عصر ایران ورزشی- پس از آنکه فریدون زندی با پیوستن به تیم ملی فوتبال ایران، راه خود را از بوندس لیگا هم جدا کرد و در لیگ ایران به فوتبال خود ادامه داد، به نظر می رسد "اشکان دژاگه" دیگر ایرانی – آلمانی فوتبال نیز در همین راه قدم بر می دارد.
اخبار رسیده حاکی از آن است که دژاگه تاکنون قرارداد خود را با "وولفسبورگ" تمدید نکرده و فقط هرتابرلین به دنبال جذب اوست. اما اگر او با هرتا هم به توافق نرسد احتمال اینکه فصل آینده در لیگ برتر ایران توپ بزند هم وجود خواهد داشت. سایت گل از قول خوروش، سرپرست سپاهان اعلام کرده که زرد پوشان اصفهانی به دنبال مذاکره با اشکان هستند تا در صید ستاره ها از سرخابی های تهرانی عقب نمانند. آنها که با جذب خلعتبری در کنار دیگر بازیکنان جدید خود توانستند خریدهای خود را هم وزن استقلال و پرسپولیس کنند، اگر بتوانند دژاگه را به اصفهان بیاورند، می توانند ادعا کنند که در نقل و انتقالات از همه تیم ها موفق تر عمل کرده اند.
آنچه در این بین سوال برانگیز به نظر می رسد این است که چرا بازیکنانی مانند دژاگه و زندی که در تیم های خود موقعیت مطلوبی هم دارند، به محض قبول کردن تابعیت ایرانی و پیوستن به تیم ملی کشورمان، را نیمکت نشینی و در مرحله بعدی کنار گذاشته شدن از لیست تیم را می پیمایند؟ چرا در شرایطی که همه بازیکنان لیگ ما تلاش می کنند تا بتوانند به عنوان لژیونر به لیگ های معتبر جهان ترانسفر شوند، بازیکنان شاغل در این لیگ ها بعد از انجام بازی برای تیم ملی فوتبال کشورمان، به لیگ ایران تبعید می شوند؟
آیا ادامه این رفتارها ممکن است دیگر ایرانی های دوتابعیتی شاغل در لیگ های اروپایی را به این نتیجه برساند که قبول تابعیت ایرانی به معنای کنار گذاشته شدن از سطح اول فوتبال دنیاست؟
این سوالاتی است که اگر کمی به پاسخ آن ها بیاندیشیم شاید نتوانیم از
خبر حضور اشکان دژاگه در لیگ برتر فوتبال ایران ابراز شادمانی کنیم.