عصر ایران ورزشی؛ اهورا جهانیان - بحث روزه دار بودن بازیکنان فوتبال در ماه رمضان، در چند روز گذشته یکی از مباحث مطرح شده در جامعه فوتبال ایران بوده است.
ایده تعطیلی لیگ برتر در ماه رمضان، از سوی محمد رویانیان مدیر عامل باشگاه پرسپولیس مطرح شد.
منتقدان رویانیان اما وی را متهم کردند که با این پیشنهاد می خواهد مهلتی را برای جاافتادن ژوزه مانوئل در پرسپولیس و هماهنگی بیشتر وی با بازیکنان این تیم کسب کند.
فارغ از این نق بدبینانه، داریوش مصطفوی نیز روز گذشته از ایده تعطیلی لیگ برتر در ماه رمضان انتقاد کرد.
نقد مصطفوی بر این ایده در چهار جمله زیر خلاصه می شود:
1- فوتبال یك حرفه است و بازیكنی كه پول حرفه ای دریافت می كند، باید در ماه مبارك رمضان نیز بازی كند.
2- مگر دیگر مشاغل ما در ماه رمضان تعطیل می شوند كه می خواهیم لیگ برتر را هم تعطیل كنیم.
3- همیشه لیگ ما در ماه رمضان برگزار شده است و حتی زمانی قبل از اذان نیز بازی ها را برگزار می كردیم و هیچ مشكلی وجود ندارد.
4- مسئولان باشگاه ها و فوتبال ما باید بدانند كه نمی توانیم در قوانین روز فوتبال دنیا دست ببریم.
متاسفانه باید گفت که سه گزاره نخست در نقد مصطفوی بر پیشنهاد رویانیان، کاملاً نابخردانه است و تنها گزاره چهارم او عقلانی است!
هر عاقل منصفی می داند که تمرین کردن با زبان روزه در این گرمای تابستان، آن هم روزه ای تقریباً 16 ساعته، کاری است فراتر از توان انسان هایی با ارگانیسم معمولی. بازیکنی که پول حرفه ای می گیرد، قرار نیست که سلامت جسمی اش تهدید شود.
نکته دوم اینکه، فوتبال اگر چه یک شغل است اما دویدن در تمرینات فوتبال مثل نشستن در پشت میز اداره، آن هم زیر باد کولر، نیست! بازیکنی که در تمرین می دود و بی وقفه عرق می ریزد، بدیهی است که نیازمند آب خوردن است و این با روزه داری او ناساگار است.
نکته سوم اینکه، اگر "همیشه لیگ ما در ماه رمضان برگزار شده است"، وقوع این امر دال بر درستی آن نیست. هیچ پزشکی تایید نمی کند که بازیکنی در زلّ آفتاب نرمش و بدنسازی کند و بدود ولی نه در حین تمرین آب بخورد و نه بعد از تمرین چیز دیگری.
جالب اینکه داریوش مصطفوی می گوید: " حتی زمانی قبل از اذان نیز بازی ها را برگزار می كردیم و هیچ مشكلی وجود ندارد. "
فوتبال بازی کردن پیش از افطار، که داریوش مصطفوی از آن به عنوان یکی از افتخاراتش در زمان ریاست فدراسیون یاد می کند، اقدام سراپا غلطی است که تشخیص نادرستی اش حتی نیازمند نظر کارشناسی پزشکان هم نیست!
اگر ما سرمان را زیر برف کنیم و بیرون را نبینیم، این کار به این معنا نیست که دیگران هم از دیدن واقعیات بیرونی محروم شده اند!
واقعیت این است که اکثر بازیکنان فوتبال ایران روزه نمی گیرند چرا که تمرین کردن در رمضان تابستان بر آنها دشوار می آید.
آیا داریوش مصطفوی واقعاً بر این باور است که در زمان ریاست او بر فدراسیون فوتبال، اکثر بازیکنان روزه می گرفتند؟ الله اعلم بالصواب!
اسلام بر کسی تکلیف فوق طاقت نمی نهد. روزه گرفتن 16 ساعته برای فوتبالیست هایی که باید هر روز تمرین کنند و بعد از افطار هم 90 دقیقه در زمین بدوند، مصداق تکلیف فوق طاقت است. قصه روزه خواری علی کریمی را هنوز فراموش نکرده ایم.
از آنجایی که هر عقل سلیمی می پذیرد که در این تابستان گرم و طولانی نمی توان هم روزه گرفت و هم تمرین کرد و هم بعد از افطار فوتبال بازی کرد، می توان گفت که پیام پنهان سخنان مصطفوی این است که به روزه خواری بازیکنان فوتبال کاری نداشته باشیم؛ و گر نه بعید است که مصطفوی معتقد باشد این ستاره های گرانقیمت با سبک زندگی نه چندان اسلامی شان، سی روز از سحر تا غروب از خوردن و آشامیدن دست می کشند و تن به تمرین و بازی می دهند.
تنها نکته قابل قبول در نقد مصطفوی، این جمله است: مسئولان باشگاه ها و فوتبال ما باید بدانند كه نمی توانیم در قوانین روز فوتبال دنیا دست ببریم
در واقع مصطفوی می خواهد بگوید ما باید با تقویم روز فوتبال دنیا هماهنگ باشیم و تعطیلی یک ماهه لیگ فوتبال ایران مانع از این هماهنگی می شود.
این حرف درستی است ولی نباید فراموش کنیم لیگ فوتبال ایران گاه به دلیل برگزاری یک دو مسابقه دوستانه تیم ملی دو هفته تعطیل می شود. در آخرین نمونه، در اواخر سال قبل کارلوس کی روش برای یک بازی رسمی تیم ملی، لیگ برتر را دو هفته تعطیل کرد. بنابراین می توان " مدیریت تطعیلات " کرد و اجازه نداد تعطیلی یک ماهه لیگ در ماه رمضان، فوتبال ایران را دچار بحران عقب ماندگی از تقویم فوتبال جهان کند.
اما اگر قرار است که لیگ برتر در ماه رمضان حتماً برگزار شود، نباید فراموش کرد روزه گرفتن برای فوتبالیست ها در تابستان، امری نزدیک به محال است؛ بنابراین نباید بر آنها تکلیف فوق طاقت تحمیل کنیم.
همان "قوانین روز فوتبال دنیا"، به ما می گویند که فوتبالیست ها در گرمای تابستان مجاز به نوشیدن آب هستند. اسلام هم دینی است که احکام علم را می پذیرد. پس اجازه ندهیم قصه علی کریمی دوباره تکرار شود.