت همه این پیروزهای به فلان مربی یا فلان ورزشکار مربوط می شود و نسبت به نقش مدیریت و برنامه ریزی و سرمایه گذاری تجاهل کرد و متعصبانه و از سر سیاسی کار آن را نادیده گرفت.
امروز مدیریت در همه عرصه ها و از جمله ورزش حرف اول را می زند و اگر کاروان های ورزشی آمریکا و چین و انگلیس و روسیه و کره جنوبی و آلمان و ... در رتبه های برتر جدول رده بندی هستند ، در وهله اول به این خاطر است که در این کشورها ، مدیریت ورزشی به درستی اعمال شده است . اگر ایران چهار سال پیش در المپیک 2008 پکن فقط دو مدال کسب کرد و به زحمت توانست پنجاه و یکم جهان شود ، علت اصلی اش این بود که در چهار سال منتهی به 2008 ( و در نگاهی عمیق تر در یکی دو دهه قبل از آن ) مدیریت ورزشی بد عمل کرده بود و به همین خاطر است که بعد از افتضاح پکن ، سیل انتقادات به سمت مدیران ورزشی روانه شد و حتی مجلس هم کمیته ای برای بررسی علل شکست های ورزشی ایران ، تشکیل داد (که البته خود این کمیته هم مرحوم شد و ناکام ماند!).
بنابراین اگر در آن سال ، همین علی آبادی و مسوولان وقت کمیته ملی المپیک و دیگران ، به حق تحت شدیدترین انتقادات بودند ، اکنون با همان استدلال که "مدیران ورزشی ، مسوول هر آنچه در عرصه ورزش اتفاق می افتد هستند" باید در عین حفظ نقدهای اصولی ، به آنها خسته نباشید بگوییم و قدردان زحماتشان باشیم چه آن که این افراد با هزینه های مادی و معنوی این مردم ، کسب تجربه کرده و مدیریت نموده اند و نتیجه کارشان نیز نسبت به دوره های قبلی انصافاً بهتر بوده است.
این ، دور از اخلاق است که فقط ضعف ها را بگوییم و هر گاه نکته مثبتی در کارشان دیدیم ، چون به لحاظ سیاسی منتقدشان هستیم ، دم فرو بندیم و خدای ناکرده مانند بعضی ها ، از موفقیت های ملی آنها نیز ناراحت باشیم.
البته این نوشتار ، هرگز به معنای آن نیست که ورزش ایران و مدیریت آن بدون عیب و نقص است ، یا حتی در المپیک هم کامل بودیم ، چه آن که نقدهای جدی هم در این زمینه وجود دارد که در موعد خود بدان ها پرداخته ایم ( مانند تغییرات غیرقانونی روسای فدراسیون ها) و در آینده نیز خواهیم پرداخت؛ اما تأکید می کنیم که زیبایی کار و خداپسندانه بودنش در این است که اگر جایی از کسی ، ولو رقیب ، کاری خوب و در خور تحسین دیدیم ، گرفتار تنگ نظری و جاهلیت فکری نشویم و اینقدر اخلاق داشته باشیم که عملکرد مثبت را تحسین کنیم و دست مریزاد بگوییم و حتی کمک نماییم.
اگر کاروان ورزشی ایران در المپیک 2012 لندن توانست رکورد مدال هایش را بشکند ، این موفقیت مرهون زحمات مدیران ، مربیان و ورزشکاران است و تقدیر و تشکر از آنها که باعث شادی ما شدند ، بدیهی ترین وظیفه اخلاقی همه ماست. فراموش نکنیم که اخلاق ، مقدم بر سیاست است و انصاف ، درونمایه اخلاق.
مدال ها و رتبه های ایران در دوره های مختلف المپیک
|
دوره |
کشور
|
میزبان |
طلا
|
نقره
|
برنز
|
رتبه |
|
14 |
|
1948
لندن |
- |
- |
1 |
34 |
|
15 |
|
1952 هلسینکی |
- |
3 |
4 |
30 |
|
16 |
|
1956 ملبورن |
2 |
2 |
1 |
14 |
|
17 |
|
1960
رم |
- |
1 |
3 |
28 |
|
18 |
|
1964
توکیو |
- |
- |
2 |
35 |
|
19 |
|
1968 مکزیکو |
2 |
1 |
2 |
19 |
|
20 |
|
1972
مونیخ |
- |
2 |
1 |
28 |
|
21 |
|
1976 مونترال |
- |
1 |
1 |
33 |
|
24 |
|
1988
سئول |
- |
1 |
- |
36 |
|
25 |
|
1992 بارسلون |
- |
1 |
2 |
44 |
|
26 |
|
1996
آتلانتا |
1 |
1 |
1 |
43 |
|
27 |
|
2000 سیدنی |
3 |
- |
1 |
26 |
|
28 |
|
2004
آتن |
2 |
2 |
2 |
29 |
|
29 |
|
2008
پکن |
1 |
- |
1 |
51 |
|
30 |
|
2012 لندن |
4 |
5 |
3 |
17 |
ما منتظریم که المپیک بعدی جزء پنج کشور اول بشیم.
فوتبال هم که مایه ... است.
درباره پوشش خبري صدا و سيما تو ماجراي زلزله اين همه نوشتيد درباره حضور فوق العاده سريع خانم وزير بهداشت تو مناطق زلزله زده هم يه چيزي بنويسيد اگر نابود کردن دولت احمدي نژاد تنها هدف شما نيست.
كاپيتان بوكس تيم ملي حكم حقوقيش 490 هزار تومنه ، احسان حدادي عمده مخارج تمرينشو خودش داده و بقيه ورزشكارا هم از لحاظ مالي مشكلات زيادي دارن ! حالا اگه يه همچين مقامي كسب كرديم فقط از غيرت جوونامون بوده ! تو المپيك بعدي اگه اين مدال ها تكرار شد مي تونيم بگيم كه رتبه هفدهم 2012 لندن يه اتفاق نبوده !
ی پیشنهاد حالا که آخرای دولت هستیم و دارن میرن. ی گزارش حسابی و مفصل از کارهای مثبتی که دولت تو این 8 سال داشته تهیه کنید.بالاخره کار مثبت هم انجام دادن اگه منصف باشیم.
مرسی
بقیه رشته ها به شدت از سو مدیریت رنج بردند. افتضاح مدیریتی آقایان.
تغییرات یک شبه در بعضی فدراسیون ها و برکناری مربیان ارزشمند و جایگزینی برخی افراد که زحمت زیادی کشیده بودند و جایگزینی ناجوانمردانه افرادی مانند خادم و ساعی (هرچند اینها هم لایقند، ام نه اینکه حاصل دیگران را ببرند)
عصر ايران نظر من رو هم چاپ كنيد مگه تو چاپ نظر هم رانت بازي هست
برکناری مهماندوست و نتایج ضعیف تکواندو را فراموش نکنین.
واقعاً در تکواندو ما افت کردیم. این که مدیران ورزشی به راحتی مربیان ایرانی که عملکرد خوبی هم داشتند اخراج میکنند از نظر من فاجعه است.
در یک سری از رشته ها هم که اصولا هیچ کاری انجام نمیشه در حالی که باید استعداد یابی انجام بشه و سرمایه گذاری کنند.
آخه اينا رفتن دلاوري كردن بعد كلا مجموع پاداش همشون اندازه ي قرار داد نكونام هم نشد
از خودشان مایه گذاشته اند و در مورد بنا ایشان همه حرفش خداحافظی با این سیستم ناعادلانه میباشد در مورد وزنه برداری هم آقای کورش باقری بخش بزرگی از موفقیت خود را مدیون فعالیت شخصی رضا زاده میداند که همه جور امکاناتی را برای وزنه برداری به هز طریقی فراهم کرده است پس حق بدهید که خیلی به فکر تشکر از مسئولین ورزشی نباشیم چون مسبب اصلی این افتخارات محمد بنا مدام حرف از خداحافظی میزند . و اگر در سایر رشته ها چه آنهایی که شرکت کردند و چه آنهایی که موفق به حضور نشدند موفقیتی نصیب میشد حتما مسولان ورزشی لایق تشکر فراوان بودند نه حالا که موفقها گله مند از مسولین هستند
چند نكته قابل ذكر است
تشكر از هر كسي كه زحمت كشيده امر مباركي است ولي اينكه قدر السهم اين آقايان چقدر است نامعلوم مي باشد
در سيستم هاي فعلي در ايران به جهت اينكه مديران بواسطه ارتباطات منصوب مي شوند نه صلاحيت هاي حرفه اي و فردي تعيين قدر السهم خيلي دشوار است چه بسا اگر اين مديران سنگ اندازي نمي كردند و يا امكانات لازم را تامين مي كردند شايد تعداد مدال ها دوبرابر مي شد
مشابه اين وضعيت در ساير جا ها هم ديده مي شود مثلا يك دانش آموزي با توجه به استعداد هايش و تلاش معلمانش رتبه خوب در دانشگاه مي آورد در حاليكه مديران مناطق اساسا اين دانش آموز را يكبار هم نديده اند
تشكر از قدر السهم را مثلا در كشتي فرنگي آقاي بنا بايد تعيين نمايد و حتي قدرالسهم سنگ اندازي را
بنابراين تا اين موضوع از طريق خود مدال آوران و سرمربي هاي اينها دقيقا بازگو نشود من اعتقادي به اين قدرالسهم تشكر ندارم
اگر ممکن این مدیران برای مدیران فوتبال کلاسهای آموزشی بگذارند چون اگر بودجه هنگفت فوتبال دست این مدیران بود حتماً رتبه بهتری داشتیم. آقایان فوتبالی از حیف و میل کردن پول این ملت دست بردارید
مديران !!!!!!!!!!!!!! از شما هم متشكريم !!!!!!!!!!!!
الان ديگه « انصاف » كامل شد !!!!!!!!
1-که ما در هیچ بازی گروهی حتی شرکت کننده هم نداشتیم؟!
2-چرا مثل همیشه فقط در دو سه رشته مدال آور بودیم؟!(حدادی یک مورد ویژه بوده)
3-چرا در رشته های دیگر حتی به نیمه نهایی هم نرسیدیم؟!
4-چرا از 984 مدال تقسیم شده فقط سهم ما 11 12 تا است؟
5-با چی برنامه ریزی میتوان امید داشت که در 4 سال بعد همین تعداد را حفظ کرد؟
6-چند کار زیرساختی انجام شده (استادیوم و....)
7-مدیران ما همینطور که هیچ گاه از کسی عذر خواهی نمیکنند ؛ نیازی نیست که از آنها تعریف و تمجید شوند.
8- همواره تشویق برای شخص و تنبیه برای گروه است برای همین موارد تشویق خود را به همراه مصداق و نمونه بیان میکردید.
....
متاسفم برای اون دسته از مخاطبانت که هر چی بزنی نظر حمایتی میدند و نظرات مخالف رامنفی میزنند. من هم دوستت دارم. هر روز صبح اولین صفحه ام تویی که باز میکنم اما قرار نیست اشتباهاتت را گوشزد نکنم!
منتشر میکنی نظر را آیا؟؟؟؟
ورزش ما بهتر از اين ميتونست رتبه جهاني بياره اگر برنامه بهتري ارائه مي كردن و توي رشته هاي ورزش درگر مدال مي اورديم الان جز 10 كشور برتر دنيا بوديم حالا چون 17 جهان شديم تقدر كنيم نه عزيز ورزش ما بهتر از اين ها بايد باشه چون استحقاق شو داريم ما بهترين ورزشكار هارو تو يرشته هاي ديگه داريم اما بها نمي ديم بهشون
براي هيچكدومشون ما دست مديرانشو نميبوسيم .
دست بوسي چه معني داره !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
پول گرفتن ؛ بايد كار كنند .